Ewa_Kos

No tak się złożyło:)) Na szczęście nie mam problemu alkoholowego, ale wśród znajomych ktoś ma i postanowiłam zmierzyć się z tym chociaż wirtualnie:))) Dziękuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie:))) EK

nie wierzę, a ból głowy? Ból głowy jutro przyjdzie z wizytą z samego rana:))))

do dna wypite rzucone w krzaki zielone butelki na dnie wina smak świat zaraz poweselał lekkość poraziła coś zaczęło kręcić naszym nogom rytm długi szary chodnik zrobiony z betonu chwiał się bezustannie jak na fali łódź a ta dziwna wolność zawładnęła nami lekko się zrobiło nie czuło się nóg taniec nas wyczerpał padliśmy na glebę jeszcze ktoś górala wypróbować chciał gorzej było rankiem - dręczyło pytanie czemu łeb napieprza i gdzie jest ten kran

Ciekawy wiersz i troszkę do rymu; tylko szczęśliwi ludzie mają pasję, która pozwala wyczekiwać na coraz lepsze:))) Podoba się pomysł.Pozdrawiam plusowo:))) EK

Jam też utęskniona jak miłość:)) Zakończenie dla mnie super, a dno szklanki i patrzenie przez nie może zająć czas:))) Pozdrawiam z dużym plusem:))) EK

"i w końcu zrozumienie wystarczy dać na zgodę" Ładnie to ująłeś Panie Jacku, tylko czemu nie zawsze starczy: potem jeszcze jest upo- i wypominanie. Wiersz trafiony - w niektórych momentach aż bardzo:))))) pozdrawiam serdecznie. Ek

Wóda czyni cuda jaki rozchyla uda ucieka gwarancja że wszystko się uda

Dedykowany - to pięknie być obdarowanym:)))) Pozdrawiam Autorkę z plusem:))))))

przeczytałam i ...chyba nie mam jeszcze zdania:)))) ale wrócę:)) EK Pozdrawiam.

Stasiu u mnie od rana jeden tulipan w szklance i musi wystarczyć;)))) Pozdrawiam i dzięki za słówka:))) EK

Stefanie, ależ rozczarowanie to długo po;) Dziękuję i pozdrawiam;)) EK

Dziękuję za przeczytanie; a ten rytm się jakoś na coś przekłada?;)) Pozdrawiam serdecznie:))) EK

taa, nie cierpi. a do konkursu jako drugi się zgłosił Czyli kłamie:)))Fajny wiersz, szczególnie stylizacja na "staroć". Ciekawy pomysł chociaż o miłości chyba niespełnionej jednak:))) Pozdrawiam serdecznie. EK

Znam ten ból. Żartuję. Tak mnie jakoś naszło. Chyba muszę coś przelać. ;) A wiersz ciekawy. Oczywiście wersja pełna. ;) Pozdrawiam Bardzo dziękuję za zagląd.Miło mi bardzo.:))) Pozdrawiam serdecznie. EK

O piwie wiem wszystko:))) Wino rozbieram:))) Dziękuję za plusa i pozdrawiam. EK

Pewnie, ale mój dramatyzm w żaden sposób nie nadaje się do publikacji.Serdecznie pozdrawiam i dzięki za koment:))) EK

ten sam nie jaśnieje "a" zgubione dodałam. Pozdr. i dzięki:))))

znowu od początku ten sam błysk zgubiony w żaluzjach wczoraj tylko czerwone wino - dzisiaj łapczywie piję wodę bo śniła mi się rzeka nie chcę pamiętać i czuć od nowa nie mam porządnego sposobu - raj odnajduję z lubością w topieniu świata w szklaneczce czarodziejskich kropli potem znów się zawstydzę i nigdy ani o centymetr bliżej same stopy śladami powiedzą paznokciami błysną byłam po raz kolejny - zawsze to samo

Sok z winogron z prądem - to jest to! Zakończenie dla mnie jest zupełnym zaskoczeniem na plus.Cały wiersz z porami roku urokliwy w swoim wyrazie:)))) Pozdrawiam serdecznie:)) EK

Miło mi gościć i pomyślę o "się" i nad balangą się zastanowię, bo trzeba znaleźć coś w to miejsce. Bardzo dziękuję za komentarz i serdecznie pozdrawiam :)) EK

Miałam chow-chow, który uwielbiał piwo. obecne dwa uciekają od zapachu.:)))Dziękuję i pozdrawiam:)))

dziękuję bardzo za koment. i pozdrawiam serdecznie:)))) EK

Dzięki i jeszcze pomyślę nad propozycją:))) Pozdrawiam serdecznie.

pewien naukowiec z Tarnowa w przestrzeń wykrzyczał słowa jestem emerytem profesor cogito już niepotrzebna mi głowa

podstarzały ciut prałat z Tulczyna w darowaniu łask się zapomina skołowany lud dlań nieba wrót zamkniętych już nie utrzyma