jasiu zły

nie, nie chodzi o miłość :D Uff... Już się bałem :) Fakt, to nie chodzi o (cenzura), nie przyjrzałem się zbyt uważnie ostatniej strofie - gapa ze mnie. W takim razie próbuję dalej... Chodzi o (kolejne trudne do wymówienia słowo) kobietę... Hmmm... Nie, nie będę dalej komentował, bo sam zostanę znienawidzony z bliska i z daleka pewnie też, ale ogólenie z treścią się nie zgadzam - wcale nie jest tak żle, rzekłbym wręcz przeciwnie. Jakiś facet to powinien napisać wiersz o tym, jak to te wredne, wyrachowane, emocjonalne gąbki wykorzystują i molestują biednych bogu ducha winnych mężczyzn, którzy dali się nabrac na wizerunek niewinnego kwiatka, a nie zauważyli żmiji pod spodem.

Niech no zgadnę, wiersz w formie zagadki a tytuł wskazówką... Boję się wymówić rozwiązania, bo mi może szkliwo na zębach popękać (dobrze kombinuję, że chodzi o to jedno paskudne, serialowe słowo?). Ogólnie jednak wiersz nienajgorszy. Pozdrowienia.

Mnie się ten wiersz wydaje nawet zabawny. Wobrażam sobie tą sytuację tak: podstarzałe małżeństwo facet w kryzysie wieku już nawet nie średniego kobieta zaś brzydka jędza ona jego budzi w nocy każe światło zapalić on takoż robi na nią zerka i aż go oślepiło czasami lepiej nie widzieć

Jej! Dopiero teraz tu trafiłem, a to naprawdę niezły wiersz jest. W każdym razie trafia do mnie jak nic.

Nie przepadam za takim czymś, ale ten wiersz jakoś mi się spodobał. Tworzy pewną atmsferę i to całkiem klimatyczną. Pozdrawaim.

Cieszę się, że tak to śmieszy, taki był zamysł i jak widać udał się. Co do tego niezrozumienia, to ironizowałem oczywiscie, ale utwór oparty był na takiej właśnie sutuacji, z tą różnicą, że nastukanie nastąpiło na początku :)

Raczej mi się nie podoba, ale o wiele lepsze od tego, co pisałaś wcześniej. Widoczny postęp. Pozbyłbym się tego "tu" z 5 wersu - niepotrzebne. W każdym razie jest lepiej, tak trzymaj. Pozdrawiam i życzę powodzenia.

Kompletnie spaprany wiersz, ale i tak lepszy od wielu, które czytałem na tym forum. Brak tu jakiegokolwiek artyzmu, wszystko powiedziane wprost, a brzmi jak inspirowane niedzielnym kazaniem. Już nie wspomnę nic o przekolorowaniu obrazu rzeczywistości... oj! chyba właśnie wspomniałem.

To taki mój kolejny żart. W moich stronach, "nastukanie się" wymaga odpowiedniej ilości browaru. Sika się później :) Martwi mnie trochę, że nikt nic z tego nie wyniósł. Przecież to wiersz o nieudanym poszukiwaniu inspiracji w chwili przepełnionej uczuciem imoptencji twórczej! Czy nikt nie zauważył tragizmu zawartego między wersami? Dziękuję za komentarze i pozdrawiam.

O żesz pstrąg, w sumie, to mi to ryba, tylko, że z takim podejściem, to należałoby połowe wierszy na tym forum wywalić, ze względu na kompletnie niedorzeczne metafory, porównania, epitety itp, bo na lekcjach biologii, fizyki, chemii, czy historii mówili inaczej.

podrzuć jakiś koncept do góry niech poszybuje wysoko obsika chmury na żółto tak dla odmiany na złość obłokom bo zawsze na nas sikają a potem spadnie roztrzaska się na około sto skorupek by można śmiało w grecką urnę go posklejać i pohamletyzować czy bolało kiedy spadał rzuciłeś widziałem jak żeś zbladł gdy koncepcik w drzew korony wpadł błyszczący i nie wrócił pewnie go porwała sroka z błysku tego oniemiała nie mogła oderwać oka więc ukradła odleciała cóż więc teraz mamy począć w gąszczu myśli następnego szukać trud to próżny i daremny chodźmy lepiej się nastukać

Mnie się ten wiersz raczej nie podoba. Bije z niego prostota... naiwność. W dodatku zalatuje Huxleyem (nawet tutył podobny) i taka inspiracja w sumie może tłumaczyć powyższe. Co do tych uwag innych o formie, to po prostu widać, że to nie jest żadne objawinie i chyba dlatego wszyscy czepiają się formy, bo sami nie wiedzą czego chcą, a treść jest czytelna i aktualna więc do niej sie przyczepić ciężko. Mnie tutaj troche brakuje jakiegoś konceptu, na przykład opisanie grzybka atomowego w stylu pięknej dyskrypcji przyrody, a potem puknąć pointę, że przyroda właśnie poszła się bujać.

Ciekawe to w sumie jest, fajnie się czyta, tyle, że jak się temu przyjżeć z bliska, to to jest jak hip-hop. Tam lecą podobne teksty. Myślę, że możnaby bez problemu ten także wyrapować do jakichs beatów, a że za tego typu muzyką nie przepadam...

Ładne maleństwo. Coś w sobie ma.

Hehehehe... Fajne. Zdrowo się uśmiechnąłem jak sobie przeczytałem. Więcej takich proszę! Pozdrawiam.

Odwłok to zgodnie z mądrymi księgami tylna część ciała u stawonogów. Jeżeli ciało ludzkie ułożyć horyzontalnie, to najbardziej z tyłu będą właśnie nogi, czyli jak odwłoki. Ja tu błędu logicznego nie dostrzegam.

Jak mi go pokazałeś za pierwszym razem, to zrobił jakieś lepsze wrażenie. Może to to zielone tłó - na nim wszytsko wygląda jakoś nijako. Generalnie wiersz fajny, daje niezły pokaz umiejętności wykorzystania gry słów... Zaraz, zaraz... wszystko jasne... znów się nadymasz.

Potworne... Szkoda słów... Nadaje się może tylko na hymn armii klonów.

Hmmm... Graficznie to ciekawie nawet wygląda, ale nie mam pojęcia w jakim celu. Kojarzy mi się raczej z otwartą paszczą Moby Dicka. Chyba, że chodzi o to, że strużka spływająca po policzku robi sie coraz cieńsza, ale wtedy ostatni wers psuje cały efekt (a wers ten, nota bene, i tak jest do wykarczowania). Co do treści wiersza: a) banalna b) znowu nieszczęśliwa miłość - ile można?! c) ostatni wers - tragedia, do wora i won, bo wali kawę na ławę i to jeszcze kiepsko. Temat sam w sobie zbyt ciekawy nie jest. W przełozeniu na prozę byłoby to tak: "płaczę, bo nie możemy być razem". Pominę już fakt, że to trywialne zdanie, ale jak sama widzisz poza tym cierpieniem spływjącym po poliku to nic poetyckiego tu nie ma. Nieznoszę też stwierdzenia "krystalicznie czyste łzy". Ludzie, przypatrzcie się łzom kiedyś, one nie są wcale czyste, raczej mętne ze wzgłedu na zawartość soli. Ciepłe są też. Dlaczego wszyscy upierają się, by w poezji wciąż funkcjonowały te wszystkie durne klisze? Krystalicznie czysta to może wodka być jak dla mnie. W każdym razie, nie zniechęcaj się i probój dalej. To ci się nie udało, ale widać, że masz jakieś tam drobniutkie pomysły, więc może coś z nich wykiełkuje. Pozdrawiam i powodzenia życzę.

A co ma płeć autora do płci podmiotu lirycznego?

Bardzo dziękuję za ciepłe komentarze. Od razu się człowiekowi lepiej robi jak widzi, że kogoś rozbawił.

Te "dżwi" to specjalnie??? Kulę się ze wstydu... Już poprawione. Dzięki.

Hehe... Serdecznie dziękuję. Tak, to inspiracja fr.ashką, ale mam nadzieję, że nikt nie poczyta mi tego za złośliwość.

Coż popatrzmy na to z innego kąta. Jako na dramat na przykład... Nie... Jako dramat też kiepski, już Shakespeare dał jasno do zrozmumienia, że żeby sztuka była dobra, musi być w niej duuuuużo trupów.

Drogi Jasiu! Nie uwierzysz Jak Zostałem oszukany Jak radziłeś Pojechałem do azylu Wchodzę, patrzę -miękkie ściany Nie ma okien, klamek, drzwi Ktoś tu chyba ze mnie drwi Stopą więc do Ciebie piszę Nie wspomniałem? Spakowali mnie w kaftanik, Bo rzekomo próbowałem Pielęgniarce rozpiąć stanik A to wszystko To przez Ciebie Mówisz: Azyl - jest jak w niebie Zaś ci wstrętni Herbaciarze Od pokrętnej semantyki Azylami nazywają Przykre miejsca - psychiatryki.