Ann N.N.

W przeczytanych przeze mnie Twoich haiku uzywasz jednego schematu - 3 oddzielne wersy - 3 elementy, zlozone w jedno tworza obraz. Poprobuj rowniez inaczej, mozna np. rozdzielic haiku na dwie czesci, i zestawic je ze soba stawiajac miejsce rozdzialu w dowolnym miejcu. Nie poprzestan na haiku w typie wyliczanki elementow, choc nie chcialabym zebys pomyslal, ze te sa zle. Schemat jakiego uzywasz tez moze dawac dobre efekty, jednak przy wielu bardzo podobnych utworach przestaje to byc tak ciekawe. Mam nadzieje, ze odbierzesz to jako propozycje a nie krytyke, bo taki byl moj zamysl. Pozdrawiam serdecznie

To, ze mamy uwagi nie oznacza, ze nie chcemy czytac Twoich wierszy. Wprost przeciwnie. Ja je lubie. I rozumiem, ze pisanie haiku to "droga do celu", a nie "cel". Pozdrawiam raz jeszcze

zroszone łąki otwierają się kwiaty w świeżym oddechu

Na moj gust - prawidlowo napisane haiku. Brakuje mu moze troszke glebi. Ciut za malo, zeby je bardziej pokontemplowac. Ale zachecam do dalszych. Pozdrawiam serdecznie

Jesli czytac to jako Orstonkowe haiku to jest bardzo OK. :o) Trzymaj swoj styl, bo jest sympatyczny, nawet jesli zbiera pewne negatywne uwagi. Pozdrawiam :o)

Moze nie rozumiem tego tak dokladnie jak chciala autorka, jednak samo poszukiwanie obrazu w tym haiku jest interesujace. Przekazuje dobry nastroj narratora. Naprawde ciekawe. Pozdrawiam

Twoje haiku mi sie zwykle podobaja, sa zgrabne. To podobnie. Wzbudza mile wrazenia. Musze jdnak przyznac racje kolezance, odczucie piekna powinno sie wzbudzic po przeczytaniu haiku, a nie byc tak wprost wyartykulowane. To niestety wielka sztuka, dobrze to sama wiem. :o) Pozdrawiam

Literówki - nie wiadomo co powinno byc w 3 wersie. "jako" - nie powinno wystepowac w haiku. Sam pomysl i dwa pierwsze wersy dobre, moze jedynie poza brakiem 3 sylab. Obiecujaco, przy dobrym pomysle na wers 3, moze to byc jeszcze bardzo dobre haiku. Pozdrawiam serdecznie

I jeszcze jedno - co zauwazylam po kilku miesiacach - forma: 5 - 7 - 5 nadaje utworowi piekna "melodie". Jesli sie do niej przyzwyczaic, czytanie haiku sprawia rowniez przyjemnosc ze wzgledu na powtarzalnosc tej rytmiki 5 7 5 5 7 5 5 7 5 ona naprawde ma cos w sobie.

Na haiku jest wiele spojrzen. Osobiscie ucze sie tej formy tak samo jak Ty, moze tylko zaczelam pare miesiecy wczesniej. Zachwycila mnie, jednak nadal nie umiem pisac czystych haiku, co najwyzej ku tej czystej formie sie zblizam. Warto mimo to. Gdybys poszperala w naszych dyskusjach, szczegolnie tych gdzie jest wiele komentarzy do jednego utworu, znalazlabys pewnie "ludzkie" proby okreslenia tego czym jest haiku. Zgody nie osiagnieto, kazdy i tak ma nieco odmienne zdanie. ;o) wg mnie najwazniejsze sa - liczba sylab: 5 - 7 - 5 /ale odejscia tez moga byc akceptowane/ - najczesciej sa to opisy przyrody, jakby slowne fotografie, obrazy, zatrzymane w ruchu kadry; - nie wprowadza sie pierwiastka ludzkiego w postaci opinii, komentarza, jedynie jakby "suchy" opis; zadnych uczuc, abstrakcji, zero filozofii... itd.; odczucia za to sa wywolane przez samo wytworzenie w sobie opisywanego w haiku obrazu; - minimalizm środków poetyckich - czyli żadnych porównań, metafor itd. /choc tutaj jakies srodki sie jednak zostawia, jedynie zmniejsza sie ich ilosc/; - czesto haiku zawiera trzy osobne elementy ze soba zestawiane - czyli trzy wersy i trzy elementy, czasem zas dwa, zderzone ze soba na zasadzie przeciwienstw, lub przynajmniej zaskoczenia dla czytelnika; - pieknem w haiku jest lapidarnosc, prostota stylu, schowanie sie do granic mozliwosci samego tworcy, z jednoczesnym wywolaniem w czytelniku zadziwienia, czy to pieknem przyrody, czy jakims dziwnym skojarzeniem nasuwajacym sie czesto dopiero po kolejnym uwaznym przeczytaniu, albo wreszcie metaforycznosc ale koniecznie jako cecha dodatkowa, tzn. ze utwor mozna odczytac zarowno doslownie jak i metaforycznie; - haiku czyta sie najlepiej jedno, a potem kontempluje ;o) Pozdrawiam serdecznie

Niestety to w ogóle nie jest haiku. Liczba sylab nie jest jedynym wyróżnikiem tej formy. Komentowane przez Ciebie haiku Łukasza Myszora, jest bliższe tej formie niż dwie ostatnie Twoje miniaturki. Przeczytaj propozycje jakie inni czytelnicy podali Ci pod pierwszą, to właśnie droga do osiągnięcia czystości haiku. Pozdrawiam serdecznie

Byloby mniej przykro gdybys samodzielnie umial uargumentowac. ;o)

Urocze :o) Ma w sobie pewną lekkość. "Brzuchy obłoków" to pewnie wyłamanie się ze sztywnych reguł haiku. Sama robię tak prawie zawsze. Ale może nie ma co żałować? Pozdrawiam

Pięknie i prosto. :o) Czytanie sprawia przyjemność.

Piękne. Ten najpiękniejszy. Mała uwaga, upraszczałabym na Twoim miejscu formę, żeby czytało się te haiki prościej. Ten akuarat jest wg mnie idealny. Czuć fascynację haiku. Pozdrawiam

No faktycznie, troszke propagandowo brzmi. Ale chyba dobrze poszukujesz. Upraszczaj maksymalnie forme, bo wg mnie to moze bardzo poprawic Twoje "hajki". Nie musisz formulowac tej miniaturki jako gotowego wniosku, zostaw cos dla nas do odszukania. Tak mnie naszlo... * wiosenne deszcze mlaskanie pełnych butów mokra jaskółka * coś czeka między wersami, prawda? PS. Moja opinia jest czysto amatorska. Pozdrawiam.

Troszke przekombinowane. W haiku trzeba wyczuwac lekkosc, prostote formy. Co akurat nieraz najtrudniej osiagnac. ;] Obrazek calkiem dobry.

Odchodzi od konwencji haiku, ale za to śliczne. Pozdrawiam

brązowe włosy potargane palcami splątane w słońcu

Nastrojowe. :o)

chłód od stóp do ust odmierzasz w centymetrach temperaturę

krople na włosach jak okiem sięgnąć - morze w mokrych źrenicach

Żal odjeżdżać... :o)

:o) Pozdrawiam

domowa jedna gąska gdzieś aż z Dolnego Śląska wybrała się nad morze - z podziwu wyjść nie może że taka mała Polska...