Rachel_Grass

proszę się przestawić na prozę może. bo to wiersz jako taki nie jest. kompletnie żadnej jakości. takie pamiętnikowe właśnie.

najlepszy jest wers "o jakże przewrotne jest życie". ma w sobie magię. a ogólnie to niezbyt to dobre. a jednak ciągnie mnie do tego wiersza, sama nie wiem czemu.

mnie się dziwnie kojarzy z tą przebojową wieczorynką pt. "Braci Koala para"... czy cosik takiego

bez obrazy, ale podzielam zdanie Mr. Suicide'a. mi się to nie podoba, zbyt dosłowne, momentami podchodzi pod prozę.

oj oj a cóż to?

jak na mój skromny, czytelniczy gust to jest to przegadane. sama idea, pomysł na wiersz jak najbardziej, ale wykonanie już nie tak ciekawe.

nie rozumiem za bardzo pierwszej strofy, to znaczy nie rozumiem, po co się rozwodzić nad takimi rzeczami i od początku zniechęcać. nie jest tak źle, ale "dogłębniej" mnie dokopało do ziemi po prostu.

jak dla mnie to niekonwencjonalności za dużo. chociaż mi też się podobało. Rachel

może dałoby się poprawić coś jeszcze? jakoś bardziej go uatrakcyjnić? czegoś mi brakuje, czego- nie wiem.

straszliwy bałagan. próbuję coś z wiersza wywlec, ale nie bardzo mi wychodzi. treść jest dla mnie za bardzo rozstrzelona. pozdrawiam, Rachel

niech pan jednakże wziąć raczy pod uwagę, iż zwroty z nadzieją zawsze lekko patosem podśmierdują :)

jestem pod wrażeniem. wiersz jest smutny, ale nie tandetnie. błyskotliwy, ale nie wymuszenie. pozdrawiam.

dzień dobry. ja tylko na chwilę. wiersz poplątany, dopiero puenta go rozjaśnia. ładniutki. do widzenia.

występuje jedna literówka. ta z "tempreatur". no, chyba że to zamierzone było :) jestem na nie. dla mnie to jest wyblakłe i słabe. pozdrawiam

a mnie się bardzo podoba. brawo od Rachel

widzę zatem, że pan Krzysztof mnie podstępnie ubiegł. mogę się chyba tylko podpisać pod jego trafnym komentarzem. pozdrawiam cieplutko, Rachel

początkowe wersy mi się nie podobają. dalej coraz ciekawiej. a koniec bardzo udany. pozdrawiam :)

mi się to kojarzy ze zwykłym wierszykiem dla dzieci o! podrawiam, Rachel

dla mnie to on jest lekki i przyjemny mimo ciężkiej treści i pewnie jutro już o nim zapomnę. jestem na tak, choć kompozycji brakuje wstrząsu, młotka w łeb, który by powalił. pozdrawiam :)

zaciekawiła mnie mozaika, ale dalej to już nie było tak pięknie. rymy fe. pierwsza strofa wciągająca, reszta spartaczona. ale wystarczy tylko trochę więcej poczytać i od razu zmieni się nieco Pani styl. pozdrawiam i polecam Miłosza, Rachel

trochę zbyt mało w tym poezji jest, a trochę za dużo banału. pozdrawiam.

same pomysły, np. "jak meteorolog zapowiadasz pogodę ducha" - nowe. ale wyliczanie ich bez końca... nudą wionie, nie ma co. z każdego żmudnego porównania da się zbudować jakiś fajny wiersz, a nie takie o jak wyżej. pozdrawiam.

dla mnie tylko esencja zgrzyta niepoezją. jestem absolutnie na tak. brrrrrrawo.

nihil novi. opowiadanie bez zaskoczenia. istna katastrofa. pozdrawiam serdecznie i obiecuję odwiedzić ponownie :) Rachel

zostawmy intepretację wiersza (dla której nie ma pola), i skupmy się na... przymiotnikach. jest ich 10 (!), jeśli dobrze policzyłam, i o 10 za dużo :). proszę popracować nad uwieloznacznieniem kompozycji, nadać jej polotu, zwiewności. pozdrawiam, Rachel