teresa943

Mateuszu! Bardzo się cieszę, że wierszyk zapadł w pamięci. Dziękuję. :))) Radości życzę.

Magda Tara! Cieszę się, że Ci mogłam go pokazać. Dziękuję. :)))) Serdecznie pozdrawiam.

Oj, Jimmy, Jimmy... Dziękuję. :)))) Cieplutko i kolorowo.

Marlett! Dziękuję. :)))) Cieplutko pozdrawiam.

Podoba mi się sugestia Adama; dodałabym tylko jeszcze: "miłość przyjdzie sama" Jimmy! Bardzo mi się podoba. Grabulki serdeczne. :)))))) Pozdrawiam.

Bernadetko! na karuzeli strofek wierszy zakręcić można się bez końca by potem wśród zawrotów lekkich emocjom poddać się na rozkaz A może zamiast "na rozkaz" - "jak w tańcu"? Co o tym myślisz? A tak w ogóle to uwielbiam Twoją lirykę...nawet bardzo:))))) Pozdrówki.

Toby! Dzięki za ciepłe słowa i gratki. :))))) Serdecznie pozdrawiam.

Adamie! Przybiera zachwycające barwy malowane slońcem... urokliwy. Dziękuję. :)))) Serdecznie pozdrawiam.

Jak zwykle serdecznie dziękuję i cieplutko pozdrawiam.

jesień piękna aż dech zapiera chce się śpiewać w słońcu grać w klasy kasztanem gonić berka za wiewiórką ze śmiechem zalotny wicherek potargał grzywkę zdmuchnął jak liście z drzewa garść barwnych rozmarzeń pod stopami szemra tęsknota układam bukiet z liści klonu uwiję zaraz jesienną różę i wyślę do Ciebie mailem który to już dzisiaj bez powrotu

Marianno! Mam nadzieję, że peelka dobrze zna swojego "antka"... Dziękuję. :)) Pozdrawiam.

Magda Tara! Dzięki za taką spontaniczną reakcję. Dziękuję. :))))))) Serdecznie pozdrawiam.

Kochana Babo! Pamiętam jesionowe "noski". Ja też kiedyś się tak bawilam. O, rety! Jak to było dawno! Ale pięknie się wspomina. Za sentyment moje wiersze bardzo Ci dziękują. :)))))))))))))) A ja uśmiecham się wzruszona -Krystyna

Judytko! Dlaczego takie a nie inne? Pomyśl. Liryka ma często ogromny potencjał osobistych doznań (przeżyć autora). Może tu jest podobnie? Dalsze Twoje rozważanie bardzo osobiste i za to serdecznie dziękuję. Co za radość dla autora, gdy czyta podobne komentarze...każdy ma prawo odbierać tak jak czuje; Ty akurat tak i fajnie. :))))) Serdecznie pozdrawiam. Krystyna

najmilszy popatrz nad jesionami obłoki tylko nasze pragnienia ukryte czas pod korcem wolny jak one zostawmy zwietrzałą drogę nowe szczyty srebrzą się w tym samym słońcu zalśni sędziwy błękit i zazielenią się łąki cierpliwi bądźmy ty płaczesz to tylko rzęsa w oku czuję to samo

Na tarczy Miesiąca dwunasta wybija Zachodzą kolory i noc czernią wieje On znów się zakochał, to miłość niczyja Dlaczego? Bo późno. Bo już wpół-do… siebie! Ładnie namalowałeś portret rozkochanego w sobie "narcyza". :))))) Serdecznie pozdrawiam.

Marlett! Tak odebrałaś? Super! Dziękuję. :)))) Cieplutkie pozdrówki.

A to ciekawe skojarzenie. Kto by pomyślał? Nie znałam tego wiersza. Dziękuję za, jak zawsze, przemiły komentarz. :))))) Cieplutko pozdrawiam.

jak odkupić za dwa srebrniki kiedy dwadzieścia osiem przepuściłam w pubie Kasiu! Głębokie zadumanie nad życiem, prawie jak rachunek sumienia. Peelka skruszona, zastanawia się jak "wybielić poplamioną" duszę. Podobasie. :))))) Serdecznie pozdrawiam.

widzisz moja droga spadła gwiazda do stóp ta najjaśniejsza nadzieja w dłoniach zapuśćmy tu korzenie zakwitnie w roziskrzonych oczach rozbrykane chochliki zniewalające nie odmówię

O, jaka piękna interpretacja. Masz rację. Sepia oddaje wieloznaczność. Dzięki za brawo! Urosłam! Oby nie za wysoko, hehe... :))))) Ślę moc serdeczności, kochana Babo.

No, no Kasiu! Ty to porafisz. Garbulki. :))) Serdecznie pozdrawiam.

Rachel! Przeczytałam i uśmiechnęłam się. Zaskoczyłaś. Rzeczywiście jesteś niesamowita! :)))) Serdecznie pozdrawiam.

Marlett oraz Sosna! muszę ci podziękować że jesteś Dobrze, że jesteście! :)))) Serdecznie pozdrawiam.

Boski! Po tylu komentarzach cóż dodam? Chyba jedynie to, że mi się podoba. :) Serdecznie pozdrawiam.