Zbyszek_Dwa

Dzięki złamane skrzydło że choć trochę wpadło :)) Pozdrawiam :))

Jak najbardziej Teresko ujdzie :))) i to bardzo. To że troszkę pozmienialaś to na plus dla mojego wiersza. Dziękuję :))) Serdecznie pozdrawiam:)))

Masz rację Marlet kadry muszą być podobnie jak wspomnienia takie dawne kadry :)) A uczucia? Owszem są ciągle jak przestrzeń :)) Dziękuje za wlądniecie i... chyba pozytyw. Pięknie pozdrawiam:)

To mój bardzo stary wiersz o trochę innej treści niż Tereni interpretacja. Ale obecnie i wiersz zmieniłem i sen w nim zawarty:))) Dziękuję za wglądanie i pomoc:) Pozdrawiam wieczowrowo i serdecznie:))

Witam Kasiu. "Chciałabym, żeby tak własnie było, jednak często nachodzą mnie wątpliwości; czy nie powinnam wyzbyć się tych nazbyt mistycznych symboli i czy nie powinnam raczej pójść w kierunku utworu "zamkniętego"???" Jestem za, ale bez przesady w innym kierunku. To juz by nie była Kasia :) Często czytam Twoje wiersze. Zawsze zmuszaja do dłuższego zatrzymania i do myślenia:) Pozdrawiam:))

Dzięki Kasiu za wglądanie i szczerość - konstruktywną:)) Pozdrawiam serdecznie:)))

Ja też odmachuję łapskiem i wąsami :))) Dzięki złamane skrzydło za potwierdzenie spostrzeżeń. Pozdrawiam :)

O, Tereska poświęciła sporo czasu. Bardzo dziękuję:)) Fakt, sporo jest do przemyślenia i przemeblowania. Sugestie są cenne:)) Serdecznie pozdrawiam:))

Dzięki dzie wuszka za wgląd i tyci podobania :) Pozdrawiam:)

Kovalu ZNowin, nadzieja mimo wszystko trzyma wszystkich. Ładny wiersz a trzecia i czwarta zwrotka piękne. Pozdrawiam :)

Wzruszający wiersz Ufność dziecka i przebaczenie, bezinteresowne. Czy jeszcze są takie osoby? Serdecznie pozdrawiam Teresko :)

Najfajniejsze są momenty rozpakowywania :)) Bardzo aktualny i pelen ciepła wiersz:))) Serdecznie pozdrawiam Teresko :))

I ja Stanisławo serdecznie życzę ciągłej Weny i humoru bez przerwy Wena nas czyma przy forum tys :)))

w uciesznych kadrach budzą wytchnienie świat ścielą dla zabawy wiecznie pachną miłością czas przygarbił drzewa ucichły kawiarnie bez sensu wahadło gna do wnętrza pustki bez nas

lecą szczęścia migocą nasze prośby od niego przysiadły na świerkach spragnioną miłością w bieli milczą parki przykucnęły zielone ławki a pełne kwiatów kościoły zebrały tysiące płomieni już lulaj że lulaj obok twoje niezapominajki mkną okruszki łaskoczą skomplikowane szczęścia mroźnym porankiem biegnę jak dziecko wracam od niej jak cicho

Kasi się podoba i Arkowi i Waldemarowi a Teresce cieplutki klimacik i Stasi też przypadł :))) Cóż, mogę tylko się ukłonić i serdecznie podziękować za tak miłe komentarze. Serdecznie wszystkich pozdrawiam :)))

wiatr za oknem wstrzymał oddech szalony świat w kieszeni ciepłej kurtki miękki szal twoich ramion pragnie srebrnej czułości śmiejesz się spod oka horyzont i aksamitne doliny malutki eden co noc pod umykającym sufitem motyle majaczą trzepocą do kolejnej wędrówki zasypiam dotykiem twoich niezapominajek

Propozycja i puenta nie do odrzucenia. Bardzo piękny wiersz z klimatem:))) Serdecznie pozdrawiam :)))

konwalie też piekne i jakie pachnące. Wzmacniająca rozgrzewająca kawa j ak najbardziej :) Pozdrawiam Marianno:)

No pewnie, śliczny i już ! Dziekuje Magda za podobanie :)) Pozdrawiam.

Dzięki Arek za odczucia i pokazanie niedoróbek. Pozdrawiam:)

Nawet Beenie zajrzała i poradziła ładnie:)) Przemyślę i z pewnością pozmieniam. Dzięki Beeni :) Pozdrawiam

Ewa tak samo jak większość :) Za lekki jest to fakty. Serdecznie pozdrawiam:))

Dziękuję również Bernadecie. Surowa ocena ale całkiem konkretna:))) Może rzeczywiście zbyt słodki taki... Pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję Teresko za fajną interpretację. Peel rzeczywiście marzy sobie przy oknie o tym i owym:) Serdecznie pozdrawiam :)))