Witold_Adam_Rosołowski

u malarza dom jak z bajki, snują się kolorów tęcze, rozmazane samo-grajki, tylko co przyłożyć pędzel, a co martwym jest wśród nutek, żywym staje się od zaraz, wpośród wielorakich płócien ogień życia się rozpala. czy to ściana, czy podłoga, nie wiesz po czym stąpasz, kiedy wokół bucha życia trwoga, w której malarz sam się biedzi, no bo w końcu trudno wierzyć w pomazańców miarę życia, kiedy wymiar drugi, trzeci... jest ułudą. nie do skrycia. jeśli kiedykolwiek w życiu trafisz do malarza domu, . błędów złudy nie wyliczaj, bez awersji i humorów, no bo wszystko sens zatraci, nawet odwiedziny twoje, może gdzieś się coś obrazić i w twój portret wejść potworem. staniesz sobie jak przed lustrem, pełnym zagięć i uwypukleń, nim w ten obraz ogień buchnie, weź się od krytyki ustrzeż, -no bo możesz stracić gębę t jak się mówi, jak się pisze, na twe "zdaje mi się" błędne lepiej w dom ten wejdź jak w ciszę.

Panie Kai First - jeśli Pan cyklem nazywa dwa wiersze to nie wiem - nie będę się sprzeczał - jeśli jednak daje mi Pan podskórnie do wiadomości żebym skończył biadolić o tym Prz. to bardziej zrozumiałe - a jeśli coś jeszcze to proszę się odezwać ... - to nie groźba ani nic z tych rzeczy - poprostu chciałbym wiedzieć co Pan sądzi o mojej twórczości - może nie tak ogólnie ale od siebie - wtedy chyba najbardziej zrozumiem pozdrówka W_A_R ps. moja wypowiedź wygląda może dość ostro - nie o to mi szło - raczej o spróbowanie namówienia Pana do szerszej wypowiedzi - choćby i bolącej i skowyczącej - ale i za zauważenie teź stokrotne dzięki

Pani Dormo - Przasnysz - pisze się przez "rz" - bez gniewania się i wskazywania błędu (wielu myli się - a z wymową tej nazwy to szczerze około 30 % Polaków sobie nie radzi) - a ja jestem "stąd" - mieszkam teraz gdzie indziej ale chętnie do tego miasta wracam - nie rozumiem jednego "niepozorne miasto" - trochę mnie to dobiło i "bym "polemizował - nie będę reklamował tego miejsca ale zaciekawiło mnie Twoje "duże się o nim pisze ..." - pokaż mi gdzie jeszcze ktoś wspomniał o P. chętnie przeczytam pozdrówko W_A_R ps. jeśli nie złamię regulaminu (może moderator nie zauważy) to wpspomnę że w P. mamy prężnie działający - nie wiem jak to nazwać "Klub?" no nie wiem ale "coś tam" poetycki - poszukaj w Net'ie

dziękuję Aniu_Mario pozdrówka W_A_R

Pani Jolanto - po raz pierszy komentuję Pani wiersz - pięknie to robisz w tym wierszu - nic tu nie jest "takie dopięte" jak to się zdarza u innych - prosto z mostu lecz dla mnie brak jeszcze jednej strofy - może zwrotki podsumującej - chyba że działasz na zasadzie takiej - żeby sobie czytający sam zbudował pozdrówka W_A_R

Pani Anno_Mario - w pierwszym wersie jest literówka - po za tym chyba będę "polemizował" (jakie ładne słowo" - gdzieś w wierszu jest wyrażenie: "nie lubię łamać raz danego słowa" nie wiem ale to taka moja własna konkluzja - Chrystus łamał się chlebem czemu więc nie mielibyśmy łamać się słowem - gdyby tak każdy wiersz pojąć jako ten chleb, każdą myśl jako kęs - pozdrówka W_A_R ps. tak - każdy modli się jak umie - ale jakoś do mnie to nie przemawia - wiem że to Twoja własna modlitwa więc nie będę się wcinał czy dobra czy zła - bądź dobrej myśli

dla mnie też zagmatwany - po za tym nie rozumiem "prozakiem" - może to błąd klawiaturowy pozdr. W_A_R

masz rację Pani Ewo - to tekst piosenki stąd te powtórzenia pozdrówka W_A_R

dziękuję Pani Ewo pozdrówka W_A_R

dziękuję wszystkim za miłe komentarze - ten mój płacz (że wspomnę o nim) to takie sobie mrzonki (mrożonki) które w chwili uniosłości rozmarzają nawet na ostrym mrozie o rozlewają się oczami na cały krajobraz który by chciało się wsadzić do plecaka zawiązać wstęgą dróg i iść już nie wiadomo gdzie i nie wiadomo po co. pozdr. W_A_R

droga Ewo - słowo wpośród - nie wiem jakoś tam ulubiłem je - dzięki za wskazanie nadgminnego używania - reszta ... no cóż - wiersz o dworcu którego już nie ma i tak sobie tam poszedłem wymyśliłem "gałązkę jabłoni" - czyli kobietę i tak sobie z wyobraźnią powalczyłem - ogólnie mówić porównałem prasłowiański gaj widziany dzisiaj do tego co potrafią współcześni - nie wiem czy mnie rozumiesz bo trochę też nawciskałem z A.Mickiewicz "dzień biały misateczko ..." - to tyle tłumaczenia (bo się jeszcze rozpłaczę) pozdówko W_A_R

no tak, bardzo bardzo bardzo i zabawne i poetyckie i jeszcze wiele rzeczy w tym się znajdzie - wiersz biorę do ulubionych pozdr. W_A_R

dzięki Panie Ignacy pozdr. W_A_R

ten pociąg nie odjedzie, nie masz co do niego wsiadać, zaufaj więc kobiecie, która stoi – błaga – blada, miast szyn i tego widma które przed oczami twymi tuż na odjezdne gwizda i skwarzy się, bucha, dymi nie dworzec to lecz łąka wpośród ciemności, na wietrze, nie widzisz? nie ma słońca to w wyobraźni niewieściej czekasz wśród traw i kwiatów niby przy kasie – na bilet i wpośród własnych rachub przeliczasz myśli – ot, tyle ... daj spokój – szumią drzewa, idź stąd, gdzie czort poniesie, ten pociąg mgła zalewa, echo po lesie niesie, ruszaj za nim, ja zaczekam, nim słońce wśród miedziorytu nadejdzie – twa kobieta dojrzy twój pociąg, do świtu a świt ten sam jak w nocy, bez stacji i pociągu, masz takie piękne oczy, przyśniło się nam dwojgu, i śni się jeszcze tyle rzeczy niewyjaśnionych w ręku masz wilczy bilet i rzuca nas na strony.

bardzo słodkie dzięki Pani Przekręciaro pozdr. W_A_R

dziękuję Joanno_W pozdr. W_A_R

dziękuję Emilio pozdr. W_A_R

Pani Agato - niezły pomysł, trochę mi to przypomina "Chrystusa Miasta" Tuwima, ale tam aż roi się od diabłów i innych a u Pani ani jednego - bardzo miło się czytało i działa na wyobraźnię pozdr. W_A_R

wyliczanka aniołów trochę mnie znurzyła - ale pewnie taka forma a nie inna pasuje do tego "paciorkowca" - myślę, że opisywanie roli aniołów w życiu ludzi prowadzi do ślepej uliczki - zresztą właśnie tak się kończy ten wiersz - nie wiem - ale jakoś mi ten wiersz nie pasuje - jest zbyt anielski pozdr. W_A_R ps. nie gniewaj się że tak go okrzyczałem - w każdej zwrotce jest wyraz "był" ..... a gdzie "jest" teraz ..

kamuflarze są dobre dla kamuflatorów i dla "małych agentów" a my poeci - trudno nam się nakłada maskę - skowyczemy od rana do rana - czyli 24h z plusem czasem coś powraca echem - z uśmiechem pozdr. W_A_R

nie rozumiem do jakiego "stogu" ale skoro "wszystko reszta" płynie to się cieszę i pozdrawiam Panią Hanię W_A_R

dzięki wszystkim za wskazówki - oczywiście wstawiłbym i "conieco" wyrzucił - ale nie wiem jak to zrobić - skoryguję w najbliższym komentarzu pozdr. W_A_R

nie wiem a raczej wiem, że w wierszu tym jest coś bardzo intymnego - trudno o rzeczach tabu się rozmawia a Pani tak to zrobiła dobrze, że to nie tylko sen .... pozdr. W_A_R

Jest dolina – w tej dolinie Słodko sobie życie płynie Rzeczywisty kraj kwiecisty Jakby to określił mistyk Nikt nikomu źle nie czyni Jakie tego są przyczyny Że tak słodko w tej dolinie Życie sobie płynie? Kto to wie? Kto wiedzieć raczy Kto raz łąkę tę zobaczy Ten nie pyta – jak, dlaczego Bo nie czuje już niczego Tylko chciałby wejść w te trawy Bez zawady, dla zabawy Bo tak słodko w tej dolinie Życie sobie płynie Cóż tam miasto, dom, rodzina Kiedy nowe, gdzie bezwina Gdzie natura praw układem Wszystko naj i naj i nader Kto w dolinę tę raz wkracza Ten już nigdy z niej nie wraca Bo tak słodko w tej dolinie Życie sobie płynie Jest dolina – tuż za murem Raj na ziemi, raz jej ulec, Zapaść w nią jak igła w siano Raz na zawsze umierając I nie dziwne te słownictwo Bo ten kraj to cmentarzysko Jakże słodko w tej dolinie Życie sobie płynie.

czekanie - czekanie - może Pani Anno Mario jeszcze nikt się nie obudził - a ja lubię te poranne sny - są najciekawsze - zawsze szybko wstaję i próbuję je zapamiętać (przelać na papier) - wiersz jest super - proponuję wyróżnienie - oczywiście zabieram do ulubionych pozdr. W_A_R