Mirosław_Serocki

Świat nie jest ani denny, ani abstrakcyjny. To ludzie żyjący w tym świecie często sprawiają takie wrażenie :))) Pozdr.

Czyżbym zbliżył się do geniuszu? Napisać coś, co podoba się oyeyowi, to przecież więcej niż Nobel :))) Pozdr.

No to może ja coś na temat tego dzieła. Odkryłem dwa znaczenia, jak na razie: 1. Poeta, jako pewnego rodzaju anachronizm, pozostaje z tyłu. swiat i jego problemy oddalają się w zastraszającym tempie. 2. Zbiorowy seans narkotyczny powoduje, że to swiat odlatuje. Pozdr. P.S. Jest jeszcze jedna możliwość. Poezja staje się tak denna i abstrakcyjna, że już nigdy nie zbliży się do realnego świata.

No to dzisiaj się rozpisałeś :))) Pozdr.

stojąc w środkowej strefie wyczerpany i uzależniony chwilowy badacz gruntu skręconego pod stopami skrzypiąca karuzela cienie liżą ściany lubieżny ślizg krew pod paznokciami z przygryzionych warg zastyga swędząco leżysz i nie chcesz patrzeć na otwarte tragiczną pomyłką kondygnacje uciekają w odwrotnym porządku rozkład białka często przyprawia o mdłości lecz gdy przenika bezsilnie ceglane mury pachnie wiosenną burzą zesztywniały ramiona i nie możesz pojąć dlaczego niewinna gra przebarwiła słoje sosnowej komody nie wiem kim jesteś nie znam tego miejsca stukot okiennic nie brzmi dobrze wśród przemilczanych sylab

Czekam na kicz... Kiedy? Pozdr.

Z przykrością muszę stwierdzić, że jestem na "tak" :) Pozdr.

Bez uwag. Bardzo do mnie przemawia. Pozdr.

Niestety. Jeżeli chcesz, to napisz jeszcze raz, jeżeli nie... Tragedia żadna się nie stanie Pozdr.

Kot już wydany, ale mądre kobiety obok mnie. I niekoniecznie niekochane :))) Przynajmniej jedna Pozdr.

Moja reakcja jest taka: nic nowego Spróbuj inaczej opisać swój koszmar. Tak, jak jeszcze nikt tego nie zrobił. Wstrząśnij nami, wysadź w powietrze, daj odczuć, że to nam przytrafiają się te złe minuty. Gdy to zrobisz, będzie rewelacyjnie :) Pozdr.

Całkiem sprytnie nawet :) Pozdr.

me i twe... koniecznie z tym coś zrobić (to tylko moja sugestia malutka) :))) Pozdr.

za kota w worku sadzy z komina trzydzieści gram królikami płaci ciepłymi jak mleko psy leniwe w kącie pod kołdrą kwitnie kosmate życie trawnika gęstego niepilnowany obszar ścięciem chrupiącym zagrożone źdźbła trzynastu morderców [sub]Tekst był edytowany przez Mirosław Serocki dnia 19-10-2003 22:21.[/sub]

Bierz kota z workiem sadzy:))) Pozdr.

Gorzkiej herbacie mówimy - nie!. "korale wspomnień", tutaj "kartki wspomnień" - za dużo wspomnień wprost wspominanych. Trochę więcej magii nie do końca odkrytej chciałbym tu znaleźć. Pozdr.

"uszy przegniłe" i "przerdzewiałe zmysły" - moim zdaniem kosz. Ogólne ujęcie tamatu też mogłoby być ciekawsze. Minusa jednak nie stawiam. Pozdr.

Ogólnie nieźle, ale jednak dwie pierwsze strofy o wiele lepsze. Pierwsza kojarzy się z Wyspiańskim. Rytmem? Klimatem? Może przez ten sznur? Pozdr.

Pewnie nie uwierzycie, ale jestem naprawdę zaskoczony takimi opiniami. Nie znaczy to jednak, że nie jest mi przyjemnie z tego powodu :))) Pozdr.

Nie będę pisał tego samego komentarza nie wiem który raz. Popraw tylko "sobię" i to wszystko :))) Pozdr. [sub]Tekst był edytowany przez Mirosław Serocki dnia 19-10-2003 08:53.[/sub]

Forma mi się nie podoba, natomiast temat, gdyby podejść do niego ogólnie, porusza bardzo ważną kwestię koloryzowania historii. Dotyczy to każdego niemal jej skrawka. Podoba mi się i nie podoba. Taki kapryśny jestem :))) Pozdr.

Ano dotyka troszkę. Nie mogę zaprzeczyć :))) Pozdr.

siedzi z(a)myślona wiedźma nie zła nie głaszcze kota rączkę w trąbkę zawija język ekwilibrystycznie kota czarnego od sadzy poniekąd stanowczo odsadza nikt nie kocha mądrych dam mandragory część mag da ł

Nadia wytrzeźwiej, plizzzzzzzzzzzz :))) Pozdr.

poetyckie piekło.