teresa943

jeśli tylko jako spacer, to rzeczywiście może być smutno pozdrawiam

pozwól życiu czasem zapłakać gorzkie łzy sprawią że powietrze stanie się lżejsze chciałoby się dodać: słońce namaluje tęczę i wszystko stanie się jeszcze piękniejsze niż przed deszczem... jak dobrze jest Żyć! bardzo misie! serdecznie pozdrawiam :)

ładnie napisałeś podoba mi się wieloznaczność pointy pozdrawiam :)

no to fajno, że jesteś :) dzięki pozdrawiam :) no po prowadzeniu zajęć z dziecmi sobie tak na chwilę chodzę, ale zmęczona(:J. Ty też zgadłaś, ja też, choć już "uwolniona" od zajęć z dziećmi, znam ten smak; zatem odpoczynku Judyt :))

całkiem mądry ten "głos", budzi refleksje pozdrawiam :)

ja bym wywaliła wielokropki, ale nie przejmuj się mną; wiersz-erotyk wywołuje dreszczyk emocji... zaletą dwuznaczność adresata; bardzo misie Grażynko :))) serdecznie - Krysia

no to fajno, że jesteś :) dzięki pozdrawiam :)

może...na razie się lenię :) cmook Beatuś :)

nie znalazłam pretekstu do marudzenia...świetne i już! pozdrówki Beatko :)))))

po pierwszym czytaniu, tak na gorąco powiem, że świetnie... tylko może opuściłabym "jak" przed kitem... jeszcze tu wrócę w wolnej chwili, bo temat mi bardzo bliski, niemalże aktualny :) serdecznie pozdrawiam :)

nic dodać, nic ująć... po prostu świetnie, tylko czepnę się do "tą" - "tę ławkę" przy której zostały dwa zwierciadeł cienie i choć patrzą w siebie się znaleźć nie mogą pamiętasz tą ławkę tą samą parkową? chyba każdy ma w pamięci taką wyjątową, niezapomniną ławeczkę...ja też :) serdecznie pozdrawiam :)))))

Adolfie, dobrze, że nie widzisz...jestem dosłownie pąsowa i nie wiem, co powiedzieć; To wszystko samo wychodzi "spod pióra" ... po prosu widzę i czuję obraz...w rzeczy samej istne haiku (Boski już dawno mi to uświadomił) rozwija wiersz jak kolorowy dywan ... Bardzo Ci dziękuję. Miło, że czasem zaglądasz. Serdecznie pozdrawiam :):):)

Cieszę się, że trafiłam...w nastrój. Dziękuję serdecznie. Pozdrówki spod serca :))))) Krysia

Aniu, przykro mi, że cierpisz, ale zrozum "lirycznego"...on tylko w trosce o innych publikujących tak napisał...wiesz, ja też mogłabym codzennie wklejać wiersz, ale się powstrzymuję (piszę w pliku), a potem wklejam w przyzwoitej odleglości (no, hehe... nie zawsze mi się udaje zachować tę przyzwoitość :), jednak jest to liczenie się z innymi autorami, których wiersz nieraz w tym samym dniu przesuwa się na drugą stronę (być może przeze mnie) i wtedy nikt nie komentuje...wiesz, taki umiar.. nie w pisaniu, ale wklejaniu...Jak tak często wklejasz, to i ja nie nadążam komentować Twoich, a bardzo lubię :))))))))))Wybacz, ale mówię szczerze, co myślę. I głowa do góry. :))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) Ściskam serdecznie! Krysia

tak trudno gościć zasiedziały uraz brzęczący komar samotności wbija żądło w bezgwiezdną noc brak ujścia dla światła nawet księżyc zobojętniał na przetarg rozkrzyczanych myśli pomiędzy fałszem a prawdą na przeciwległych brzegach ty i ja za progiem znajome kroki w splecionych dłoniach jeszcze jeden most wbrew i pomimo porozmawiajmy

Cieszę się, że odnalazłeś coś dla siebie. Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam :)

przecież matka ci mówiła uważaj gdzie wsadzasz ręce dobre pozdrawiam :)

radziłabym przemyśleć i bardziej "zakryć", by czytelnik mógł "odkryć" serdecznie pozdrawiam :)

wspomnienia z zapomnieniem...tak trochę jakby peel wchodził w przeszłość (swoją?) i konfrontował z tym, co widzi obecnie...ciekawa metafora dziś otwieram korkociągiem upije się nimi serdecznie pozdrawiam :)

istny labirynt...i jak tu zrozumieć, co mężczyzna ma na myśli, gdy tak klucząc szuka "kluczy"? rzeczywiście z życia wzięte... Hehehe, fajnie zakręciłeś! Serdecznie pozdrawiam Waldku :) Krystyna

Również ten wiersz bardzo Waldkowi przypadł Krystyno . Wiersz bardzo mądrze podlewający uczucia które niech nigdy nie więdną bo są zbyt cenne. pozd. Masz rację, uczucia trzeba pielęgnować jak najpiękniejsze kwiaty, by mogły dawać radość życia. Dziękuję. Cieplutko pozdrawiam Waldku :))

Wygląda na to, że lubisz słodkości...zatem dziękuję Waldku, że wpadłeś. Serdecznie pozdrawiam :)

bardzo misie ta sroka podoba, tylko widać, że jej trudno odlecieć jak to sroce...jednak poleciała, oblecialo kwiecie, zarosło perzem...tylko ławka wiernie czeka na powrót sroki... życie, przyroda, chyba ulubiony ogródek i ławeczkowa "światynia dumania" - wszystko przepiękne... Serdecznie pozdrawiam Stasiu i cieszę się z powrotu (mam nadzieję) zza mórz :)

tak, tereso, nie pora ale wzruszoną bym wyciepła:P cmoook tak sądzisz? chyba masz rację...pomyślę dziękuję cmoook :)

Grażynko, ja bym to jeszcze okroiła idę stukają obcasy słyszę te ciche obok wiem kochają się w sobie nie znoszę wysokich obcasów sorki, to tylko moja wizja serdecznie pozdrawiam :)))