vacker_flickan

Oscar i tak jest mój, ja go tylko pożyczam, bo nie jestem samolubny:D

help me, vacker, help;) hmmm, oczywiście, jak najbardziej, ale coś z tego mieć muszę więcej niż tylko satysfakcję z „dobrego” uczynku:D (już mi ona jakoś nie wystarcza:P)

- jak to w sobotę przy gotowaniu obiadu :) ale ty Vacku? się dziwię ;P nie, no bo ja się wyspałem po raz pierwszy od trzech tygodni i nierobuję się:D poza tym czekam sobie, może się ruszymy z Nabkowskim gdzieś;)

eeetam, oporny, Oscar jest łatwiejszy niż kobiety:D

albo spółczesny, albo s pułki ;) myśl logicznie, jak ci tylko cięgiem chlep na myśli! dyg b Bodziu, przyznaj się, nudzi ci się:P

eeetam, we Włocławku nic nie ma, poza katedrą i bulwarami, gdzie można w ryj dostać:P a jeśli dostać w ryj, to z finezją, więc lepsza ul. św. Antoniego:P ogólnie rzecz biorąc jestem rozocaran dyskusją, która się tutaj odbywa, zamiast dyskutować, randkują:/ (:P)

tak, koniecznie spółczesny i koniecznie o spółkowaniu:D

biorąc pod uwagę twoje umiłowanie prawdy, prawdopodobnie bawisz się w prawdziwych:) przepraszam za złośliwość, ale sam się podkładasz

przepraszam, chłopcze, ale dyskusja pod tym wierszem dotyczy twojego wiersza, nie wierszy komentujących, nikt tutaj się na ciebie nie rzuca, powiem więcej, to, że traktujesz swoje pisanie śmiertelnie poważnie, do tego stopnia, że nie można z tobą na ten temat porozmawiać, nie oznacza, że inni też tak traktują swoje; uwierz mi, że autentycznie mam w dupie twoje pisanie, wyraziłem swoją opinię o nim i wątpliwość w jego wartość literacką i tyle, twoja prawda też mnie nie obchodzi; życie mnie nauczyło, że poza skromnym kręgiem osób tzw bliskich, ludzi gówno obchodzi czyjaś prawda, może ci się to nie podobać, ale tak jest

to taki stylistyczny misz-masz, że aż się zatrzymałem i zastanowiłem, niestety, trudno mi uwierzyć w celowość takiej formy (biorąc pod uwagę poprzednie twory autora), a bardziej skłonny byłbym stawiać na niekontrolowany wpływ stanu emocjonalnego na pisanie ale mogę się mylić, w związku z czym zaczekam na coś następnego pozdr

anglojęzyczne dzieci w takich sytuacjach mawiają: „talk to my hand, 'cause the ears aren't listening” a z wypełnianiem życia nie mam problemów, nawet zanotowałem ostatnio, że mam za mało czasu dla siebie:)

myślę, że raczej psychologowie i to w niedalekiej przyszłości porównanie do Picassa jest baaardzo nieuprawnione, bo jakkolwiek nie każdy jego obrazy czuje, to jednak nie słyszałem, by ktoś odmawiał mu zdolności twórczych wiesz, co to jest twórcze myślenie? i twórcze pisanie? pokaż mi, gdzie jest oryginalność w twoim pisaniu, gdzie jest twórcze wykorzystanie języka, aspektów składniowych, brzmieniowych, manipulacja linearnością tekstu, no gdzie? pokaż mi przekaz, gdzie jest odkrywczość? moim zdaniem to jest napuszone pustosłowie, naprawdę sądzisz, że napisałeś coś genialnego? to są jakieś mgliste wynurzenia o pojęciach abstrakcyjnych: wolność, marzenie, duch nic z tego nie wynika a twoja arogancja i dążenie do obrażania innych jest dla mnie przerażająca co do 1% Ziemian — testowano moją inteligencję na kilka sposobów i wyszło, że to ja jestem w tym procencie po prawej stronie średniej rozkładu normalnego, więc nie wiem, o który procent ci chodzi — być może ten po lewej:)

czyli kolejny nawiedzony, który nie odpowiada na pytania, nie mówi nic konkretnego, tylko stosuje zimną wyniosłość zmartwię cię, że to, co piszesz, nie daje ci legitymacji do tej wyniosłości przykro mi z tego powodu naprawdę w tym co piszesz, nie ma zbyt wiele do pojmowania, chyba że piszesz jakimś obcym językiem, w takim razie napisz jakim taki pseudosarkazm, który prezentujesz, w żaden sposób nie przyczynia się do zmiany faktu, że mamy do czynienia z wierszem beznadziejnym, w którym ani forma nie jest atrakcyjna, ani przekaz nie jest ciekawy zrozum, że w tym wierszu nie ma NIC, za co można by autora pochwalić, a twoja postawa nie rokuje żadnych zmian w tym względzie ja nikomu nie zabraniam pisania dyrdymałów, ale wkurza mnie, jeśli ktoś sądzi, że z jakichś względów powinienem się nimi zachwycać:/

a tak z ciekawości: osobom zawistnym? ale o co ta zawiść? bo chyba nie z powodu tego, co piszesz. mój niski iloraz inteligencji nie pozwala mi na odczytanie głębokiego przesłania, w związku z czym czytam tylko to trywialne: przyszłość zawsze jest i nigdy nie można jej dogonić ze względu na to, że jest przyszłością; dalej: przyszłość jest powiązana z duchem i z marzeniem (powiązanie bliżej niesprecyzowane), a, jak się dowiadujemy ze strofy puentującej, również z wolnością (mimo że ja tego powiązania nie rozumiem) w ogóle puenta w duchu „i ty możesz zostać indianinem”, wraz z życiową radą, jak dostąpić wolności mam jeszcze pytanie na koniec: jakie są kwalifikacje autora, aby pisać o tym, co jest wolnością, a co nie do tego prawdziwą, upraszam o zastanowienie, jakim prawem wciskasz takie kity czytelnikowi i jeszcze się obruszasz, że nie łyka tego bez mrugnięcia okiem? hę?

„z tęsknoty za definicja tego czego szukasz-nie isnieje” Fioletko, tutaj jest jakiś problem (poza brakiem „t” w ostatnim słowie;)). Czy chodzi o tęsknotę za cytowaną kwestią? Jeśli tak, to to mało płynnie zapisane i czytelnik zatrzymuje się, ale w niedobrym tego znaczeniu — klinuje się w tekście. Tak samo ten myślnik. Jeśli chodzi o tęsknotę ogólnie, albo ma tutaj być niedopowiedzenie, to „za” jest niepotrzebne. ściskam

powiem tyle, to jest lepsze od tego, co pisałeś ostatnio użyję porównania sportowego, ciężarowiec, który dopiero co wyszedł ze szpitala po zerwaniu więzadeł krzyżowych, nie będzie się porywał na rekord świata w rwaniu poza sferami, które wymuszają standaryzację, nie istnieją wymagania absolutne wpadło mi do głowy niedawno, że to, co boli i mnie i ciebie, wynika z braku umiejętności wychwytywania układów, a co za tym idzie, odniesień (wiadomo o czyim braku mówię?) pozdr

chciałbym usprawiedliwić nowego kolegę, bo z moich obserwacji wynika, że przybył z „e-poezji”, wylęgarni grafomanii słynnej w sieci

uwielbiam takie odpowiedzi autorów:) są takie... emocjonalne i pozornie obojętne, wekslujące uwagę z grząskiej tematyki własnego wiersza na jakość komentarzy:) mam dziś dobry humor (właściwie nie wiem czemu), więc mnie taka reakcja uwodzi:P krótka uwaga nt konsekwencji: otóż, jeśli „zwisają ci komentarze”, to znaczy, że publikujesz po to tylko, aby zobaczyć swój wytwór w obiegu publicznym — ciekawa motywacja:) nieważne czy sprzed 8 czy 80 lat, wiersz jest kiepski i tyle tylko mieli na myśli przedmówcy:) co to ma do rzeczy, ile wiersz ma lat, dobra poezja się nie starzeje:D pozdr

dokładnie to, co oscar „w bloku ułożonym z klocków lego” — moja propozycja, nb w tym wersie jest potencjał lingwistyczny bardzo fajny nie bardzo też rozumiem to „na” w osobnym wersie no i być może byłoby lepiej użyć słowa „paraolimpiada”;) w tej końcówce też fajnie językowo pozdr

chyba „anomalie”, anomalia, nie anomalium, bo rozumiem, że powinno być w bierniku, inaczej nie ma spójności składniowej w tym zdaniu bo ten wiersz jest zdaniem, które jest niby zrozumiałe, ale moim zdaniem jest pozbawione treści, tzn nic z niego nie wynika jeśli chciałeś coś alegorycznie przekazać, to moim zdaniem przekombinowałeś koncept nieczytelny pozdr

do konkursu nie, ale do czytania też nie bardzo kolejny wiersz w paradygmacie wykluczenia, ale peelka robi z siebie dodatkowo czarownicę (pierwsza zwrotka?) — można, owszem, ale po co? po to, żeby spuentować „lękiem o kalectwo motyla”? motyl jako symbol kruchości i piękna (jak mniemam), to motyw dość zgrany, ale nade wszystko dla mnie nie usprawiedliwia wcześniejszej litanii „wykluczeniowej”, bo w sposób stereotypowo „kobiecy” (znaczenie pejoratywne) rozpieprza emocjonalną spójność przekazu, to tak jakby ktoś najpierw zalewał kogoś słowami buntu i niezgody, a potem się rozkleił, co w życiu się zdarza, ale w poezji nie powinno no i ten „ciii... to tajemnica” zabieg blogowy, brrrrr, żeś przycięła:/ wiersz ten jest nierówny i widać w nim, że autorka nie do końca panuje nad tym, co pisze, być może angażując się osobiście, pisanie przypomina prowadzenie psychoterapii — w obydwu przypadkach potrzebna jest umiejętność decentracji, w przypadku terapeuty eliminująca wpływ cudzych emocji na jakość terapii, w przypadku pisarza eliminująca wpływ własnych emocji na jakość utworu napisałem to wszystko dlatego, że autorka nie wypisuje dyrdymałów, które usiłuje nazywać poezją, jak to robią niektórzy (właściwie większość) tutaj publikujący pozdrawiam

Given that I have not stated any theory, I may only deem your claim completely irrelevant. If you are asking about the influence, I answer: there is none. But if we are to look into the extent to which my poetry and loving skills are perfect, the theory is almost as spectacular as my dog's drooling capacity. insincere as always vf Let's go to the dogs. my Baca i a liitle big to big, but Sysyf is ok.He has different normality, wchich is difficult to Baca.But they are normal, I think. oh dear..... pidgin we become talk?:P

Given that I have not stated any theory, I may only deem your claim completely irrelevant. If you are asking about the influence, I answer: there is none. But if we are to look into the extent to which my poetry and loving skills are perfect, the theory is almost as spectacular as my dog's drooling capacity. insincere as always vf

and as for sure that the sun rises in the west from all the poets on earth I am the bestest* :P (poets/lovers, wedle uznania:D) *parafraza utworu „Elektronik-supersonik” Zlada!

diamonds are a girl's best friend;) hmmm, odwieczny dylemat kobiety: mieć ciastko i zjeść ciastko:P trudno tu mieć jakieś uwagi warsztatowe, widać coraz większą sprawność, kondensację pora być może wejść na inny „poziom” pisania, czyli zwrócić uwagę na formę — wersyfikacja; jakkolwiek rozumiem jednowersówki „wymyślony” i „chłodno”, to jednak nie mogę się przekonać do „balansujesz”, jakoś tak czasowniki samodzielnie w jednym wersie dążą do trywializacji przekazu, krótko mówiąc, jest to zabieg słaby dalej: można się zastanowić nad alternatywnym sposobem opisu pewnych pojęć: pierwsza zwrotka, tam mamy wyliczenie i czasowniki;) „związał”, „roztańczył”, „omamił”, to jest mało, to nie daje czytelnikowi satysfakcji, jeśli ma być stasfakejted twoimi słowami, to musi dostać w łeb, albo rozpłynąć się estetycznie;) „tęsknota za szczęściem” też nie wygląda satysfakcjonująco, wielu może na to wpaść, prawda? a chodzi o to, żebyś w twórczy sposób przekazała coś, co w twoim odczuwaniu i widzeniu jest unikatowe w jakimś stopniu spróbuj kiedyś opisu, twoje wiersze są mało opisowe, zbuduj jakiś obraz, nie rób z wiersza ciągu czynności, nie opowiadaj historii, zapisz moment i zacznij zwracać uwagę na brzmienie, czytaj wiersz na głos, kombinuj jak go upiększyć poprzez dobór brzmieniowy słów — wyższa szkoła jazdy to poprzez brzmienie oddawanie emocji, budowanie ich w czytelniku rozpisałem się, co nie znaczy, że uważam wiersz za „do dupy”, wręcz przeciwnie, rozpisałem się dlatego, że powinnaś być z niego zadowolona, ale na samozadowoleniu poprzestać nie wolno:) całuję