teresa943

bardzo ładnie i budzi refleksje przesłanie serdecznie pozdrawiam - Krystyna

zaczytałam się i duszą zasłuchałam ...ech, pięknie serdecznie pozdrawiam :)

dziś połamałam nieczekanie pootwierałam znowu sny na przeciąg mar i niewyspanie obcasem w błoto żeby nadążyć tam gdzie my Paruniu, wybacz, że wtrącam trzy grosiny swego ego, ale tak misie :) a Ty i tak zrobisz, co zechcesz :) pozdróweczki wieczorne :) Krysia

Zbyszku, przepraszam, ale trochę zamieszałam po swojemu za oknem pragnienia rozpostarły tło pól od serca majaczą szpakowate ścieżki wiedzą czego łaknę gdzie chcą usiąść kruki choć żal retro drzewa za rozmazanym rytmem mówią krople z wiatrem cicho krążą bawiąc czerwone liście rozwichrzonym tańcem będzie na pewno nasz tylko się uwinę popędzę choćby rozkołatanym pociągiem Oczywiście, to tylko propozycja :):) Wiersz mi się podoba. Melancholia i subtelnie wyrażona tęsknota. Ładnie. Serdecznie pozdrawiam :))) Krysia

Janino, a jakby to nieco uszczuplić ze słów? serdecznie pozdrawiam - Krysia

dziękuję za zaciekawienie :) serdecznie pozdrawiam - Krystyna

ja także czuję niedosyt pod koniec; rozumiem przesłanie związane z tytułem, ale przed "prawdą" coś się urywa...jeżeli "ona" ginie we mgle, to przecież powinno to dziać się stopniowo...coraz dalej i dalej aż...no właśnie... serdecznie pozdrawiam - Krystyna

chciałam tylko dorzucić, że "niebiosów" po to, by uniknąć zewnętrznego rymu "amnezji - niebios", ale Ty oczywiście decydujesz :) a tak przy okazji TRZYMAJ SIĘ i WALCZ! MUSISZ WYGRAĆ! Pomagamy! Buźka!

Witaj Adrianie! Cieszę się, że znalazleś coś dla siebie. Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam :)) Krysia

No i fajnie! Twój humorek misie od rana :)))) Samo życie... każdego z nas, mniej lub więcej, ale czujemy podobnie. Dziękuję. Cieplutko i serdecznie - Krysia

nie dajmy się zwariować idźmy bez obaw wiszącym mostem z głową ku górze nie patrząc w dół - to niebezpieczne zanm zdążymy oszaleć w ciemności zaświeci światło mądrości sorki, ale to z inpiracji Twojego :) dobry przekaz Rafale i nawet nie będę mieszać :)) ciepło pozdrawiam - Krysia

wierszyk bardzo liryczny i subtelny jak cicha muzyka, jak szum strumyka i tchnienie wietrzyka...lubię takie klimaty serdecznie pozdrawiam - Krystyna

choć za oknem siąpi i ziębi, Twoje pojawienie się jak dawno oczekiwane słońce :) witaj Stasiu! wiersz refleksyjny i super metafory "parasoole siąpiły nosami przechodnie otuleni cieniem na czubkach butów wiązali myśli w nieprzychylny wyraz" jestem pod urokiem :) ech, jak ja lubię Cię czytać pozdrawiam ciepło - Krysia

fajna miniaturka i pointa daje do myślenia... szczególnie ta "pustynia w pełni" podoba mi się Justyno serdecznie pozdrawiam - Krysia

wybacz amputację, ale dla mnie to esencja wiersza barwisz włosy łupiną orzecha cicho sza tak nieśmiało tajemnie - twoja kobiecość uwielbiam wiem po latach to mnie odcięto od istotnego żebra fajnie, że peel "wie", szkoda tylko, że dopiero po latach... a wierszyk podobasie :) serdecznie pozdrawiam - Krystyna

hehe...próby trwają i będą trwaly przez całe życie, ale podnoszenie się po każdym upadku, umacnia nadzieję, to coś jak po burzy...tęcza :) dziekuję Krzysztofie Marku serdecznie pozdrawiam - Krystyna

otóż to! po stoczeniu się w dół kamienia, trzeba z uporem Syzyfa podejmować kolejny wysiłek wtaczania pod górę... dziękuję serdecznie i ciepło - Krysia

zajechała na osiedle między bloki na plac zabaw po łup dla okupu dla czystej satysfakcji zamieszała w głowach by fantazji dać wodze uważać i trzymać się za ręce gdy ciemno nie wchodź w ślepy zaułek w jednokierunkową nie wsiadać nie odpowiadać nie bierz cukierków żyć! sorki, pomieszałam cokolwiek, by ukryć kilka rymów wewnątz, ale oczywiście to tylko takie tam moje...fanntazje...bez "czarnej wołgi"; zamysł bardzo wymowny dla tych, co znają tamte czasy...oj, bywało, bywało niejedno...spotkanie z "czarną wołgą" serdecznie pozdrawiam - Krysia

"skłania do przemyśleń" - to wielka radość dla autora. Cieszę się, że także znalazło się coś szczególnego :) Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam - Krystyna

masz rację, wystarczy tylko rozejrzeć się dookoła...tyle "tych luk po człowieku" i marzną serca, nie mówiąc już o ciałach a zrozpaczone oczy żebrzą o dobre slowo, życzliwy gest i akceptację...ech, gdyby było więcej "ulic" patrzących w serca dziękuję za refleksję serdecznie pozdrawiam - Krysia

z mozołem pod górę wbrew rozsądkowi wspólne dźwiganie w pojedynkę martwota ogranych obietnic wciąż bez determinacji w codziennym biegu opacznie rozumiana lojalność porażką na finiszu a jednak może tylko próbą mojej i twojej wierności

trzeba doświadczyć, by móc tak przejmująco oddać "tęsknotę"; nic nie poradzę, że być może wchodzę w Twoje TWA :)))) a co tam! lubię być sobą :))) podobasie i już! cieplutko pozdrawiam - Krysia

Podoba mi się szczególnie ta "luka po człowieku" w połączeniu z tym co za oknem aż dreszcz. Jak zawsze. Miłego... No tak. Ta luka i mnie przejęła, stąd to wszystko... Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam Gamini - Krysia

Ech, Ty urocza wielbicielko moich wierszy... co ja bym bez Ciebie zrobiła? :)))) zmienione jak zasugerowałaś. Serdeczne dzięki Aniu :))) Uściski!

dzisiaj niebo nie skąpi deszczu gdy w kieszeni wąż na bruku zapóźniona jesień człapiąc z beznadzieją po kałużach nie liczy zysków choćby za cokolwiek dym z papierosa pod latarnią za jeden raz za łyk odurzenia za coś co ogrzeje lukę po człowieku