teresa943

mi przypadła najbardziej ostatnia wersja tylko bez wielkich liter pozdrawiam serdecznie :)

nie zostawiaj mnie w korytarzu przeciąg a mi tak zimno dziś bynajmniej bladej odpowiedzi czekam jutra sorki, że wtrącilam swoje trzy grosze :) fajnie, że jest "jutro"...to brzmi jak nadzieja pozdrawiam :)

ojej, automatyczny enter!!! to mi wygląda na notatkę na marginesie jakiejś książki lub ściągę do egzaminu... pozdrawiam :)

znaki zapytania, rymy i to "zbiornikiem" dwukrotne...nie leżą mi, choć przesłanie wiersza ciekawe; to takie moje subiektywne spostrzeżenie, niekoniecznie musi być dobre pozdrawiam :)

znaki zapytania, rymy i to "zbiornikiem" dwukrotne...nie leżą mi, choć przesłanie wiersza ciekawe; to takie moje subiektywne spostrzeżenie, niekoniecznie musi być dobre pozdrawiam :)

"swym twój" oj, zrób coś z tym wzruszający kolejny wiersz i jakże cenne przemyślenia "wybacz mi i uśmiechnij się" - to rozbraja! cieplutko pozdrawiam i życzę dobej nocki :)

"matka" to najpiękniejsze słowo świata, bo mieści w sobie wszystkie uczucia człowieka wzruszyłeś mnie Waldku pozdrawiam serdecznie :)

oj, z tą "porcelaną" to trochę nie tak...mówi się "jak słoń w składzie porcelany", czyli co robi swoim niezręcznym zachowaniem?... pozdrówki :) widzisz, domyśliłam się. Pozwoliłam sobie tylko pójść dalej. Myślałam, że nic się nie stanie? Stokrotkowo:) No...hehe...troszkę narozrabiał...ale zmiękł :) Lubię Stokrotki! (kuszą mnie te w rosole:))

Tereso nie brałem bezdomności w Twoim wierszu jako takiej myślałem 1) to ten dom stał się "bezdomny" odkąd zabrakło w nim miłości bo "skoro już nie razem" do tego roszczenia... pewnie rozwodowe schodzenie ze strychu - na strychu zazwyczaj przechowuje się rzeczy nagromadzone latami więc jakiś tam dorobek wspólnie przeżytych lat mają za sobą, to wszystko maleje w obliczu rozstania tak jak strofy w Twoim wierszu (świetnie zrobione!) 2) myślałem też o śmierci (też to schodzenie) i dlatego bezdomność bo prawdziwy dom to wtedy gdy zamieszkały żyjący a w przeciwnym razie to tylko ściany nie wiem Tereso dwojga imion czy coś uchwyciłem ale nawet jeśli nie to chyba przy tym pozostanę bo chociaż wiersz Twój, to ta interpretacja wyczerpała już moje myślenie i nic innego nie dam rady... szacuneczek Drogi Pablo, nie tylko przenikasz mnie swoją interpretacją, to jeszcze ciekawie rozszerzasz zamysł. Podoba mi się także ta druga... Bardzo Ci dziękuję za tak dogłębne wnikanie w mój wiersz. Miło Cię gościć. Serdecznie pozdrawiam :)

przenikasz dogłębnie...dziękuję :) zawsze cieszy mnie Twoja przemiła wizyta i przemyślenia, więc zapraszam na zaś... pozdrawiam serdecznie Judytko :) radosnej niedzieli!

na tym świecie błądzimy po "manowcach" jak syn marnotrawny i podobnie jak niegdyś on, mamy swoje "sęki", z którymi sobie nie radzimy, jednak przez to się rozwijamy (może próbujemy się rozwijać) czyli dojrzewamy... oj, Judytko, pewnie poszłam na "manowce"... no, nie wiem...wodze fantazji puściłam jak nic... serdecznie pozdrawiam :) dobranoc bardzo dobra Twa wodza(: tylko aby poezja nie stała się takim wodzem(; serdecznie również Teres i dziękuję Ci za wierność oj i sięgnięcie głębsze ...tak..tak.., J.słonecznej niedzieli wzajemnie Judytko:) a do poezji, jak i do wszystkiego, co doczesne, trzeba mieć zdrowy dystans... cieplutko :-)

szarzy i mali jak wróble, bezradni wobec nieubłaganego czasu pozdrawiam Bazylu :)

ładnie o powszedniości w szczęściu serdecznie pozdrawiam :) Krysia

szczęściu trzeba pomóc, trzeba po nie wyciagnąć rękę; wiele cudów nie spełnia się tylko dlatego, że w nie wierzymy... namalowałaś to tak delikatnie i przekonywująco; podoba mi się także forma wiersza (czyta się lekko, zwiewnie) jak "łut szczęścia") serdeczne pozdrówki Joasiu :) (a tak przy okazji...jeśli dziś Twoje święto, to życzę, abyś znalazła swój łut szczęścia :-) Krysia

Radość ogromna, że "wpada w oko". Dziękuję. Pozdrówki :)

na tym świecie błądzimy po "manowcach" jak syn marnotrawny i podobnie jak niegdyś on, mamy swoje "sęki", z którymi sobie nie radzimy, jednak przez to się rozwijamy (może próbujemy się rozwijać) czyli dojrzewamy... oj, Judytko, pewnie poszłam na "manowce"... no, nie wiem...wodze fantazji puściłam jak nic... serdecznie pozdrawiam :) dobranoc

Przepraszam, ale "poszalałam" trochę z Twoim wierszem :) i to nie dlatego, bym uważała, że tak ma wyglądać, tylko po prostu mnie zaciekawił i tak mniej więcej go widzę (tak w locie:) tajemne symbole równania z niewiadomą w twardym kamieniu mędrców przesąd wróżba gusła niewyjaśniony omen nagłej śmierci wertuje umysł liczba apostołów z INRI czy słowa Koranu w co uwierzyć? :))))

ciekawa jestem Twoich opcji, ale skoro są dwie, to znaczy, że nie jest tak źle :) zapraszam ponownie... dziękuję Pablo :) serdecznie pozdrawiam

zaraz zabieram nawet z warsztatu...przepięknie Aniu... pozdrawiam serdecznie :)

Krysiu do Twoich zawsze jakiś magnes mnie ciągnie podziwiam metafory chociaż nie zawsze udaje mi się odkodować ale tak jest ciekawiej potrafisz zaciekawić tym razem smutny temat ale jakże prawdziwy pozdrawiam serdecznie temat smutny, ale z życia wzięty... lubię tak "brać" pod pióro prawdziwe "rzeczy" dotyczące człowieka w różnych aspektach... dziękuję za "magnes" :-) to inspiruje do pisania dla takich jak Ty Czytaczy :-) cieplutko pozdrawiam Grażynko :)))

Bardzo lubię Twoje komentarze, są takie "pełne treści". Cieszę się, że dla Ciebie wiersz jest "przepiękny". Serdecznie dziękuję. Cieplutko pozdrawiam :-) Krysia

Nawet nie wiesz Waldku jak miło czytać taki komentarz. Bardzo dziękuję. Serdecznie pozdrawiam :-) Miłego wieczoru i dobrej nocki z dobrymi wspomnieniami. Krystyna

Dzięki Judytko za "tę delikatną woń"...ładnie to powiedziałaś :) Cieplutko pozdrawiam :)

Moim zdaniem to dobry wiersz; porusza problem przesądów związanych z "trzynastką" i nie tylko (a naprawdę problem istnieje!). Autor tłumaczy znaczenie tego symbolu w świetle biblijnym (12 apostołów + Jezus), co znaczy, że jest to liczba szczęśliwa (potwierdzam to); bulwersować może zakończenie wiersza, jeśli się w nie niedokładnie wczyta dwunastu apostołów oraz INRI ateista czyta Koranu słowa jest to metaforyczna pointa zamykająca całość, a rozumiem to tak: "wierzący nie są przesądni z powodu 13 czy innych symboli, natomiast niewierzący wierzą we wróżby, gusła, zły omen"; może się mylę, ale tak to interpretuję ... serdecznie pozdrawiam :) Krysia

wyszła proza z ogromną ilością czasowników...może zrób coś z tym... pozdrawiam serdecznie :)