BARBARA_JANAS

a to..to...dlaczego my nie zapoznaliśmy się...albo..albo...zapoznaliśmy...a ja nie wiem...:( a to...to...był przystanek na żądanie ...:D Pozdrowaśnie...:)

Zgodzę się z przedmówcami odnośnie opisu...zachwytu...tęsknoty...Jeśli chodzi o podmiot dla mnie pojawia się on w ostatniej zwrotce...szczególnie w dotyku...który nabiera wymiaru przeniknięcia...zlania się i oddania czci...Łagodniej surowość oka, które służy jako klisza dla wcześniejszych obrazów...Rejestracja subtelnie przemienia się w obcowanie i próbę zapamiętania tegoż stanu... Dobrze mi z tym obrazem... chociaż cenię większy kontakt z przeżyciem w wierszu... ale to już moje złamanie...;)Pozdrawiam...

Rodzaj zapisu rzecz gustu...nie nad tym się teraz zastanawiam...a nad treścią...Można wyczuć luźny nadgarstek, otwartość i czystość wyrażanych myśli...Czytelnik wie dokładnie po co tu jest i co z tego wynika...Lubię takie pisanie...liryczne, mętne bajdurzenie...ustępuje miejsca autentyczności...Nie muszę się silić, czytając ten tekst, by odpowiedzieć sobie na pytanie : co autor tam sobie pod nosem mruczy ? Fajne połączenie boga ze Snickersem ... Taki realny kogel mogel wartości...podany dobitnie i z pomysłem... Pozdrawiam...

Nio...zabrakło Cierpliwości...ale historyjka ciekawa i dobrze się czytało...chociaż momentami zgrzytało...:) Pozdrawiam...

już mi się dzisiaj nawet nie chce uzasadniać... pozdrawiam...

Szanowny Panie, dyskutujemy tu - jak mi się wydaje - o wierszach, a nie o autorach. Przekracza Pan te ramy. Można się nie zgadzać z opiniami nt. naszych wierszy, lecz nie możemy obrażać ich autorów. A propos, Pańskiego wiersza nie da się uratowac, gdyz i zamysł i wykonanie są bardzo słabe intelektualnie i literacko. Stefan To ja się podpiszę pod tym postem żeby się nie powtarzać...i dodam buuuuu.... Pozdrawiam...

rozbrykana ta trzecia zwrotka...ale mi się "tera" podoba...:) czy ja mogę sobie skrobnąć jeszcze...;) - takie dni wczesnojesienne robią coś dziwnego w brzuchu i gardle. ćmy i serce albo serce i motyle te dzienne jasne ( jak bielinek kapustnik którego paręnaście miesięcy temu oglądliśmy razem siedząc na progu kiedy się pławił pierwszym słońcem dzienny kapustny jasny) pofrunęły ode mnie Płonaście...:)

A może chodzi o to, że prawdziwi mistrzowie mogą sobie pozwolić na taką zabawę piórem...Mogą, bo ciężar wiedzy trzeba jakoś rozładować... bo nie wstydzą się swobody wypowiedzi...bo nie krępuje ich forma...bo nie muszą udowadniać artyzmu sobie i innym... i tak po prostu stają się bliżsi w zrozumieniu makro rzeczywistości w swoich mikro przestrzeniach wewnętrznych...wierszy...:) Ja bym się tam nie bała...:D Serdecznie

...to... to, ja nie rozumiem o co pytasz...:)

Ładne to zakochanie w zakochaniu...zastanawiam się nad nawiasem...czy nie za dużo w nim...Rozumiem zamysł z tym rozgadaniem...ale...hmm...pomyślim jeszcze...:) Pozdrawiam...

Uśmiechnęłam się po lekturze... to znaczy, że załapał...z tej strony pana nie znałam...:) Wyczuwalna lekkość... lekkość i przymrużenie oka robią swoje... A ja właśnie zastanawiam się nad tym czy lepiej prosto... Może to po prostu zależy od kontekstu... Szukam swojego/swojej filozofii, pewnie dlatego blisko mi do tytułu... Było mi przyjemnie poczytać...Pozdrawiam wieczorową porą... Basia...

Zgadza się...Nie tylko spaceru po Pradze ale i po wierszu...:D

Ja tam w Warszawie nie byłam...ale...znam takie miejsca, w których czas się zatrzymał... a dzięki tekstowi udało mi się wrócić do nich... Tak sobie pomyślałam, że długi i że przynudzi...tymczasem połknęłam w całości drożdżówkę, której nie było...ale wiersz jest i dzięki.Pozdrawiam...

Ten fragment najfajniejszy...i ja bym mogła nawet doszukać się w nim odrobiny erotyzmu...: chciałbym tak wtedy stać oparty o ciebie i przestrzeń i śnić pod zatrzaśniętą powieką najmilszy rodzinny pejzaż skąd jeszcze zapach naftaliny przywraca świat słońca i światła które rozumie kocha i nie żąda a ja drżę jak alien kiedy wnikasz we mnie zachłannie już nie krok po kroku ale myśl po myśli w świat który jest wciąż moim światem Pomyślałabym na pierwszą zwrotką...bo mi się skojarzyła z popową piosenką...ale może to mój problem... Rozmażyłam się w tym tekście. Dzięki.Pozdrawiam...

Ja tam się wzruszyłam...to słowotwórstwo mistrzowskie...urokliwe... Nie wiem czy ja to oceniam z pozycji mamy czy poetki...Powiedzmy,ze jedno i drugie... Strasznie mi słodko zrobiłaś Beatko... Pozdrawiam cieplutko...bo mi milutko przy tym wierszu...:D

Puenta bardzo fajna...reszta wymaga warsztatu...niestety...ale to bym zostawiła jako trzon... nocą słońce studzi głowę w oceanie wypatruję siebie aż wrócę skąd wyszedłem Tak dla przykładu, żeby nie być gołosłowną...po co "rozpaloną" skoro "słońce" i "studzi"...itd... Pozdrawiam...

Niestety...Proponuję warsztat...obiecuję, ze wpadnę i szepnę słówko...:) Pozdrawiam...

Ciekawie u ciebie Krzysiu...:) Ja bym pomyślała nad usunięciem "szczegółami" zrobi się więcej przestrzeni w której można dostrzec szczegół plaży, łodzi i ruchliwości...i jeszcze drobiazg czy nie lepiej byłoby gdyby "jak" zamienić na "gdzie"? Reszta słodko-gorzki obraz - jak lubię... Pozdrawiam... Ps "dlaczego już nie wpadasz pod moje wiersze?":( Miło mi, że czytasz moje wierszydła. Zawsze biorę pod uwagę cenne rady. Staram się korzystać z nich później pomimo oślego uporu do forsowania swoich pomysłów. Czytam wszystkie Twoje wiersze, ostatnio jednak nie mogę skupić się na niczym innym niż moje problemy. Może niebawem rozwiążę supeł, na jaki trafiłem, a wtedy wrócę do wszystkiego co teraz mi umyka. Pozdrawiam serdecznie Krzysiek Tak więc powodzenia... i do zobaczenia pod wierszami...mam nadzieję...niebawem... Trzymam kciuki...za cię...:D

Ciekawie u ciebie Krzysiu...:) Ja bym pomyślała nad usunięciem "szczegółami" zrobi się więcej przestrzeni w której można dostrzec szczegół plaży, łodzi i ruchliwości...i jeszcze drobiazg czy nie lepiej byłoby gdyby "jak" zamienić na "gdzie"? Reszta słodko-gorzki obraz - jak lubię... Pozdrawiam... Ps "dlaczego już nie wpadasz pod moje wiersze?":(

Całość urokliwa, ale uwiodłaś mnie ostatnią zwrotką... Pozdrawiam serdecznie...:))

To dobrze jak ciągnie do domu...bo widzisz Dom to takie magiczne miejsce...:D same smarują się kanapki ... czy coś nio...same się smarują i tuptają do łóżka razem z kawą na malutkich nóżkach...jak ja to lubię... szczególnie po upojnej Nocy Poezji...D

To dobrze jak ciągnie do domu...bo widzisz Dom to takie magiczne miejsce...:D

Mogłem, ale skoro to się miało skończyć wcześniej niż te klubowe poezje, wolałem wcześniej. Czekanie w nocy na dworcu może nie nudne, ale męczące, a tak od razu w pociąg ;) a czupryna trochę zyskała na bujności ;P mam nadzieję, tamto pijackie zdjęcie mnie prześladuje ;P a tam zaraz pijackie...;) No chyba, że masz na myśli upitego poezją...:)

W tej ckliwości jest coś bajecznie spokojnego... ale...ale... ja tam miałam nieczyste skojarzenie jak on się miał zwinąć w kłębuszek grzechu...no i gdzie ta Ania ma to serduszko pomyślałam... wiem nieładnie...ale dzisiaj taka erotyczna jestem...;) Pozdrawiam...

Dobre z tymi krzakami...siem uśmiałam...:D No ktoś musiał trzymać rękę na pulsie...w końcu miejsce szacowne wymagało... Ja się najpierw wystraszyłam...tak przy kościele...czy to wypada...ups... ale spoko - mam nadzieję, ze to nie było wino mszalne...:D bo bendem musiała sie spowiadać...:D