teresa943

nic dziwnego...skoro "pusta jak wór Mikołaja po świętach" to i zrezygnowana...a gdzie nadzieja, gdzie choćby cień radości, za te ... kawałki chleba? ogromny pesymizm Aniu... aha, mam pytanie, a właściwie czepnę się ździebko :) dlaczego "Mikołaja" wielką literą a "polaków" małą? nie rozumiem... pozdrawiam serdecznie

"odpuszczone"...to w sumie dobrze, jednak to słowo w moim pojęciu pobrzmiewa wieloznacznością i to misie nawet bardzo :)))) Serdecznie pozdrawiam Krzyśku:-) Krysia

oj, chłopie, szybko wymorduj "spasione byki"... czytałam ten wiersz na Twojej stronie i byki mnie odstraszyły... ustaw sobie kompa, żeby Ci od razu byki na czerwono...wtedy unikniesz wpadek... :)))))) a o wierszu innym razem...może jutro... Serdecznie pozdrawiam :-)

Cóż powiem Aniu? Z całego serca dziękuję :))))))))))))) Buźka!!! Krysia

a wiesz, że miałam taką nadzieję? może wysyłał z zacisza inspirujące fluidy i tak oto zrodził się wiersz? być może... dziękuję cieplutko pozdrawiam :-)

Zatęskniłaś za...? Hehe...czy chociaż wart tęsknoty? Dziękuję za wierność w czytaniu :-) Ściskam!!! Krysia

Madziu, jak już "za mgłą", nie da się już nic ...za daleko dziękuję :-) ciepło pozdrawiam :))))

Dziękuję Aniu za "świetne" :-) Serdecznie pozdrawiam. Radoości! Krysia

skoro "dwa tory niejasnego pochodzenia", może rzeczywiście lepiej jest odejść? przykry obrazek ludzkiego życia, ale i tak nieraz bywa pozdrawiam

jesteśmy bodaj dziećmi cywilizacji z brakiem pamięci na wspomnienia a szkoda, bo niedługo zmienimy się w nieczułe roboty pozdrawiam :)

"lekką ręką"... bardzo trudno, ale w rozumieniu wieloznacznym można się poważnie zamyślić...szczególnie nad tym "jutra nie będzie"...wszak to prawda, boć przecie nikt z nas nie może zagwarantować, że jakieś "jutro " w ogóle będzie...nie wiemy ani dnia, ani godziny... może jeszcze dziś przyjdzie zdać sprawę? serdecznie pozdrawiam :-)

ojejejej! zarumieniłam się, więc tylko pięknie podziękuję i zmykam :-) serdecznie pozdrawiam :))))))

Witaj Sylwestrze. Wiem, co masz na myśli, ale wiersz przechodził przez warsztat i wiele się nad nim zastanawiałam. Jednak ... dla swoich powodów zostawię jak jest. Tu chodzi jeszcze o coś, czego do tej pory nikt nie rozszyfrował :-), a co było inspiracją do tego wiersza, więc mam nadzieję, że "oko" pomoże dostrzec... Dziękuję za sugestię i za czytanie. Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

oj, to racja, ale...bez tych "jedynych" też nie mniej a może nawet więcej? dziękuję za czytanie serdecznie pozdrawiam :-)

Aaaa, botaniczny ogród malujesz...piękne w nim drzewa, ale zważ mój drogi, że peelka to miejsce wybrała jako ulubione ze względu na tę a nie inną okoliczność, a tak szeptem zdradzę sekretny zabieg (nie każdy to zauważa) "tują - całują"...i jeszcze inne nieregularne rymy :):)...lubię tak zakręcać :):) Dziękuję niestrudzony Czytelniku. Miłego dnia...pod ulubionym drzewem :-) Krysia

Emilu, "do tego, by się dobrze działo", potrzebny jest najbardziej "olej w głowie", by zrozumieć, że każda chwila jest mgnieniem, więc szkoda marnować na dzielenie "włosa", lepiej cieszyć się tym, co jest, bez wyimaginowanych podtekstów. I to właśnie na Ciebie z taką siłą oddziałało (formuła 1), bo to jest TO! Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam :-)

Tak, Eliko. "Coś poczynić", dopóki...jeszcze można... Dziękuję. Cieplutko pozdrawiam :-) Krysia

Radość, że podobają się skojarzenia. Dziękuję za plusiora. Serdecznie pozdrwiam :-)

Cieszę się, że "ku pokrzepieniu". Serdecznie dziękuję za "tak". Pozdrawiam :-)

gdyby można cofnąć minione chmurne i durne marnotrawienia jeszcze raz stanąć na przełęczy bez strachu spojrzeć w przepaść i wbrew pozorom tym razem uwierzyć jak dziecko że wzburzone nie wróżą niechęci z pociemniałymi nie nadchodzi burza a błysk w oku to niekoniecznie zapowiedź gromu wciąż na nowo odkrywać smak obecności dopóki nieprzeterminowany nie widzieć i nie słyszeć czego nie ma

sorry, Sfinksie, pozwoliłam sobie troszkę pomieszać, spójrz na to z przyrużeniem oka i się nie złość :) nie bójmy się nagich ciał przy księżycu więdną pragnienia szalonej miłości wplecione we włosy przez wiatr na piasku ślad zostawiłaś dumna odeszłaś lecz naga na gwiezdne drogi patrzę a w myśli gwarna Warszawa wracam w rodzinne strony z nadzieją na spotkanie morska muszla na półce łzawi przez szorstki kwarc oglądam miejskie zabieganie z lotu niewidzialnego ptaka szukam kobiety wśród zgiełku i kocham jak idiota tak odczytałam na swój użytek... swoją drogą wygląda to na owocny urlop :)))) serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

no, no czytałam i powiem tylko, że ulałeś trochę...i nawet niczego Ci to wyszło :))) pozdrówki cieplutkie lipcowe :-) Krysia

czyli już spokojny? i do tego "bystry" jesteś w czytaniu między wierszami :)))) pozdrówki dębowe :-)

monotematycznie zamiast pod lipą powinno być pod dębem:), no i jak księżyc świeci, to gwiazd za dużo nie widać, bo je blask osłania... czepiam się z natury, bo wiersz wszak uroczy. pzdr:) a ja się pokrzekomarzam...tu nie chodzi o dużo, tylko o gwiazdy, a one świecą nawet w blasku księżyca...trzeba trochę przyzwyczaić oczy, żeby je dostrzec, zresztą są jeszcze oczy wyobraźni i mogą być gwiazdy symboliczne... to tak pół żartem :)) Cieszę się, że sie podoba i dziękuję. Serdecznie pozdrawiam ... spod dębu :-) Krysia

ech, rozumiem...uwielbiasz dęby, ale w parku zazwyczaj są tuje i inne iglaki :)) pozdrówki serdeczne :)