Rafal Bielan Wierzbicki

zbudził się wielki marten w tłumie iskier kroki żeliwnych stalaktytów przerwały ciszę poparzona stal poddaje się dobrowolnie misteriom chrztu mieni się żółcią i purpurą stadko kapeluszników dźga halabardami resztki jej załogi miarowe błyski świadczą o dominacji gromowładnych nad ścianą pancerną deus ex machina ciężar staje na baczność przed istotą rozumną poruszaną pędem szlachetnej cieczy w tunelach krwioobiegu każdy legitymuje się temperaturą zaledwie 36.6 namiestnicy miedzi i cynku oddają hołd wielkim architektom – twórcom tego monastyru wskazującym miejsce kultu stalowym kręgosłupom w płonącym prezbiterium homo ex machina z rzadka słychać szczęk zachęcający do buntu czasem tylko wyłom w ołowianej konstrukcji oznajmia nadejście nowej rasy nieuchronne zwiastowanie końca przetopionego zakonu