Patrycja Rosłoniec

Ojoj.. Ten błąd mnie przeraża... "objecjaj", że następnym razem zajrzysz do słownika... brrr...

Szanowny Panie, Pana wytłumaczenie, w moim mniemaniu jeszcze bardziej Pana pogrążyło. Ale dobrze, że chociaż Pan próbuje się w jakiś sposób obronić. Bo Pana koleżanka i kolega chyba z tego zrezygnowali. Pozdrawiam i czekam na jakieś Pana utwory. Patrycja.

A ja pozostawię to bez komentarza... Pan się niepotrzebnie tłumaczy. Pozdrawiam. Patrycja.

Cieszę się Anno, że wreszcie ktoś zrozumiał przekaz... Ten właściwy przekaz. Bo tu właśnie o ból dziecka chodzi... Matka mówi, ale to dziecko jest głownym bohaterem. Pozdrawiam.

Szanowny Panie Cieniu... Ano trza niestety...

Joanno, to, że jestem wrażliwa (i coś jeszcze) możesz przeczytać w moim profilu chociażby... Obserwuję ludzi wokół a potem staram się to opisać. Dziękuję bardzo za zaineteresowanie. Pozdrawiam.

No tak... Śpiewać każdy może... A ja po prostu mam talent ... Nie zrozumiałam Twojego utworu, ale mam nadzieje, że kolejne do mnie przemówią, a może nawet wylądują w ulubionych... Pozdrawiam, Patrycja.

To w takim razie jestem geniuszem...

Szanowny Panie Cieniu... Bardzo mi się podoba, że się Panu ten zwrot spodobał ))... Pozdrawiam. Patrycja. P.S. Proszę bez paniania. Jeszcze (w miarę) młoda jestem.

Dobre, dobre... Zaraz Bakteria Zaraz Bakteria Choroba

A najdziwniejsze jest to, że są rówieśnikami i wszyscy (zbieg okoliczności... ?) pochodzą z woj. kujawsko- pomorskiego...

Panie Mirosławie... Proszę się tak nie denerwować... Być może wyciągam pochopne wnioski, ale dziwnym jest, że nagle pojawiają się znikąd dwaj panowie, którzy komentują bardzo pozytywnie wiersz autorki i na tym ich udział w "życiu" strony się kończy...

Coś mi skrzypi w pierwszym wersie... Napisałabym "Szare kieliszki przetarte muśnięciem aksamitu"... Ogólnie może być. Pozdrawiam. Patrycja.

Dla mnie nic w tym poważnego...

Dokładnie Szymonie, tylko jedno nie jest możliwe, nie być egoistą... Smutne, ale prawdziwe... Pozdrawiam i dziękuję bardzo za tak przychylne komentarze...

Podoba mi się. Troszkę przeszkadza mi forma. Podzieliłabym na wersy, wtedy wiersz byłby bardziej przejrzysty. "Tak szybko odchodzą ci ludzie wspaniali dlaczego tych zabierasz co innych kochali "... Przepiękne podsumowanie... Pozdrawiam. Patrycja.

Szanowny Panie Cieniu... Czytając ten wiersz miałam przed oczami Neo lecącego sobie w Matrixie przez lasy, knieje itd. itd. No i jeszcze to stwierdzenie "Nie wymiękaj"... Jakoś średnio mi się podoba... Pozdrawiam, Patrycja...

Kometo, oczywiście, że możesz...

Osobiście nie znam takiej "mamusi" Joanno, ale do napisania tego wiersza skłoniła mnie pewna sytuacja, której byłam świadkiem. A raczej słowa jakie kierowała pewna mama do swojego synka. Zszokowało mnie jej zachowanie...

Dormo, absurdu chyba... A utwór bezpłciowy... Jestem na nie... Pozdrawiam. Patrycja.

Joanno... Rzeczywiście są to słowa i pragnienia "mamusi"... Ale... Pisząc ten wiersz nie chciałam, żebyście zwracali uwagę na matkę, ale na dziecko. Bo to jego tragedia, że matka pokocha je tylko, gdy będzie normalne...

Zgadzam się z Dormą... Rzeczywiście w takiej formie brzmi lepiej... Pozdrawiam. Patrycja.

A przez jaki pryzmat patrzysz, że dla Ciebie jest niezwykły??? Bo też bym chciała przez taki pryzmat spojrzeć...

To chyba jakiś dowcip...

Choć hip hopu nie słucham zacytuję tu fragment pewnej "pioseneczki" jedynego dobrego polskiego zespołu hip hopowego: Plus i minus to jedyne czym żyję... Dla Pana tylko minus... Pana utwór to chyba jakiś dowcip... szkoda. Pozdrawiam. Patrycja.