Stefan_Rewiński

Nadszedł czas planowania POP II w Lesie Księżnej (Góry Bardzkie), może jakieś sugestie?

A mi się tu Oxyvia podoba, nawet bym jej wybaczył, tylko nie wiem co, żeby choć ukąsiła.

A Chińczycy mawiają, że świeca jest jak życie, płomień gaśnie, a świeca pozostaje, czy jakoś tak. O zakonnicach już nie wspomnę. Pozdrawiam, Stefan.

Trzeba stolicę przenieść do Szczecina.

wiesz, wzięło się to stąd ,że dziecko stawiając pierwsze kroczki idzie jak na sprężynie...podskakuje, drga.. hehe, tak to odbieram dzieki, za słoneczko, przyda się bo sypie snieg, również ciepełka... Ja też tak chodzę, jak ta wnusia/wnuczek, pozdrawiam, Stefan.

Lepiej przenieść do warsztatu, na początek, pzdr.

Michał, młodzież czyta, może wypipuj.

Dla mnie-bardzo dobry, pozdrawiam, Stefan.

Już nie zmieniaj, pozdrawiam, Stefan.

Ja też, kosa w nosa!

Dobre, mocne, tytuł bym dał: Paszoł won! Pozdrawiam, Stefan.

Gorzko, realistycznie. Tak bywa. Pozdrawiam Pani Seweryno, Stefan.

Ja też spieszę z pozytywami, pozdrawiam, Stefan.

Ja, tym razem, ściągam od Dzie Wuszki, pozdrawiam, Stefan.

Ja to bym tak: jasna szłam i bosa przez łąk powodzie z wiatrem we włosach nie miałam echa na dnie kieszeni w rozsupłanym gorsecie starczyło oddechu na urwany zachwyt Pozdrawiam, Stefan. P.S. No i tytuł, może "tylko".

Bardziej mi tak jak jest, super, pozdrawiam, Stefan.

Ano bardzo dobre spojrzenie i pouczające, pozdrawiam, Stefan.

Kto może się tu Ciebie bać? Chyba tylko taki grafoman jak ja. Oxyvio, masz święt(n)ą rację - takie spotkanie to najlepszy sposób na przełamanie lęku! Niki Lauda czy nasz Waldemar Marszałek też ocierali się o śmierć, czytałem, że potem musieli walczyć z samym sobą aby znów wsiąść do samochodu czy motorówki. Ale, jeśli byłaby tak jeszcze doktor Dora, to nie ma się czego bać nawet i największy grafoman ;) Pozdrawiam. Jak one dwie i nas dwóch to w porządku.

nie ufam zatem roli róży w wierszu. w otoczeniu innej faktury wygląda jak doklejona. no lel to ino mnie tak wygląda :)). zwyczajnie marudzę :)) Joasia powinna w Góry albo w Górki ne ferie, to by miała wszystko w różyczki.

No Michajło, nawet windę żeś...

Wg mnie wersja pani Izy lepsza.

Pomyslałem, znowu czytając Twój wiersz, że może na końcu: "ten w głupocie utonął"?

A ja się Was nie boję.

Byłem, czytałem-fajny, pozdrawiam Alu. Stefan.

No, ładny, ciekawe obrazki, wspomnienia. Pozdrawiam Izo, Stefan.