Czarna Perła

Chyba mi dobrze z tym, że jest patetycznie, a jeśli możesz to wskaż ten banał, może o tym pomyślę. pozdr.

mnie się całość podoba, tylko jedna uwaga:" Kąty puchną drganiami nocy Ulice majaczą rozedrganą mową" ... "drganiami" i "rozedrgania" podobne to i zbyt blisko siebie! pozdr.

mnie się podoba ten dwuwers tylko, albo powinie być w innym miejscu, albo jeszcze jakies zdanie za tym, a moż epoprostu mi się podoba, ale nie koniecznie do tego wiersza... a całość jest wporządku! pozdawiam :)

fajnie sie czytało, tak "rytmicznie", płynęłó sie w tym, bardzo ładnie..choć faktycznie z polskimi literami byłoby znacznie lepiej, ale dobrze jest, więc + . :):):) pozdrawiam późną porą... czarna perła

dusza jest dziewicą ubraną w mgłę krąży po cichych kościołach ociosanych z ciemności zbyt młoda niepowabne ruchy w ręce zegar z wahadłem w drugiej lilia krąży po skrawkach chmur szukając ciała by osiąść melodyjnie zgrabna płomiennie czysta boso stąpa po gubionych płatkach lilii szukając ciała by osiąść dusza dziewicą nie jest znalazła ciało grzeszne gorączkowe ruchy ubrana w czarny len chaotycznie biega w piwnicach ludzkiego umysłu w ręce zegar z kukułką w drugiej dębowy konar błąka się w szaleńczym krzyku szukając wyjścia kamiennej ucieczki rozchwiana wypiętrzony strach krwawiące stopy kolana upada poszarzały twardy beton szukając wyjścia kamiennej ucieczki

"bezsesia" sie nie czepiam, bo mi to nie przeszkadza a wrecz podoba. bardzo przyjemny, podoba mi sie zwłaszcza srodkowa czśsc! pozdr.

alez mnie sie podoba.....taki metaforyczny, ale całkiem zrozumiały...podobaja mi sie "przescieradła zmeczonych mysli mysli" pozdr.

Julio! widocznie nie czytasz wszystkich moich komentarzy..gdybyś czytała to wiedziałabyś że korzystam z rad innych i wcale nie przychodzi mi trudno przyjmowanie krytyki ( wręcz przeciwnie, gdy ktoś mnei krytykuje to biorę to do serca i nie obrażam się, nei tylko jesli chodzi o poezję ale i w życiu). pozdr.

bardzo mi się podoba, zwłaszcza to, ż eporuszyłes kwestię swojego istnienia..ale w sensie takim abstrakcyjnym. Ode mnie plus. pozdrawiam. :)

Piszę też nowe...cały czas piszę...ale chciałabym też znać opinie na temat starszych wierszy. Nowe też na pewno będą! :) pozduffka

razi mnie rym "ptaszek" ... "daszek" i ostatni wers "niech to lato się skończy", ale poza tym spoko! :):):)papa

stary wiersz.....ponad pół roku temu pisany...."para lutro" to nie miała być "para luster" tylko dwa wyrazy "para" "lustro" (tylko w jednej linijce bez interpunkcji), "słysze ciszę" faktycznie rym nie był zamirzony.. nie moja wina że akurat się zrymowało (jakoś nie lubię rymowanych wierszy....) Twoich rad skorzystam z jednej... a mianowicei wzięcie w nawias "które trzeba sprzątnąć". Dzięki za rady, pozdr.

Prysznic zegar na ścianie czwarta nad ranem para lustro zapach truskawek Prysznic zatopienie twego zapachu na mym ciele pływanie twego dotyku bawiące się w wodzie łzy spływają wymyte myśli do kanału holl pokój zamglony za oknem świat wzrok utkwiony w pusty punkt nicości dostrzegam kolor podobny do przezroczystego słyszę ciszę dotykam przewracam w palcach obracam niczym kule miłość i zastanawiam się jaki ma kształt złamanego serca? potłuczonego szkła? (które trzeba sprzątnąć...) najlepiej zanurzyć w wodzie dłonie tam wszystko ma właściwy kształt

mnie się bardzo podoba, forma, musi być i jest. i doszukałam się "tego czegoś". pozdr.

mam ;) (przynajmniej tak mi się wydaje) pozdr.

ok, nie mam nic do Twojego zdania (bardzo za nie dziękuję), ale nie mów mi że to nie miejsce dla mnie...sama o tym zdecyduję...

Samo zło! cytuję Twoje cłowa:"takie tekściki mogą posłużyć jako manifesty na strajkach ulicznych" a jeśli to miał byc mój osobisty manifest ?(bo na ulicy bym go nie ujawniła, nie mam takiego zamiaru) "'Znikamy my, wy znikną też oni i one i tamci. ', a przepraszam 'tamci' to jakieś obojnaki, tak?" nie miałąm na mysli obojnakow...mowiąc oni, one, tamci, to tylko anonimowe grupy ludzi. mimo wszystko dzieki za komentarz.pa

Confiteor! napisałeś "tutaj tylko osobiste przemyślenia na tym nie polega pisanie wierszy" jesli pisanie wierszy nie polega na przekazwywaniu własnych przemyśleń to mi wyrośnie kaktus na ręce!... " nie powtarzaj się to bezcelowe " a jeśli ja widzę sens w powtarzaniu?? pozdrawiam, dzieki za odwiedziny.

Znikamy my, wy znikną też oni i one i tamci. Znikną, gdy pojawi się dzikość Znikniemy, gdy wróci wojna Znikamy, bo znikają w nas uczucia: Ufności, dobra, nadziei, miłości Znikną dzieci niewinne Znikną dobrzy starcy Znikną poczciwe babcie Znikną twarze dziewicze I młodzieńca stopy Znikną uśmiechy sióstr I ręce przyjaciela Znikną z tego świata I nie powrócą Znikną, bo znikają wartości LUDZKIE Bo uczucia inne to dzikie Więc po nas tylko zwierzęta pozostaną Zwierzęta planów wojennych Zwierzęta wypchanych kieszeni Zwierzęta biurowe Zwierzęta polityczne Zwierzęta goniące tylko swój egoistyczny ogon na egoistycznym zadku Znikamy my tu i teraz i znikniecie wy, którzy się jeszcze nie narodziliście ...może jeszcze nie wy, ale już wasze dzieci będą dziećmi zwierzęcego świata świata po naszym zniknięciu oby nasze oczy już tego nie widziały serce ludzkie nie odczuło

wiersz srednio mi się podoba, ale koncówka "zanim ruszy nadzieja że nie będzie wieczne to życie, ta namiastka duszy " jest niezła pozdrawiam

Podoba mi się początek, ale za bardzo nie widze powiązania ostatnich wersów "ale w tym składzie porcelany nie ma zadnego słonia" ? pozdrawiam

Bardzo mnie przeszył ten wiersz... jest głęboki z nutka pewnego rodzaju rozpaczy... pytanie kończące ten wiersz to metafora planu na przyszłość? i podoba mi się motyw wina w kieliszku, alkohol w wierszach daje "coś", moze alko to symbol upicia się czyli zapomnienia... trudno mi wyodrębnić jakis wers który mogłabym nazwać "najlepszym" gdyz wiersz ten jest dobry ze względu na całość...ale gdybym miałą juz wybrać, to moim ulubionym fragmentem z tego wiersza jest "potykam się o skamieniałości na dnie niepamięci". pozdrawiam

Zgadzam się z Arkiem w kwestii "spętani sznurem wolności" i "grzeszni rozgrzeszeni", za bardzo się nie będę czepiać, bo sama jestem początkująca. Pozdrawiam.pa

śledzisz cienie słów oglądasz ślady stóp na pisaku marzeń które zmyje wzburzona woda powódź myśli tonę w świata betonie uciekam szybki bieg gdzieś zgubię moje wiersze pisane palcami strachu zgubię moje nikczemne myśli zakazane sny przypadkiem znajdzie je ktoś z pogardą rzuci w kąt lub przyjmie jako swoje zabierając mi wszystko