Espena_Sway

przyjemny wiersz :), nawet bardzo. wrócę jeszcze, ale na pierwszy rzut oka niczego sobie :P serdeczności Espena Sway :)

Zburzyć pewien schemat i odnowić związki pomiędzy zapomnianymi. Widzisz, czasami mamy potrzebę zachęty od kogoś, podsumowującego dotychczasowe działanie. Niniejsza gwarancja nie wpływa na uprawnienia wynikające z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, regulujących sprzedaż dokonywaną na rzecz konsumentów. Nasz serwis nie prowadzi polityki różnorodnych narzekań i wybiórczych spekulacji, dlatego swoje wybujałe oczekiwania lepiej pozostaw gdzie indziej. Jak każdym przybytku dozgonnej wymiany organów, my również mamy ofertę specjalną. Dzięki niej wydupczysz swoje usterki, a w przyszłości, masz szansę trafić na półkę z artykułami ostatniej pomocy. Bo gdzieś jest inaczej. Jest ktoś?

Piotrku, rzeczywiście coraz lepiej piszesz. dodam od siebie, że tekst nadaje się do rozbudowania na formę prozowatą - ale to tylko moje widzikocię ;) jedno kosmetyczne, może Słyszę deszcz, psa - goni bez przecinka brzmi nielogicznie, jakby peel słyszał deszcz psa ;) serdeczności Espena Sway :)

dobre podejście :), ciekawe co odnajdzie nadawca ogłoszenia serdeczności Espena Sway :)

rozumiem, dzięki za szczerość ;) serdeczności ES :)

dzięki, naprawdę cieszę się, bo to pierwsza miniatura :P serdeczności ES :)

Espenko a może tak Pilnie poszukuję życia cena nie gra roli Jacku, Twoja propozycja również jest ciekawa. dzięki za :) serdeczności Espena Sway :)

masz rację, poprzednie części już są na forum. cieszę się, że zaciekawiło serdeczności Espena Sway :)

Bielaczku, trzymasz formę. bez zaczepek :P serdeczności Łejeczka :*

hmm, ciekawa propozycja, dzięki za przemyślę, serdeczności Espena Sway :)

może tak dla mnie jest nieźle, klimat jesienny, bliski. kilka dopieszczeń i będzie okej. serdeczności Espena Sway :)

spoko, dopiero zaczynam 'studiować' miniatury fajnie, że wpadłeś serdeczności Espena Sway :)

Maćku, rozumiem. tylko, co masz na myśli pod 'normalnymi', formę prozowatą? widzisz, żeby się rozwijać, trzeba próbować różnych form, ponieważ po jakimś czasie ta 'nasz forma' może nam iść zbyt łatwo ;) serdeczności Espena Sway :)

Pilnie poszukuję życia oferty tutaj wierszem dyskrecja mile widziana dziękuję Panu za kilka uwag, kto wie może się przydają serdecznie Espena Sway :)

Bielaczku, zdaję sobie z tego sprawę, ale muszę próbować innych form, treści. jak napisałam potrzebuję eksperymentów serdecznie Łejeczka :*

ale właśnie o to chodzi, że z tą ceną to jest takie oklepane... ale chyba tylko dla mnie z tego co widzę... ja bym coś bardziej niecodziennego dała (gdybym wiedziała co...) ;) wiesz, cena to nawiązanie do ogłoszenia. być może kiedyś zmienię, narazie nie mam pomysłów :/

Ja bym tego nie zmieniał, po pierwsze "do ustalenia" to bardziej uprzedmiotawia "to" życie, a "negocjacje" moim zdaniem brzmią bardziej otwarcie, nie zamykają tak miniaturki. w sumie masz rację, też jakoś lepiej mi brzmi pierwsza wersja. zostawiam narazie bez zmian.

a może Pilnie poszukuję życia cena do ustalenia ???

Bez uprzedzenia, pewnie gdzieś poszli. Nieważne. Na podwórzu zauważam rower ojca, wskakuję na niego i jadę. Do Agnieszki, ona na pewno będzie w domu. Kilkanaście domów dalej, ciemne podwórze. Na oślep biegnę w kierunku wejścia. Czuje, że jest bliżej. Z determinacją walę w okienko w drzwiach. Jakiś szmer, dzięki Bogu ktoś otwiera. Odruchowo chcę wpaść do przedpokoju, jednak ta osoba blokuje mi drogę. Nie wierzę własnym oczom, to on. Skąd u diabła, się tutaj wziął? Patrzy na mnie i celuje pistoletem w serce. Mówi, że zaraz mnie zabije, bo rzekomo wtrącam się w jego życie. A przecież nawet nie wiem, jak się nazywa. Patrzę na jego twarz i zauważam, że jest przystojny. Nawet bardzo. Przenikliwe, niebieskie oczy doskonale kontrastują z opalenizną i ciemnymi, falowanymi włosami. Zaczynam go błagać o litość. Nie chcę teraz stracić życia, nie w taki sposób. O dziwo, odkłada broń. I zaczyna mi opowiadać o tym, jak go uwikłano w niewyjaśnioną historię i przez to ucieka przed policją. Przysuwa się bliżej. Znienacka mnie całuje. Musi odejść. Pyta, czy chcę mu towarzyszyć, a ja się zgadzam. Ucieka film, pojawia się napis THE END i ostatnie klatki. Powrót. Dni, coraz szybciej się rodzą i umierają. Po ostatnim spotkaniu z Wiktorem, zaczynam końcową rekonwalescencję. Nie chcę już więcej zielonych oczu i glinianych rzeźb. Zaprząta mi głowę. Ten sen, on coś oznaczał. Już sama nie wiem. Gliwice tym razem zaplanowałam od podszewki. Kilka miejsc, potrzebne rzeczy i pierwszy lepszy PKS do domu. Na początku odwiedzam urząd i odbieram nagrodę za konkurs. Książka opiewa siedemset czterdzieści siedem stron i nosi zachęcający tytuł „Półbrat”. Interesująca ilustracja na okładce; a dokładniej grafika komputerowa, przedstawiająca dwie postacie w ruchu, przykuwa moją uwagę. Za kilka dni zacznę się tym zajmować. Profesjonalnie. Ulica Zwycięstwa, przed południem. Słońce penetruje eter, jakby był środek lata, a kończy się już wrzesień. Idę w kierunku Centrum Handlowego, gdzie znajduje się najbliższa toaleta. Wokół jak zwykle niezliczona ilość dziewczyn w przykrótkich biodrówkach. W podziemiu brakuje ludzi, więc kobieta pilnująca porządku cieszy się na mój widok. Tamtejsze ubikacje nigdy nie należały do najpiękniejszych, teraz już całkowicie zeszły na psy. Drzwi kabiny, ozdobione napisem; „Faceci są jak kondomy, nadają się tylko do jednorazowego użytku” i przyklejona pod spodem zużyta prezerwatywa. Wychodzę zniesmaczona. Na parterze mam ulubione miejsce; pomiędzy stoiskiem z butami, a spożywczym. Tam też siadam i zaczynam przeglądać książkę. Wpisane czarnym piórem sŁowa wibrują przed oczyma. Gdybym nie poznała Wiktora, ten wiersz nigdy by nie powstał. Zaabsorbowana lekturą, dopiero po chwili zauważam wchodzący do środka tłum. Słychać rozmowy prowadzone w języku niemieckim, a jakiś dziennikarz robi zdjęcia. Mam zamiar podejść bliżej, jednak to oni podążają w moim kierunku. Teraz już wiem dokładnie, kto spowodował zamieszanie. ATB we własnej osobie udziela wywiadu i rozdaje autografy. Widzę okładki. Okładki…Wraz z nimi wspomnienia nagranej dla mnie płyty. „Black Nights” znowu mnie otaczają. Postanawiam za wszelką ceną mieć autograf. Na złość. W chwili, gdy podchodzę do artysty z książką w ręku, dopada mnie myśl; zbyt wiele tego. Konkurs, podpis i za kilka dni studia. Coś musi pęknąć, coś pęknie. Nagle strzał. Faceci w kominiarkach wpadają i pogłębiają zamieszanie. Roztrzęsieni ludzie uciekają w różnych kierunkach. Zaczyna się gonitwa. Uciekam w kierunku tylnego wyjścia, jak najdalej od innych – przynajmniej tak mi się wydaje. Nigdy nie byłam dobra z lekkoatletyki, biegnę na końcu. A przede mną kilkanaście osób, które nagle padają od strzałów jak kaczki. Krew, wszędzie mnóstwo krwi. Momentalnie zbiera mi się na wymioty, jednak nie mogę. Dlaczego dzisiaj ubrałam obcasy? Tak, przecież miałam być tylko godzinkę. Poślizgam się. Leżę obok jakiegoś mężczyzny w niebieskiej koszuli. Ma komórkę w ręku, choć teraz już na nic mu się nie przyda. Nieruchomieję. Postanawiam podsłuchać rozmów, które strzępami dochodzą moich uszu. - Wszystkich załatwiłeś? - Tak, większość jest uziemiona. - Co ma znaczyć większość? Nie możemy sobie na to pozwolić. - Wiem, wszystkich ciał trzeba się pozbyć.

można interpretować na kilka sposobów. ważne, że daje do myślenia. serdecznie Espena Sway :)

Fr ashko, a mogę wiedzieć, czyj jest oryginał? rozumiesz, pierwsza miniatura :] serdeczności Espena Sway :)

Tu bank organów, proszę sprecyzować potrzeby chodzi konkretnie o życie, a nie pojedyńcze organy serdeczności Espena Sway :)

może jakieś propozycje poprawy? chętnie wysłucham serdeczności Espena Sway :)

rozumiem, że nie porywa. to w końcu moja pierwsza miniatura, heheh serdeczności Espena Sway :)

Waldemarze, czyżby zainspirował Cię mój wiersz? serdeczności Espena Sway :)