Lena Achmatowicz

czasem jeszcze dotkliwasza, wszechogarniająca:) wtedy może zaboleć.

zgadzam się:)

ogólne wrażenie jest takie: gdybyś nie przesadzał z podszewkami tajemnicy, opłatkami poznania i innymi stronami ciemności, byłoby całkiem, całkiem;)

i punkty

"ziewa znudzona podłoga" yhm. Pablo, masz misz;) słabo.

"bez słowa zastygłam między wersami" chyba jednak nie;) wesołych:)

:) potyka się potyka. nie filozuj Maciej.

Dzięuję. Pozdrawiam

Sorry Ewo, troszkę pożartowałem, ale takie ma prawa poezja. Twoje ożywienie zapisałem. Zmiana o.k. CCC. Masz poczucie humoru, nie masz za co przepraszać. Buziaki:)) Ewa

Początkowo się rozpisałam, a chodziło właściwie o to, że zastosowalam się do tego, z czym się zgadzam. :) Serdecznie dziękuję za uwagi. O^^ I to nazywa się zdrowe podejście do sprawy, gratuluję - korona z głowy nie spadła, prawda? Pozdrawiam :) Gdybym miala koronę, może i by spadła. Dzięki za wgląd

głodnemu chleb. i wino. Stefanie... ja próbuję ładnie opisać mamę, a ty insynuujesz :) ok. ożywiłam się. ps. zmieniłam:)

f.isiu, czytam tyle: świat składa się z okien i drzwi świat rozkłada się naprzemiennie płonąc serdecnie pozdrawiam

Nie przekonuje mnie ten tekst, ale zakladam, że trzeba o czymś pisać, żeby nie zapomnieć o pisaniu. Serdecznie pozdrawiam

Sytuacja podobna, co do poprzedniczki... znaki interpunkcyjne pomijane: niestety, gdyby był to świadomy zabieg, to okej, jednak ich brak niczego nowego nie znaczy... dlatego uważam to za błąd, albo manierę :D I też: treściowo bardzo ciekawy, troszkę opowiedziany, ale mi się... podoba :) Za to plus. Początkowo się rozpisałam, a chodziło właściwie o to, że zastosowalam się do tego, z czym się zgadzam. :) Serdecznie dziękuję za uwagi.

w bluszczu:) spokojnych świąt dzie wuszko:))

stary człowiek dostrzega podobnego do siebie chłopca i oślepia go myśl o nieśmiertelności po chwili dziecko staje się tym, co patrzy. w starcu poznaje wypolerowane policzki od drzew, od wiatru. myśli o swoich dziadkach, którzy są dziadkami od zawsze wkłada palec do buzi. znów jest widziane i tak będą wymieniać się spojrzeniami, aż za którymś razem nie będzie powrotu jednego z nich wywołasz sprzed lustra nauka szybkiego pisania /szalik/ kolory wyrastają z drutów dłużą się aż do drżącego strzępka matki /na pytanie jak/ najpierw patrzę później obrysowuję rzeczy ołówkiem /wszystko już było/ i ten wiersz pisany był sympatycznym atramentem teraz przejeżdżam pędzelkiem który go ujawnia

ładne zakończenie. dobre na miniaturę

i wzajemnie. :*

Dzięki Ewo, te ptaki miały być niebieskie, ale zostawiłem zagadkę. Pozdrawiam. niebieskie ptaki i żywią się dziką różą... znam kraskę i kilku poetów.

:) cieszę się, że piszesz. innego komentarza nie będzie. nie jestem w formie. pozdrawiam Stefanie

poprawiłam. serdecznie dziękuję

trochę udziwniłes zakończenie, ale jest tu całkiem niezły nastrój. letnia kwiaciarnia? :) serdecznie pozdrawiam

tyle dla mnie. i podoba mi się to. pozdrawiam:)

całkiem niezły debiut. może nieco egzaltowany początek i zakończenie, ale środek jest całkiem przyzwoity. powodzenia:)

bold bym wycięła, szczególnie te emocje. lubię miniaturki.