_M_arianna_

Dobra teściowa nie jest zła, może jej zięciuś kwiatki da, bo to przecież nie wypada, tak rozpieszczać glonojada .

Teraz dobrze mieć komórkę i chyba już wszyscy mają, a jak nie to gadu- gadu ponoć sobie uprawiają.

Zmrużone oczęta i nic nie pamięta, może herbatniczka dla pana Henryczka?

Myślę, że cekinem ozdobiła czoło albo może pępuś, by nie było goło. Nie da się cekinem okryć całej cnoty, przez to Kolumbina może mieć kłopoty.

Pan poeta, masz pomysły, ja też wolę ład.

Ta noc była sylwestrowa i dlatego pił szampana, była też fajerwerkowa, i głowa go rozbolała.

Wszak to dzisiaj nową modą cekin ciała jest ozdobą, a więc błyszczał mały cekin Kolumbinie, w mieście Pekin. Cekin się w ciemności mieni, przy tym sprawia wielką gratkę, a panowie - czytaj dalej - ucięli tu gadkę szmatkę.

Mrówka owad dokuczliwy, taki mikrus, a zjadliwy... Czy na trawie, czy na rżysku za to nie dasz jej... buziaka.

Jak by mogła, to do gardła ta zaraza by się wdarła, albo by mnie tam wchłonęła i do wnętrza by wniknęła.

W telefonie stacjonarnym żyło licho, nawet kiedy w moich łączach było cicho; darmowe mi nie wpadały, a rachunki narastały, wyłączyłam więc telefon, prysło licho.

Oj, biada, bo z glonojada, choć nie pisał tak Duilla, to HAIQ jest tego pewien, wyrósł wampir i godzilla.

Glonojad pracował za żarcie na szybie, a Duilla powiada, że to na mnie dybie. Trzeba było pomóc wyczyścić te szyby, by nie padł przy pracy, tylko bawił ryby.

Na to rzecze złota rybka; ta decyzja jest zbyt szybka, gdy się Duilla chwilkę zdrzemnie może powie coś przyjemniej.

Koniec bajki tu zbyt szybki, zamartwiałyby się rybki; bez sensacji w perspektywie zaniemogłyby drażliwie.

W takim razie może powie mi kolega, jak tę panią facet z banią ów postrzegał? Ile ramion, które ramię i czy to się nie połamie ale może przestał działać już w przedbiegach...

Podziwiałam raz w akwarium glonojada, który glony z apetytem sobie zjadał; bardzo pilnie czyścił szybki, zachwycone były rybki, o czym rekin w oceanie opowiadał.

te dni uznam za tajemnicze wzejście tęczy i oczu w rękach zmięty dres utytłany przez kulawego psa w kałuży szpary w okiennicach wieżowca buchają oparami burzy strzelając gromami w dzidziusia bawiącego się pustką za siatką grający na boisku w piłkę nożną mężczyźni po dziewięćdziesiątce nie więcej a bliżej malarz dotyka dni wrześniowych palcami z zimnego wapna sprawdzając jakie obuwie kupi pani Beata apoteoza spod numeru czterdzieści pięć *tak to przepisałam, Panpoeta, bo chciałam lepiej zrozumieć twój wiersz i co ty na to?

Toż to dzwonek był z jedwabia powieszony tam na wabia, by Maryna spoglądała i wrażenie piękne miała.

A ten juhas miał u pasa ozdobny wisiorek z nici, przyozdabiał sznurkiem portki, bo nie miał kibici. A Maryna talię miała i to wino jemu lała, dużo pili, żartowali i kiełbasą zagryzali.

-jeden obrus do automatu?-ja używam bezplamowy.

Kaja- maja28; -tak odczytałam twój komentarz; Sięgniesz po białego kruka, czas drogę ci wskaże, biały obrus upierzesz, żeby plam na nim nie było. -co ty na to?

Ja z kogutem? -kutkudakać? Oj, nie będę ja tu gdakać.

A czemu tam zaraz zmarł? -chyba tutaj błąd się wdarł; jak spadł z piedestału wziął go atak szału i w tym nagłym amoku uciekał aż do zmroku.

Gdzie tu rola dla koguta, bawikurka bałamuta?

Więc wynika morał taki; chociaż ryby to nie raki, nie dotykaj piły rybiej wypasiony wielorybie.