jacekdudek

jakoś tak dla mnie nie tędy, pozdrawiam

zły dzień, na pisanie, pozdrawiam

tylko ekologiczny, na konkurs, pozdrawiam

dwa miejsca, w których rozsiadłem się jak w wygodnym moim fotelu -rzucają spojrzenia kałuże szklane -naszkicuję portret naszych kroków ...pozdrawiam

woda to tylko gulgocze i żaby rodzi...a wiersz przedni, pozdrawiam

brakuje kon-serwy i kon-spiracji, za dużo cieni tych kon-i, jeśli zabawa to taka sobie, pozdrawiam

ech Kurc-zę, wieczór dziś filozoficzny, rozprawy takie, że tylko świtu wypatrywać, pozdrawiam

witaj Jacku:)kope lat...wszystkiego dobrego w nowym roku dla Ciebie i Basi:)usciski:) dzięki...

głośno prawisz Jacku, pozdrawiam

poświątecznie, ale jestem, przkonuj mnie dalej, pozdrawiam

sie podoba, trafił, wiele mozna spotkac na drodze do tego wiersza, pozdrawiam

pomyłka z działem, pozdrawiam

Jacku to ile Ty masz lat, w 1947 byłeś w Wiedniu, a tak poważnie, masz wiele racji co do wiersza, choć uważam, że jego poziom "ratuje" tę strone Zetki, nie sadzisz? pozdrawiam Ciebie i resztę ratowników poezji...

praktyka niepraktyczna, pozostawia uśmiech w stronę naiwności, charakteryzującą młodość i jej pasję tworzenia, ale co dobre, nie są uzywane słowa pułapki i patos a to cieszy i daje szanse czasowi, pozdrawiam, aha, zastanawiam sie nad koniecznością przedostatniego wersu oraz słowa - pojedynczy, niczego nie wnoszą a mi wadzą, jak dla mnie, już pozdrowiłem...

nieudany jak dla mnie, pozdrawiam

zaciekawił, lecz wymaga mocniejszej puenty, jakby brak pomysłu na nią a szybko trza-bało go ukończyć, pozdrawiam

na tak, bez księżyca i gwiazd, pozdrawiam

jestem pod wrażeniem, ryzykowne ale udane, oczywiście jak na moją wiedzę i jednak niemożliwość empatii a tylko wyobrażenia pobliża tematyki, pozdrawiam

to prawda, jest tu coś intrygującego, coś co zatrzymuje, wciąga i powoduje, ale tez masz tendencję do przegadywania tam, gdzie warto zostawić myśl sobie samej, pozdrawiam

trochę bym pokrócił, ale dobrze się to czuje, pozdrawiam

dobrze to wyszło, najpierw szukanie czasu i oczywisty wniosek... enter to jednak świetny sposób, zastanawia, czy też budzi wątpliwość nie sam kryształ, co jego zdrobnienie, to jedyne miejsce, kiedy pocieram hmm łysinę, pozdrawiam Dziękuję Jacku, kamień nie jest duży, mieści się w dłoni, trudno takie drobiny nazywać dorośle;)Pozdrawiam. Leszek. kamień to zatrzymanie, utrwalenie czasu, okreslenie jego wielkości, stąd niedowierzanie kryształkom, a ciemne i wyschnięte potegują powagę przemijania, takie rozbijanie (łupanie) ma swoją konsekwencję wszystkiego co się stało, dlatego alegoria owego zdrobnienia nie daje spokoju,nie poradzę, ale pozdrawiam

dobrze to wyszło, najpierw szukanie czasu i oczywisty wniosek... enter to jednak świetny sposób, zastanawia, czy też budzi wątpliwość nie sam kryształ, co jego zdrobnienie, to jedyne miejsce, kiedy pocieram hmm łysinę, pozdrawiam

kiedy zatęsknię, jestem gotów, staję się czujny, otwarty na wszystko, korzystam z wiedzy by osiągnąć satysfakcję...ale ciągle jestem na zawnątrz w moim naturalnym środowisku-chłodzie...no właśnie. takie miałem pierwsze odczucia i były one takie sobie, ale jest jeszcze to co podciąga wiersz do jego płenty, peel zauważa i zwraca uwagę na to "coś" wewnątrz, co ma wartość poza słowem, opisem, udawadnia, że zna świat uczucia drugiej osoby, mimo, iż szybko zamyka swój, smutny wiersz, pozdrawiam

dałbyś spokój Jacku, życiowy wyga jesteś, więc potrafisz zrozumieć...pozdrawiam ŚWIĄTECZNIE

dobrze sie czyta, jednakże nieco przegadane w końcówce, jak dla mnie wystarczy: ten sen gdzieś się zapętla. w języku, którego nie znamy, mówimy do siebie capella: tak wschodzą siostrzane gwiazdy, promienie rozszczepionego słońca: dlatego nie wymawiamy imion śpiących. w ogóle już nic nie mówimy, obrazom nie nadajemy kształtu, żadna przypowieść się nie spełni: to jedyna podzielność. pozdrawiam