Bernadetta1

jako pieśń wielbiąca Panie Lekkich Obyczajów...sorry skojarzyło mi się z pijanym trubadurem...:)...jestem przyzwyczajona do lepszych Waści ,,kawałków'' więc tym razem nie oniemiałam z zachwytu...pozdr.

no toś sobie użył Panie Poeto...ale wiersz marny:(..rymy takie na siłe...pozdr.

dotykając rozdroży Twych linii papilarnych cały świat w jednej dłoni zamykam *** cicho szepcąc ,,dobranoc" gdy Cie nie ma przy mnie puste słowa od ściany odbijam...

Bogdan Z. ...no cóż nie podobało sie...wot i takie prawo pozdr.

Oskar...no takie mi wyszły cosik:P Hipokrytka...takie delikatności raczej preferuje:)...takowa już moja natura Goya..dzieki za komentarz:)ok...biore:P

Promień słońca już kreśli wiersza obraz zamglony, rym gdzieś przysiadł cichutko w kielich kwiatu wtopiony Wdycha woń zadumany swej poezji nozdrzami w płatek róży wtulony w rytm natchnienia wsłuchany Zatopiony w cichutkiej brzmienia wersów nucie, czeka tęsknie uśpiony w miękkim uczuć splocie Aż się myśl słowem stanie dotknie-co niewidzialne i w powiew wiatru zmieni to...co jest tak realne

Daj...dzbanek łez zebranych z miłosnych naszych wzruszeń daj koszyk wypleciony z wikliny serc poruszeń miast złocistego blasku, majestatu świecideł daj o porannym brzasku najsłodszą woń kadzideł daj komplet pragnień cichych gdy serce tak naprędce wyczuje włosów kosmyk zamknięty w Twojej ręce Na koniec mała prośba może to dużo... (nie wiem) miast sterty gwiazd, banałów daj mi po prostu siebie

za dużo kropek...one przysłaniają treść, cieżko sie skupić w ich natłoku.niestety jakoś nie dla mnie ten wiersz::::::::( pozdr.

no niestety...piosenka kolonijna wyszła...:( pozdr.

ej niekoniecznie the end:)...jak sie tak czyta te komentarze ...wiersz wznosi sie na wyzyny poezji:)...hahahh...to tak z przymrużeniem oka:_) pozdr.

koniec jakoś mi sie wymyka....może rytmu zakłócenie ...ale reszta chyba ok.pozdr.

niestety beznadziejne:(, i jakos tak... depczące moją estetyke....takie mam odczucia...pozdr.

wiersz dziwny...zbyt przewlekły...może dlatego nie zrobil oszałamiajacego wrażenia..niestety:( pozdr.

podoba mi sie:)..jest taki jak trzeba odrobina humoru, sporo uczucia..i sporo dystansu. pozdr. - zostawiam plus:)

oprocz tej szarosci nie widac nic w tym wierszu..magia barw ograniczona do neutralnego koloru..Ale...pierwsze koty........:) nie zrażaj sie pozdr.

można skrótowo ale nie aż tak:). Do mnie nie przemówil niestety::::::::::( pozdr.

Rymy robią wrażenie takich trochę na silę.Odbieram go jako toporny wierszyk, ale popracuj...bedzie ok:)

dla mnie te wzniosłe slowa chyba sluża upoetyzowaniu duszy, szczypta patosu chyba nie zawadzi:)...a moze podkreślić doniosłość chwili.Dzieki za komentarz:)

dla mnie zupełnie inny styl, oszczędność słów...Brakuje mi tu czegoś , może jakiś metafor zakręconych. pozdrawiam:)

nostalgiczny fakt, takie juz podejście do życia:)...dzieki za komentarz:) pozdr.

wyczuwam Żal...i to taki przez duże ż...Dlatego ujął mnie, może własnie prawdziwym ja?

dzieki za komentarz...rytm -fakt muszę popracować ..pozdr

wyczerpałeś limit koloru oczu niewieścich...moje zamigotały mi gdzieś tam na granicy brazu i szlachetnego koloru piwa...brak odczuć..Mimo proby zafascynowania do mnie to nie przemawia... niestety..pozdrawiam

Zapachem nocy miekko otulona wbijam wzrok w obraz latarń ulicznych zamglony, gdy wieczorny deszcz swa monotonia kaskadą kropel w dźwięk duszy uderzy...natchniony By zagrać na niej cicho, miękko i subtelnie, każdej swej kropli mocnym, choć śpiewnym akcentem jak gdyby czułe struny chcac nagle uwolnić, drzemiące jeszcze, niepewne, wśrod uczuć zamknięte Poddając sie muzyce...nostalgii i zadumy zatopić sie w grze świateł nocy i neonów wyciągnąc dłoń ku kroplom, czy może ku przestrzeni tej niewiadomej, ulotnej lecz...nieprzeniknionej...

Jego Alter Ego...fakt musze sie wdrożyc w pisanie polskimi znakami:)...wiesz jesli dwa pierwsze wersy zrobily jakiekolwiek wrażenie ...ciesze sie:)...życzę dalszego milego czytania...pozdrawiam miło:)