Messalin_Nagietka

inspiracją była młodość - nieuchwytna - muskająca i zabierająca starym portfele by o niej zapomnieli na zywca - wiersz napisałem dawno temu - dziękuję za wejrzenie Witoldzie MN

Weroniko - hihihihi - dziękuję - uważaj na "młodych" - a "zombie" cóz ugryzie - "młody" coś może zabrać muskając i dalej żyjesz - jeszcze raz dzięki MN "o wy zaprane mordy przebrzydłe" nieee,ja to muszę mieć w ulubionych :D o wy ... to do nikogo - w końcu to wiersz i czysta abstrakcja - ale skoro Weroniko Ci się podoba to proszę i dziękuję MN

Lourds - wiersz powyżej był śpiewny kiedyś tam - lecz Twój wywód pewny dał mi wiele do myślenia, że są tacy, którym z zycia udało się wyhaczyć MN ps. bedzie jeszcze jak mi starczy materiału

hihihihi - widocznie żaden z Ciebie kurzarz jeśli dobrze się w limeryk wsłuchasz to odkryjesz winowajcę z przeżycia jakim baba zsała się w przepisach wybacz, żem zwątpił w Ciebie - obym ducha ... MN

Ashet - absolutnie - nie pomyslałem tak sobie ten limeryk napisałem o wsi spod Przasnysza gdzie lasy i cisza a Romana - przepraszam - urazić nie chciałem MN

Weroniko - hihihihi - dziękuję - uważaj na "młodych" - a "zombie" cóz ugryzie - "młody" coś może zabrać muskając i dalej żyjesz - jeszcze raz dzięki MN

pewna baba z Romanów-Seborów jak łodyga się "gła" do amorów póki się nie wygięła bo zbyt mocno wypięła "amor" swój do krasnala humorów * Romany-Sebory - wieś pod Przasnyszem

pewna baba co była z Kondrajca gotowała raz jajca nie jajca no bo w garnku zacierki a skorupki w obierki jak ziemniaczki - w tym tkwi winowajca.

młody mu było, bo był najmłodszy, z całej ferajny najcwańszy łotrzyk, szedł bez pukawki gdy cynk nadali, nigdy roboty swej nie zawalił, raz jeden wpadłby w knajpie, na cyku, gdy chęć miał komuś dać po karczychu, trafił się bydlak, wyższy z pół metra, lecz młody ruszył, bo nie miał pietra choć był naprany, prosto prościutko, między nogami, ledwo go musnął, bydle spojrzało w tył, gdzie nasz młody z tynkiem na ścianie, gniótł się bez zgody, jak plecak przywarł, stękał najczulej, że bydlakowi bez walki uległ, śmiała się wiara, śmiało się bydle, o wy zaprane mordy przebrzydłe, młody – mówicie, jeszcze nie wszystko stracone, ruszył – ledwo się wcisnął choć był naprany, prosto prościutko, między nogami, ledwo go musnął, próżno by czekać końca tej „story”, kiedy nasz młody tak napalony latał bez dechu jak opętany, jakby to były kowbojskie tany, kto chciał za widok tenże zapłacić, patrz, kasa znikła – lecz z całej masy luda – nie luda – kto ich oczyścił? młody – rachunek to oczywisty, choć był naprany, prosto prościutko, między nogami, ledwo go musnął.

ale rzeście się doggadali jak z zoną Salvador Dali MN

"a ja Ci na to - dziękuję - bez chłosty bo czasem na łeb mogą się zwalić mosty i nie oglądać się za siebie - bo za boli lub człek się może zamienić w słup soli" MN

a(nda)luzję tylko jedną widzę do (flamenco), hihihi - brak rymów a Leśmian je miał MN

ten fakt aż nadto utkwił mi w pamięci, było nie było, bez nijakiej chęci świat mnie uraczył dość bzdurną ideą, że to co się liczy to tylko pieniądz, pamiętam dobrze drżenie mej dłoni kiedy się do niej lepiły miliony, fakt faktem pobiłam rekordy wszelkie, nigdy mnie nie złapano na złodziejstwie, znudzona bogactwem, życiem w dostatku, spaliłam wszystkie banknoty z przypadku, aby nie widzieć więcej i nie poczuć i raz na zawsze mieć z pieniędzmi spokój, poszłam w drożyny jak żebrak z tobołkiem, gdzie ziemskie bezkresy wśród zieleni strojne i doszłam za siódme rzeki i góry, pamiętam dobrze te bajeczne bzdury, dziś tu przed wami z życia się spowiadam, może niejeden myśli co za baba, była bogata, było jej za dużo, czemu spaliła, mogła rozdać ludziom, a ja wam na to powiem w tonie ostrym, nie ma to jak za sobą palić mosty i wciąż do przodu czy w życiu czy po nim, nieżywy, ten co z życia się wybroni.

Antoni - nie bądź "święty" - słowo komentarza - ok - poprawiłeś wyraz, którego się czepłem i jest - ok. Ale dobra pomyślę jeszcze - tylko nie ze strony czepiania się słownictwa - ale muszę pomyśleć MN

spragnieni posłuchu - samotni zdążamy do gniazd swych bezludzkich tam w lustrach stajemy - i krotni wśród tkanek na szczeblu - w kucki budzimy dłonie i z zasad wychodząc do myśli brniemy, z sufity schodząc więc na agrafkę - a co nie starczy w graść i w miotaniu oślim mamimy serce, ono nie warczy choć jest motorem - nas - roślin, zbiegamy w usta - głosem tłumionym dygamy łodygą, łykamy pąkiem chromym MN ps. może i nadinterpretacja - ale do dysputy

aby skończyć wiersz, trzeba go jak korzuszek owinąć - zaklepać - może ten próg - może klepka jakaś - może kawał chleba okruszynami ... chyba tego brakuje - ale to oczywiście tylko moja sugestia MN

zapewne znasz Lourds kawałek Lay Lady Lay, kórą Dylan'ek śpiewał - tu moja odpowiedź lecz nie zaświtało w głowie by chałupę podpalać czy przepić wiersz chciałem uspokoić, uleczyć tę rewolucyjną - ojcowiznę wyszedłem na wody - omijając mieliznę MN ps. dzięki Lourds - miło mi za wejrzenie i za wskazania i tak w ogóle

AZ - a u sąsiada znów kapela gra, hihihihi - troszkę rzeczywiście "zapatetycznie" - za dużo przeniesień co do pierwszej zwrotki - ale o Ukrainie warto pomyśleć - bom trochę po krwi z tamtych stron MN

mam myśli cięte i wzrok słupi żeby się tylko nie wygłupić bo w tej słodkości trza słodko gości i czekolady gorzkiej nie kupić MN

może te jabłko pod nogi? ładniej by było MN

wybacz bo do tytułu się czepiam - "fata miast rzeki" - ale to tylko sugestia - wiersz jest super (jeśli chodzi o treść) MN

Lobo - mnóstwo tu przenośni ale nie dziargają przemyśleń - raczej je wiążą i wór się ciągnie czytając - tobołek własnego ja w domu schowanego - miło się czytało - jednak jakby brak było zakończenia - może się nigdy ten wieczór nie kończy ... MN

wiesz Lady bardzo wewnętrzny choć na zewnątrz zerka sugestia - skojarzenie "moja" kojarzy mi się z hodolą "hoi" (od "hoja") - może nie potrzebny wyraz MN

piękne zakończenie jednak co znaczy "niemoje" może "nie moje" MN

a możę wpisany w trzy wymiary budzę się MN