marta_sawicka

Po drogach nas prowadź świety Krzysztofie Aby zapobiegać w drodze katastrofie Ttrzymaj pewną rękę i daj bystre oko Rrozpoznać pokusy i wierzyć głęboko Od nieszcześć wszelakich żadne talizmany Nie chronią naprawdę to fakt zakłamany I w każdej dziedzinie patron święty czuwa Emituje energię przeszkody usuwa Kierowcy podróżni pielgrzymi żeglarze I oni cię proszą o ostrożność w darze Eskortuj szczęśliwie doprowadź do celu Rozumem nas obdarz bo nas grzeszy wielu Od nieprzestrzegania zasad i przepisów Wielokrotnie życie pełne jest kryzysów Czułe serce święte miej młodzież w opiece Ósmym cudem świata ogłoś w przewodniku Wiara czyni cuda drogi podróżniku

Sam jestes gniot od razu poznac twoja kulture.

Zatrute myśli nas atakują A ludzie w czynach nas zaskakują W tych moich wierszach krótko opiszę Sama te myśli czasami słysze Zmagam się z nimi są jak szakale Eliminuję i słucham stale Co serce mówi Boża nauka Z niej czerpię siły i światła szukam Ufnie modlitwy szepcę z miłością Wiara zwycięża napełnia radością A w duszy śpiewam i zło usuwam Jestem Maryjo pamiętam czuwam

Akrostych Sercem wyczuwam twoje niedoświadczenie Korzystam pisząc wierszem ostrzeżenie Raz po raz los smaga nas srodze Zagrożeniami na naszej drodze Yachtem młodości wypływasz w morze Dlatego zabierz rady w pokorze Łatwo zdobędziesz doświadczenie A z nim Opatrzność da ocalenie Wolność prawdziwa jest w Dekalogu Ona nie ubliża ludziom ni Bogu Lecz właśnie po to dla nas jest dana Na wieczne czasy by była przestrzegana O tej wolności ludzie śpiewają Światła Bożego spragnieni szukają Chodź droga uczciwości jest wąska i kręta Idź z Bogiem mój synku Przestrogi pamiętaj

Jakże często w życiu błądzimy Egoizmu zła już nie widzimy Z drogi schodzimy często płaczemy Uśmiech tracimy w bagnie toniemy Uczucia ludzkie są wypaczane Fikcyjne hasła propagowane A na dodatek świat nam rozszerza Młodzież nasza już gubi Pasterza Tylko w Tobie jest dzisiaj ratunek Obietnic Twoich kojący trunek Bądź lekarstwem na nasz frasunek Idź przed nami bierz nas w ramiona Eucharystią nakarmiony trudy pokonam

Na drodze życia pozostał ślad I urok tamtych minionych lat Echem pamięci często powraca Zamknięta przeszłość miłość i praca A ziemia cudna dziewicza i żyzna Pachnąca chlebem moja ojczyzna O świcie razem z poranną rosą Miejscowi ludzie szli w pole z kosą Ilekroć złote dziesiątki stawały Nasze maluchy uciechę miały A o dwunastej dzwony dzwoniły Już Anioł Pański dzieci mówiły Kwieciste wianki najmłodsze miały Ach jak rzetelnie pomagać chciały Zupełnie inaczej wyglądał świat Bożej miłości kiełkował kwiat Odległy czas już nie powróci Historią został co serce smuci Dom starych wspomnień już opuszczony A nad nim krażą jaskółki i wrony Nawet biały bocian gniazda nie buduje A w miejscu tęsknoty pustka zamieszkuje

Po burzy zawsze słońca promienie Osuszą deszczu rwące strumnienie Często i w sercu tak żal umiera I Bóg cierpienia od nas zabiera Edenem staje się pocieszenie Smutki odchodzą a ukojenie Zabliźnia nawet największe rany Efekt jest taki że w wierze trwamy Nadziei gwiazda cię poprowadzi I z nią w problemach sobie poradzisz Eliminując ciemność Światło nie zdradzi

Kwiecie majowe swą Panią wita Razem z kwiatami modlitwą rozkwita Ów miesiąc jak żaden łaskami słynący Loretanską litanią serca ludzi łączy O Pani nasza śpiewem Cię witamy W kaplicach w świątyniach cześć Ci składamy Ave Maryja bdźże pozdrowiona Mądrości stolico weź nas w ramiona Arko przymierza bądź naszym schronieniem Jednocz nasze serca ucz znosić cierpienie Od złego bądź tarczą i ratuj w potrzebie Wołają dziś serca kochające Ciebie Ave Maryja chwała Ci na ziemi i w niebie

Co z tym zapisem nie rozumiem o co chodzi??????Jaki blad z zapisem?

Miej oczy i uszy otwarte I nie pędź jak ślepiec przez życie Łaskę którą dziś Bóg ci daje Odnajdziesz jak rosę o świcie Spójrz świat tonie w łzach rozpaczy I nie jest to wina Boża Elegialny ton pieśni żałości Rodzi znieczulica i zgroza Duchowość życia świat ignoruje Zazdrość nienawiść plon zbiera I z tych powodów właśnie czujesz Enigmatyczny ból umierasz

Wesołego Alleluja w domu i w rodzinie I na wieki wieków sławmy Pana imię Ewangelia głosi o tym wielkim dziwie Ludziom na zbawienie zmartwychwstał prawdziwie Klęknij na kolana ściel drogę palmami A Ty Matko Święta raduj sie wraz z nami Narodzone z Ciebie światło nam ożyło Oby w naszym życiu zawsze nam świeciło Ciemność rozpraszało i w wierze łączyło

Sliczny wierszyk bardzo mi sie podoba ,pozdrawiam:)

Przylecieli dzisiaj urzędnicy Rozdają dzisiaj ulotki na ulicy I od dzisiaj obiecują zmianę Mięso i wędliny darmo będa rozdawane A nasi młodzi emeryci i renciści Aplikacje niech wypełnią dla korzyści Przecież od dziś nastepuje zmiana Rząd daje 1000 zl dotatcja tak zwana I niech się nikt już nie smuci Lecz z miasta ucieka i na wieś wróci I to jest w planach ogłoszone Słońca tam więcej i pola zielone

Kiedy mi smutno i bardzo źle O Tobie myślę na jawie we śnie Ciągle podajesz mi swoje ramię Harmonio moja co praw nie łamie Ach jakże błogo w Twoich ramionach Mocna i silna wszystko pokonam

W chwilach smutku i opuszczenia Oddaję Tobie myśli i cierpienia Łzami obmywam serce skruszone A oczy w Twoją kieruję stronę Miłosierne Ty dobro nieskończone Do kogo należę w nieczułym świecie Ojcze do Ciebie jam Twoje dziecię Czułości jak nigdy dotad spragniona Idę rozpięte na krzyżu całować ramiona Eucharystyczny mój chlebie żywota Biegnę do ciebie a ze mna tęsknota I wspomnień księga otwarta po drodze Eliminuję uczucia podobne trwodze Pamietna obietnic Twoich Panie Akceptując nauki ponawiam ślubowanie Nieść krzyż dopóki Opatrzność pozwoli Idąc wiem że Ty jeden nie zdradzisz Egzaminujesz mnie lecz jak iść poradzisz

Kwiatuszek następny to jestem ja Lat mam 13 a liczba ta Ani chybi jest fenomenalna U Matki Bożej łaska niezaprzeczalna Dniem objawień fatimskich słynie Uzdrowień na świecie i w rodzinie Są więc powody by wierzyć w cuda I ten kto 13 pechem mianuje Ani troche jej mocy nie pojmuje

Serdeczne podziekowanie za wpis i ciesze sie bardzo ze sie podoba,pozdrawiam:)

Cisza oczekiwania powoli się zbliża Za grzech Król umęczony całuje nas z krzyża A ja patrząc na Jego bolesne cierpienie Sercem drżącym tak czuję wielkie poświęcenie Łez gorących z pod powiek zatrzymać nie mogę A Chrystus w cierniach bólu nawraca na drogę Spragnieni światła i łask porzućcie ciemności Kornie oddajcie pokłon królewskiej godności I powitajcie ten czas w skupieniu miłości

Razem z tobą wędruje po świecie A twój obraz w sercu zamknęłam Fala uczuć mnie niesie na grzbiecie Aż do brzegów gdzie z Tobą płynęłam Łowię w pamięci wszystkie momenty O chwilach intymnych we dwoje marzę Wiem że bez ciebie ten świat zaklęty I ze smutkiem wędruję w parze Kilka dni jeszcze mi pozostało Obejmiesz mnie czule moje kochanie Cichutko wszystko ci opowiem Hej hej zawołam na powitanie A dalej razem prosto do słońca Moja tęsknota dobiega końca

Akrostych Rzeka łask wypływa strumieniem Ów wiersz piszę z czystym sumieniem Że modlitwy nasze są wysłuchane A zmiany w życiu są dostrzegane Ń niedawne troski i przeciwności Cudem wpisuję do przeszłości Otwieram oczy ze zdziwienia Widząc najmniejsze wydarzenia Echo modlitwy wędruje do nieba Łączy rodzinę daje co trzeba A wsród dowodów doznanej pomocy Są świadectwa różańca mocy Który przedziwne ma działanie I jest tarczą na zła pokonanie

Są w życiu szczyty do zdobycia Zawsze czegoś pragniesz a nowe odkrycia Często kształtują sposób myślenia Zmienia się człowiek i życie się zmienia Y nie posiada hasła w naszym słowniku Tak samo braknie nam czasem wyników Uśmiech gdzieś znika wtedy nam z twarzy Cisza zalega w ogrodzie naszych marzeń Z moich przemyśleń do wniosku dochodzę Co najważniejsze na naszej drodze I to jest wartość najdroższa na świecie Warta do zdobycia gdy szczyt ten znajdziecie Ona u kresu drogi jest zadowoleniem Światłem w naszym sercu i czystym sumieniem Czytaj wiec znaki na ziemi i niebie I to co najlepsze wybieraj zawsze dla siebie

Emocje i skutki bezmyślności Często pozbawią nas świadomości Humanitarnie nam myśleć trzeba Oto są schody prosto do nieba Słów co nam daje Człowieczy Syn Łatwo nie zgubisz zrodzi się czyn Ósme przykazanie to dla nas orędzie Wprowadź je do serca i pamiętaj wszędzie

Akrostych Z wiersza przemawia pewna asceza Robienie zwyczajnie czasami zeza Ów zabieg daje proste przesłanie Bo nos swój zobaczysz moje kochanie Z tego też jeszcze wynika nauka Emocje zostawię prawdy poszukam Zanim osądzę swego bliźniego Akurat prześwietlę siebie samego

Mówię często bardzo przepraszam A w ten sposób do zgody zapraszam Gdy twe serce mnie obdaruje Idzie do ciebie moje dziekuję Często w potrzebie używam też proszę Zawsze gdy z prośbą jakąś się noszę Nie zapominam o cierpliwości Eliminuję wybuchy złości Szukam wciąż odmian słowa kocham Łatwo się wzruszam i nieraz szlocham Odrzucam precz słowa nienawiści Wiem że nie niosą nam korzyści A są jak suche drzewo bez liści

Akrostych Myśli posplatam w wieniec różany I podaruje tobie kochany Łzami wzruszenia ci podziękuję Opowiem o tym, co serce czuje Ścieżki przeszłości już wydeptałam Czasem błądziłam,chociaż nie chciałam I tylko twoje serce czuwało Miłością dom nasz wciąż napełniało Opatrzność jednak nas ocaliła Jedność i zgoda cud uczyniła A w niej potęga i Boża siła