Oxyvia

Niestety politycy przeważnie są cyniczni, a już na pewno tacy politycy, którzy wywołują wojny. Dla mnie to nie są w pełni rozwinięci ludzie - nie mają w sobie wielu uczuć. Pozdrawiam serdecznie, Waldemarze. @[email protected] Przeczytałam Twój wiersz-traktat politologiczny. Zgadzam się z tym. Historia się powtarza. Pozdrawiam.

Matkom i Ojcom z Ukrainy i wszystkich krajów ogarniętych wojną Wszystko, co kochasz, co do życia wkładasz jakby do garnka z codzienną potrawą: dom, który w trudzie budujesz od dawna, praca i pasje, co twe imię sławią, las rąk przyjaznych wokół twej postaci, miejsce wśród świata, bezgranicznie twoje… A możesz wszystko stracić, uciekać tak jak stoisz. Jasne, serdeczne marzenia jak lato, nowe i dawne, te sadzone wiosną; dajesz im wodę – kolorowym kwiatom, które wzdłuż drogi kamienistej rosną; pragniesz żyć długo, jesienią i zimą, i radość życia do końca chcesz tulić... A możesz przecież zginąć od pierwszej błędnej kuli. Twarze tak drogie i oczy tak znane, srebro na włosach – od trosk i po przejściach; i to największe, najgłębsze kochanie, ważniejsze jeszcze niż życie i wszechświat; wszystko, czym żyjesz, dokładasz do schedy i nic poza tym nie ma żadnych znaczeń... A możesz skonać kiedyś – nie podnieść się z rozpaczy. Piaseczno, 25.02.2022 r.

A mnie się nie podobał pomysł tego kącika. Bo w ogóle nie lubię żadnych segregacji ludzi na lepszych i gorszych. Kiedyś zaproponowano mi możliwość publikowania w tym kąciku. Odmówiłam.

@Czarek Płatak @Gosława Ojej, przepraszam, dopiero teraz przeczytałam Wasze przemiłe komentarze! Po roku! Nie widziałam ich wcześniej, system mnie nie powiadomił. Jak to możliwe??? Dziękuję Wam serdecznie!

@Franek K Dziękuję! :)

Ha ha ha! To samo może powiedzieć tutaj chyba każdy z nas.

@Dared Dziękuję bardzo! :) Bardzo słuszna uwaga. Dlatego okropnie się boję tego ślubu i pewnie stąd naszło mnie na taki wiersz. :))) Dziękuję za życzenia i mam nadzieję, że się spełnią. Dziękuję, Annie! @jan_komułzykant Dziękujemy! Miłość nas łączy, tak, ale oby przetrwała po ślubie. :))) @JWF Dziękujemy! @Annuszka Dziękuję za miłe słowa o wierszu oraz za życzenia! Dziękuję serdecznie za wspaniałe, wierszowane życzenia! @[email protected] Dziękuję. Miłego tygodnia. :) Obyś miała rację, Iwona. Dziękuję za życzenia! Dziękuję za piękną, wierszowaną odpowiedź i za życzliwość. :)

Żyli długo i szczęśliwie - taki jest początek baśni - za górami, za lasami, lub też obok ciebie właśnie. Postarzali, posiwiali, pomarszczyły im się twarze, ale często w głos się śmiali, bo im było dobrze razem. Zakochani, zadurzeni, starający się o siebie niczym młodzi narzeczeni - dobrze było im jak w niebie. Tak mijały lata kłusem, dziesiątkami, wartkim marszem, aż oświadczył się staruszek swej dziewczynie - pani starszej. Bo w szpitalach odwiedziny, bo wspólnota i podatki, bo dla dzieci, dla rodziny, bo majątek, akta, spadki... Podpisali akt własności - ona jego, a on jej; zapomnieli o miłości, niepotrzebna stała się. Nie prosili na wesele tej ulotnej, cichej wróżki. Odfrunęła już w niedzielę, w poprawiny. (Czy w Zaduszki?...) Lecz ja na weselu byłam, miód i wino duszkiem piłam, a to wszystko, co widziałam, wiernie wam opowiedziałam. A co było po weselu? Co się stało z nim i z nią? Ślub na zawsze ich rozdzielił. Resztę pozostawmy łzom. **************************************************************************************** Witam serdecznie wszystkich, którzy nas znają i pamiętają, a także wszystkich, którzy chcieliby nas poznać - i zapraszam na nasz ślub, tzn. mój i @kot szarobury (z nadzieją, że powyższy wierszyk nie okaże się złą wróżbą ;)

Chyba miało być: zło wspólnie z dobrem rzeźbią ludzkie twarze? W każdym razie ja tek odczytuję sens tego zdania. Wiersz piękny, ale to wiadomo.

@kot szarobury Ooo, nie mówiłeś, że znowu tu wracasz! Witam, witam!

@Krzysica-czarno na białym Gratuluję, Marcin! Zasługa jest Twoja, nie nasza. Ale miło, że doceniasz nasze dobre chęci. :)

Dopiero teraz przeczytałam Twój miły komentarz i baaardzo Ci dziękuję za niego!

@Czarek Płatak Czarku, nie wiem, jak to się stało, że dopiero teraz zobaczyłam Twoją mądrą wypowiedź tutaj. Dziękuję Ci za nią. Szkoda, że nie napisałeś tego wcześniej, tak, żeby inni mogli to przeczytać. To jest bardzo ważny głos w poruszanej tu sprawie.

@Franek K Tak, jest, dlaczego nie? Ja też lubię wszystkie zwierzaki, zwłaszcza domowe, przytulaśne. :) A co do tego, co jest ludzkie... Wiesz, ludzie są najbardziej drapieżnymi bestiami na Ziemi. Taka jest nasza natura. To właśnie też jest ludzkie - okrucieństwo i krwiożerczość. Ale i dobroć, i empatia, i współpraca, i opieka dla tych, którzy jej potrzebują, i wiele innych wspaniałych rzeczy, których nie potrafią zwierzęta. A może niektóre potrafią?...

@Agrafka Tutaj wyraz "leci" jest użyty żargonowo: potocznie często mówi się, że coś "leci" w sensie, że szybko się porusza do przodu, np.: pociąg leci na Gdańsk; tata poleciał na zebranie; lecę na taksówkę; no to leć, ale uważaj na druty telefoniczne. ;)

@Franek K Ha ha ha! Proza nie jest mniej artystyczna niż poezja, a pies to... też człowiek. ;)

O, tak, teraz jest już komplet. :) Życzę udanego wieczoru rozpoczynającego weekend.

A jesień? Gdzie piękna, zamyślona, złoto-słotna jesień, Panie Waldi-Vivaldi? :)

Bardzo dobry wiersz. Nastrojowy, nostalgiczny, pełen wyobraźni. Ja też lubię stare, opuszczone domy. Mają "duszę" - coś w nich jest. Coś zostaje po wszystkich ludziach, którzy w nich mieszkali. Coś niematerialnego, nieuchwytnego. Świetnie to oddałeś.

Widzę tu taką scenę: młody chłopak popisuje się przed dziewczyną, jak tylko może, a ona kwituje to śmiechem i szyderstwem. Smutne, ale tak często bywa, kiedy się pajacuje. Dlatego trzeba jednak dorosnąć do bycia sobą. :) Fajny wiersz.

Moment przed - to jest właśnie to, o co chodzi. :) Ale i to, na co się czeka, bywa fantastyczne. Chociaż nie zawsze, niestety... Bardzo fajny wiersz.

Ha ha ha! Świetny autosatyryczny wiersz, bardzo zgrabnie napisany i oparty na pomysłowym porównaniu.

@Leszczym Z jednej strony masz rację: nasze twarze mają różne wyrazy w zależności od dnia, samopoczucia i humoru. Ale z drugiej strony, kiedy chwilę z kimś pogadasz, to na ogół wiesz, czy nadajecie na podobnych falach, czy nie macie wspólnych mianowników. Czasami takie rzeczy wiadomo już na pierwszy rzut oka.

Bardzo współczuję Peelowi. Ale jeśli ktoś umie spojrzeć krytycznie na swoje postępowanie i wyciągnąć z niego wnioski, to jest dla niego nadzieja na udaną, dobrą przyszłość.

Bardzo dobry i ciekawy wiersz. Różnie można go interpretować, jak pokazują kolejne wpisy tutaj. Ale co by nie mówić o nim, to robi wrażenie. Powoduje zagłębianie się w siebie, a przecież w poezji właśnie o to chodzi. Osobiście odbieram wiersz dość podobnie jak @huzarc. Co prawda nie wierzę w taką duszę, jaką proponują chrześcijanie (i kilka innych religii), nie wierzę też w życie człowieka po życiu. Ale wierzę w jakąś nieokreśloną metafizykę, w to, że świat jest nie tylko materialny i że wobec tego człowiek też jest nie tylko materialny. Świetnie to wrażenie oddaje właśnie Twój wiersz, który niczego metafizycznego nie nazywa i nie opisuje, a jednak cały jest przepełniony metafizyką.