Stefan_Rewiński

Baby ostro, a ja poproszę o telefon tej Sary, no i na tego burmistrza (może starostę) jakaś teczka by się zdała, pozdrawiam, Stefan.

Zebrałem sygnaturki Twoją Ewo i komentatorów do tego wierszyka z warszatu i z P (zmieniłem trochę w drugim wersie-przepraszam). Oto jakie jest nasze prawdziwe oblicze: SKAZANY SZCZĘŚLIWIEC u mnie wszystko jak dawniej tylko ty jesteś już inny ostatecznie nie wierzę w ideę wiecznego powrotu obrałem drogę by mieć z czego zbaczać życie jest jak jazda na rowerze dopóki pedałujesz nie upadniesz znajduj radość w swojej młodości nim starość zacznie grać w twoje kości kiedyś skroplę twoje kaprysy i wchłonę je jak gąbka

Prawdziwą sztuką jest pokochać wczoraj.

Te więzienia i kraty to to samo Michale, może "szmat" w 2?; może "strute pory"? pzdr, Stefan.

Wiersz bardzo ciekawy, komentarze trochę przeszkadzają. Pozdrawiam, Stefan.

Wspinać mi sie chce.

Czasu nie ma, są tylko zegary, no i życie.

A pod wierszykiem Stasi tak jest napisane: "znajduj radość w swojej młodości, nim starość zacznie, grać w twoje kości"

No to pozostałe chłopy mają przechlapane na ORGu.

Zabawne, może na końcu zamiast "ubyło"-"przybyło"? Pozdrawiam, Stefan.

To do nas tak ładnie, do Mariusza to te 5 minut.

No i jest bardzo kobiecy, a pierwszą strofę to można przetłumaczyć na filozofa język "myślę, wię nie wiem, czy jestem". Pocałowałbym Cię Ewo w tej kałuży, tylko co ja z księżniczką....? Mężczyznę widać hen, poprzez uśmiech dziecka, można by powieść napisać. Pozdrawiam, Stefan.

Za horyzontem-cel wszystkich.

Judyt, dzięki. Każdy kiedyś musi się wspiąć do wysokości zadania. Ale nie każdy potrafi tak wysoko. PozdrawiaM. Też popieram inicjatywę, choć wspinanie można zastąpic działaniami horyzontalnymi, pzdr, Stefan.

Wierszyk ciekawy, fajny, trochę rażą 2 słowa, pozdrawiam, Stefan.

Pani Seweryna tak ładnie....ściągam, pozdrawiam, Stefan.

Tak, sama prawda, z ta kobietą i życiem, dzięki bardzo, pozdrawiam, Sefan.

Oczy, serce, dłonie, ręce-trochę maławo anatomii, dorzuć Michale parę organów, baby to docenią, pzdr, Stefan.

Jak żyje za pensję pedagoga, to musi być artystą. Eh, Stephen, bez przesady - wyżyć można na ruskich czy kaszy ze skwarkami. Tylko brak na bilety do Operetki - to jest ból ;D - metafizyczny! Gdybym umiał śpiewać...

Byłem, czytałem, podobało się, pozdrawiam, Stefan.

nie, nie jest!...choć powinien być; J.S Jak żyje za pensję pedagoga, to musi być artystą.

Dla zrównoważenia odczuć poczytałem jeszcze raz "jaka jestem" i lepiej mi. Pozdrawiam, Stefan.

Cieszę się Izo, że wystapisz, gratuluję i trzymam kciuk, pozdrawiam, Stefan.

Każdy pedagog jest artystą.

Trzymaj sie Bogdan! A kremówki?