Bogdan Zdanowicz

Być może - może być ;)

A po co Ci to potrzebne? (do szczęścia? :) pzdr. b ps. ja się wylogowuję bez problemów, ale logowanie tylko przez stronę główną.

Przeginasz? b

Wypraszam se bobrowe! Jusek, oddawaj co moje! ;P

Sławo, czy ta kura wchodzi sama, czy z kimś (wiek - to nowy nick? ;) - bo tak mi z szyku zdania wynika. Pomimo pewnej przewrotności kwestii - nie podoba mi się to jako wiersz (nawet pomijając straszną "częstochowę" ;) pzdr. b PS. Za mało wykrzykników! (chyba?!!!!!!!!!!! ;)

Sorry, ale bardzo nie podoba mi się "w komórkach naszych poczynań" (i kilka podobnie niezbyt udanych metafor). Razi niezgrabność w powtórzeniu: "stawił się tylko jakiś pogański samozwaniec umiał tylko krzyczeć". Nie przemawia ton (kaznodziejski, zamykający możliwość wejścia w dyskusję i polemikę). Czytałem tu dużo lepsze pana teksty. pzdr. b

Literówki poprawiłem, ale niewiele to pomogło wierszu;D za dużo "płomiennych myśli" - chyba?... b

Niby sprawnie, chwacko, i obrazowanie, i frazy, ale mnie to nie cieszy. To dynamizowanie pseudoprzerzutniami ze spójników pozostawionych na końcu wersa, zaimkowanie (ten mrok, ten tysiąc, tą kropką) dla podkreślenia. Gra wyobraźni - i owszem, ładne obrazowanie i z sensem - klasa, lecz czemu ten "kościół jest bez Boga"? Poigrawszy słowoobrazami mijam wiersz, życie wzywa (znaczy robota ;) pzdr. b

Można tak długo i namiętnie: z błędami ortograficznymi (kwesti), gramatycznymi (sztamp *), logicznymi (winyl płyty kompaktowej!), potokiem wolnych skojarzeń; co z tego, że są dwa ładne obrazki - metafory, skoro nic z tego nie wynika. Można - ale po co? pzdr. b *) (TA - przyp. bz) sztampa «mechaniczne powtarzanie utartych wzorów, zwłaszcza w twórczości artystycznej; też: taki powtarzany wzór» (sjp.pwn.pl/)

A ja bym to tak skrócił, choć nie pozbywszy się współbrzmień rymotwórczych (a szkoda ;). W twojej wersji trochę za mało tajemnicy, Ewo. pzdr. b

Zdaje się, że ten tekst (z 3) napisany najbardziej "balladowo" (już język się nie skrży w pokrętnościach, bo cóż to takiego żart: łatwiejsza - ładniejsza ?). Ballada o damie lekkich obyczajów, obrazoburcza (poprawa jako wyprawa kokocia ;). Środkowa część oczywista, upraszczająca - bez niespodzianki i napięcia emocji. Oczywiście to tylko moje subiektywne uwagi. pzdr. b

Może jakieś takie zmiany. No i niby jest sprawnie, zgrabnie, ale nie tak do końca, historyjka zamknięta nawet morałem, ale nie uderza, może to kwestia "spokoju wewnętrznego" peela, który drażni, aż robi się łyso (w głowie ;) pzdr. b

Miałem problemy z logowaniem!!! Już nie mam ;) za drobne wynagrodzenie (uśmiech plus dobre słowo0 powiem, że trzeba wchodzić przez stronę główną www.poezja.org (!) do strony logowania; żadne zapory, antywiry - nic z tych rzeczy, przynajmniej w moim wypadku - odzyskałem uprawnienia do oglądania tej strony ;D pzdr. b

Jeśli poeta poczuł się urażony - przepraszam ;) Są dwa nawiasy, więc nie wiem... a to nie interpretacja, tylko żart, żeby napisać jakąś analizę tej gęstej materii - trzeba siąść na pół dnia, skądby u mnie tyle czasu? pzdr. b

a ty byś tylko się rozczulała nad s... orry - nad peelką ;P

"rozwodzić lirycznie" - szkoda tego, szkoda ;) b

Proszę bronić wiersza albo dziękować za uwagi, atakowanie cudzej twórczości w tej sytuacji jest chwytem poniżej pasa (i nie wypada nawet, jeżeli ma się damską przeszłość - Lilianno ;))) b

wers 7 - chyba "pozYtywistyczne"? wers 9 - "ekstAzą"? ja rozumiem, że poezja żywi się metaforami, ale jednak czy autor mógłby objaśnić znaczenie choćby tylko takich zwrotów: 1. "walecznej struktury ust" 2. "w obsadzie gołębia" 3. "dziewczęcą ekstazą materiału" Z góry dziękuję. b

Tylko te dwa miejsca do zastanowienia. Co daje wprowadzenie smakuję? Że mam dystans do smutków? Muszę, skoro - rozkręcam, to wiemy. Że "sprawy przyłóżkowe"? Skoro "nie należą do nas" - to wiadomo, że jest dystans. Z "bajka" to taka łatwizna (frazeologizm, który mnie tu razi). Reszta bardzo ok. Język, sposób rozprowadzania słów i myśli - kogoś mi przypomina, ale w pozytywnym znaczeniu. pzdr. b

i tak dalej nie wiem, nie znam się, zarobiony jestem, ale to nie jest poetyckie; Lapidaria Kapuścińskiego też należą do poezji? ale jak tam chcecie idę się napić wywaru z imbiru Wszystko jest poezja - to już było powiedziane ;D

Dziekuję za pozdrowienia. Niezupełnie o to mi chodziło, ale wyszło też całkiem. pzdr. b

Ok, Panie Szybki ;) ale: tacce? brrrr... ------------------- "pustka. Po nas? Zachodzi słońce." - dla mnie to ładny kicz ;) - dlatego pytałem o zestawienie, ale Pan lekarzem sie wykpił. pzdr. b

Wiersz jak wiersz, ale żeby od razu: zaszczyt?... ;D

No, zajmujące. Bardziej podoba mi się I (bo pełniejsza historia, bo "parasol z połówki pomarańczy"). Druga wydaje się przy tym tylko grą wyobraźni. Drobiazgi, które mnie zastanawiają: - "na tacce" (wiem, że poprawne gramatycznie, ale jak to brzmi ;) - ciąg dalszy tego: przełyk - ślina - żołądek - pustka (ssanie ;), fizjologia, która ma znaczyć więcej? liryczne wprowadzenie do smutnego (po nas? / zachodzi słońce) zakończenia? Chyba, że to celowy kontrast: konkretu z lukrem? - powieki, jak wieko - wygląda na celowe współbrzmienie, ale po co? - Co-Się-Stanie? - nie dość, że kursywa, to jeszcze wielkie litery, nie za dużo wyróżnień? - (my?) - moim zdaniem niepotrzebne złamanie narracji. Ładne powiązanie z "dwóch kropli". pzdr. b

Temat - ostra historia z życia. Nie przekonuje mnie jednak "prawda psychologiczna" peelki, czegoś zabrakło, jak ogonka w "sprzedajĘ". pzdr. b