jacekdudek

PS już mogę zaakcentować moje uznanie dla wiersza

i pod futrem, i w takim makijażu, świetny, pozdrawiam

z Łodzi u nas wielu poetów, Franka mogła z Poznania(chyba nie załuje), Jimmy Jordan z Wrocławia, a z Łodzi przecie bliżej, pomijam Kraków bo jednak bliżej, pozdrówka

kilka długości basenu i b. lepiej, pozdrawiam statek za duży do basenu, ale będzie lepiej... pozdrawiam nie takin znów duży, no dobra, tyle mi sie udało wyciągnąc, jak myślisz/myślicie orgowicze? sypie złote liście deszcz pod nogi dni męcząca melancholia smak metalu kłuje żebro puste miejsca pytań paskudnie za oknem listopad zaczepił wiatrem o ogród choć to nie warsztat, pozdrawiam Jolantę S

kilka długości basenu i b. lepiej, pozdrawiam

"krzyk" to jeden z ulubionych i poruszony jestem wierszem, tylko mała nieistotna wątpliwość, proszę, uzasadnij moment pytający tekstu, bo tu się zatrzymałem, reszta a szczególnie końcówka bardzo yes (właśnie slucham), polecam jako inspirację, pozdrawiam Poezję

jak dla mnie, nie trafiony, pozdrawiam

wiersz sie mi, bez słów "hymn", "gorzki tren" i wersu "mylił-zapomniał", to mylenie się sugerujesz w drugiej części, bronisz swego słowa, fajne, chwyta, trafia w moją "dychę" co innego podłoże wewnętrzne tekstu, połączenie śmierci poezji ze śmiercią osoby bliskiej, osobiste, subiektywne, a co za tym idzie,ryzykowne, odbierające prawo określania własnych odczuć czytelnika (nietakt wobec osobistej tragedii), poezja zmienia oblicza, mutuje egzystencjonalnie, chłonie w siebie wiekszość gatunków lit. ALE NIE UMIERA, możemy sie z tym niezgadzać, buntować się, przekonywać do racji własnego jej postrzegania, ale niczego nie damy rady zmienić, a raczej starać się znaleźć w tych zmianach czegoś symptyzujacego naszej wraźliwości na słowo, takie mam myśli w związku z twoim wierszem, pozdrawiam, może zbyt dyskusyjnie, ale, no cóż...

uwielbiam jak biegniesz, szczególnie do mnie, a nie cierpię ślywek, pozdrawiam znad klawiatury orgowych wierszy...

jakoś nie tym razem, pozdrawiam

zasłoniłem tłuste i ostatnia linijkę i wyszło ciekawie, niepokój tworzenia, obawa uczuć, krótko, pewnie i konkretnie, pozdrawiam

zupełnie nie moje klimaty,pozdrawiam

podnieść rangę czytania do mądrości, wyciagnąć lekturę ponad treść to ożywić autora, rozpocząć dyskuję, wysupłać "dodatek" dla osiągnięcia pełnej satysfakcji z czytania, tę rubrykę podpisuję. Jednak nie mogę oprzeć się wrażeniu narzucaniu przy tej okazji peelowskich mądrości życiowych. Oddając się lekturze, świat zewnętrzny zostaje niejako przymknięty, głos nawet mądry z owego, zakłóca, a nawet wpływa odmiennością na stworzony czytanym słowem świat wyobraźni, i to kłóci mego czytelnika z zamiarem wiersza jaki odczytuję, mistrzostwo widać również niesie ze sobą zaczątek "brawury" międzywersowej, a może to cel zamierzony, by "pożywić sie ludźmi", mieszane, jak widzisz moje odczucia, ale czy to źle? pozdrawiam serdecznie

gratuluję

no. za gitarę złapałem, pozdrawiam

pociąłbym strasznie, daruję więc tobie i sobie, pozdrawiam

rozumiem, mały trening po przerwie, lekko skrzy "o tym"w końcówce, nie zarzut, ale moje uważanie,pozdrawiam

bez "już",a kości na kość, nabiera wtedy ta część podwójnego znaczenia, ale nie upieram, cała reszta ok z browcem w górę, twoje,

zupełnie nie tak, nie wyszło, może jeszcze poprawią, ale w takiej wersji, no sorry

schowałaeś to "wewnątrz", określenie mechanizmów, b. ok jak dla mnie, pozdrawiam

oprócz końcówki, nie leży, pozdrawiam

no niestety, miało być wszystko przełamane jak trzeba, a wyszło...pozdrawiam

no i brawo, dodaj jeszcze pare takich i do ksiażeczki dla maluchów, pozdrawiam

no, bułkę proszę...

nie sposób przejść milcząco, kolumbijczyk to taki zwykły facet, walczy i jest samotny, czasem zapatrzy się w deszcz, który padać będzie cztery lata bez stu oddechów wiersza...zdrówka