Kai_Fist

przegadane ogólnikami do bólu.

za każdym razem gdy podchodzę do tego haiku, kojarzy mi się: Dama Sono-jo Jaki chłód Dotknąć czołem Zielonej słomianej maty. vs. na moim czole jaki chłód kropli deszczu zaczyna zmierzchać jednak w tym drugim, subiektywnie drugi wers mi nie gra. za bardzo polubiłem wersję, po której jest enter ;) Pozdrawiam, Kai Fist

witaj, to, że czerpiemy z tradycyjnej formy układu sylab 5-7-5 itp., nie świadczy, że to jest haiku. technicznie może spełniać wymogi, ale czy "duchowo"? jednak Twoje spostrzeżenia są trafne, i mogą się podobać, bo dosyć mi się podoba Twoje "pstrykanie". pozostawiają jednak dylemat, czy zwać to haiku, czy nie. Historia pokazała, że różne formy różnie ewoluują. i może nasze czasy wpłyną na stworzenie nowej gałęzi... jednak czy obraz świata industrialnego "zwycięży" z pięknem natury... czas pokaże. dla mnie jednak i tak "odbite w oku ważki góry" będą ładniejsze niż widok gasnącego miasta. ale to już kwestia gustu ;) (jak zawsze) Pozdrawiam, Kai Fist

hmmm, znikło słowem brudem? "topnieje brudem" było o ile się nie mylę a teraz "został wspomnieniem" jeśli haiku to zapis chwili, to praktycznie nie ma prześłości ani przyszłości, jest teraz, dana sytuacja zawieszona w czasie. dla mnie zmiana na gorsze. logicznie zbyt prosto, zamiast pisać wers "wodolejstwa": "został wspomnieniem" wolalbym osobiście, aby to dany wers swoją treścią został wspomnieniem we mnie samym, w moim umyśle. ... wiem wiem, maruda czepliwy jestem :P Pozdrawiam, Kai Fist

...ja wyboru haiku nie dokonywałem, (poza jednym wyjątkiem potwierdzającym regułę - pewnym haiku z mini mini konkursu z forum) obecnie posada jest wolna... ;) http://www.namida.pl/index.php?kategoria=rekrutacja ja do wybierania haiku nigdy się nie kwapiłem, wiem że za mało jeszcze umiem i wiem. bardziej stawiam na wyobraźnię i sybiektywizm a ogólnie wybreda jestem, nawet dobry wiersz czy haiku, nie musi mi się podobać ;) Pozdrawiam, Kai Fist

jesien + babie lato -> swego czasu na poezja.org był to motyw, bardzo częsty i aż wzbudzajacy efekt "złości" w dziale poezja. obraz jasny i oczywisty, ale patrz wyżej ;) Pozdrawiam, Kai Fist

ps powtarzaj powtarzaj, byle dobrze (słowa i tak nas ograniczają swoją ilością ;) mnie tylko ciekawił ten aspekt pewnego smęcenia smutnego, dla jednych pięknego, a dla innych nie. zobaczy co będzie dalej, PJR, Kai Fist

Issa Pacnąłem w muchę, A uderzyłem W kwitnącą gałąź. == biedna te gałęzie, zawsze im się dostaje ;) == nie omieszkam przeczytać następnych :) Pozdrawiam, Kai Fist

1. jak dla mnie za bardzo to jest szary opis, może jakiś moment w czasie, ale nie olśnienie. "szare uliczne badziewie" się kojarzy, a takie rzeczy mnie pięknem nie zachwycą. 2. wigotna? :( Pozdrawiam, Kai Fist

1. sama forma haiku wymaga zwięzłości treści, powtórzenie "sny" - "sen" to straszliwa rzecz dla minimalisty; 2. zapomnij o ludziach, a przynajmniej unikaj wystawiania ich na pierwszy plan; 3. teoretycznie treść powinna trzymać formę (5-7-5), aczkolwiek to kwestia sporna. o ogólnie: "ale ja mam akurat taki okres, że pisze o śmierci, nie moja wina" więc należy oddać się kontemplacji, uspokoić, i nie pisać o uczuciach, a zwrocić uwagę w wyciszeniu na coś pięknego, i jak olśni, to napisać. Pozdrawiam, Kai Fist

znów się pewnie uczepię ;), bo drugi raz to nie przypadek.., znów coś tonie, no niemal tonie ;) czyżby mroczny nurt? zastanawiam się, czy to niedźwiedź niedźwiedź lądowy (grizzli?) czy też niedźwiedź polarny. o tego pierwszego można się bać, że się nie wydobędzie, jeśli lód pęknie ;) aczkolwiek chwila jasna wyrazista praktycznie, to jedna budzi troszkę domysłów, i pozwala na conajmniej 2 różne interpretacje z mojego punktu widzenia. Pozdrawiam, Kai Fist

szkoda, że utonęła ech Pozdrawiam, K.F.

a gdzie w tym wszystkim zapodziało się haiku? ;) Pozdrawiam, K.F.

Witam, nie podobają mi się te "śmieci", ponieważ jako wytwór ludzki przeczą zasadzie, iż haiku powinno stronić od zajmowania się sprawami ludzkimi, a skłaniać bardziej ku naturze która to sama praktycznie śmieci nie wytwarza, bo jak wiadomo w przyrodzie nic nie ginie ;) sprawa druga, istoty haiku ma być proste, słowa nie mają zmuszać nas do zastanawiania się nad ich sensem, a jedynie otwierać jakiś tam obraz w wyobraźni, nie wiem czym lub kim są istoty - ludzie? kotki? ptaszki? haiku to obraz, zapisanie chwili. Pozdrawiam, Kai Fist ps to mój subiektywny pogląd. ;)

Romantyk w świecie śniących maszyn pogrążony w złożach zwykłych myśli snując proste rozważania jednym pazurem rozrywam cieknące obrazy nikłych słów dobrych czasów nigdy nie było dla wiecznych marzycieli

być może wiersz to zestaw kilku kamyków, którym wystarczy przyjrzeć się się z daleka. wówczas może ułożą sie w mozaikę,

bardzo dziękuję za komentarz Mario, czuję się szczególnie wyrożniony, i mam nadzieję, że nie ma to nic wspólnego z moim komentarzem pod Twoim wierszem. ubolewam, że jestem "przeciwniem" gdyż wolałbym wielbić cnotę każdej damy, niż z nią walczyć. Pozdrawiam Serdecznie, Kai Fist

Tygrys, wiśnie, ważka, etc. natychmiast przywołują utwory haiku, tak jakby autor podziwiał ich piękno i z ich piękna chcial urwać jakąś cząstkę dla siebie wiersz monstrualny i ciężki w swych słowach, jak poczet ciężkozbrojnej jazdy, ...na pewno da się zauważyć ;) bo coś w nim jest, aczkolwiek przydałoby się lepiej umocować zbroje i wypolerować, bo cosik miejscami jakby chrzęści, ale ogólnie słowa zmuszają do zamyśleń i rozważań nad pewnymi sprawami, a to już na pewno dobrze, przynajmniej dla mnie ;) "w imieniu świecy wyrwanej woskowi" - ten wers nie daje mi spokoju, ale dlaczego, to nie wiem, Pozdrawiam, Kai Fist

słabe, - słowa i tylko słowa, nic wiecej, wspomnienia jakiejś kolejnej (czytaj milionowej) miłostki; - ubogie słownictwo i środki artystyczne; - tradycyjnie nadmiar zaimków (czytaj: nieumiejętne używanie); - niczym nie zaskakuje, nie odkrywa niczego nowego, a powtarzalność jest przeciwieństwem poezji; Pozdrawiam, Kai Fist

hmmm, myślę, że nad wierszem autorka powinna jeszcze popracować, bo pisać pisze dobrze, ale niestety tym razem dobry klimat i treść wiersza burzy nieudana absolutnie według mnie forma, (ale jak jak zawsze wszystko pewnie wyolbrzymiam ;) ) Pozdrawiam Serdecznie, Kai Fist

dosyć ciekawy utwór pod względem treści... może ;) aczkolwiek osobiście z moim minimalistycznym spojrzeniu na sprawię (wiersz) za duże nagromadzenie zaimków (;)) co w połączeniu ze zwykłym i prostym charakterm zdań, i częstym podkreślaniem wędrówki i wędrowania, i nieba, całości nadaje charakter przegadania można przyczepić się rymom: siebie - nieba; potrzeba -nieba; ale to już nie moja sprawa ;) jednak użyte motywy zostały tak użyte, żeby nie razić w oczy mocnym ogniem. da się wyczuć pewien brak płynności spowodowany prawdopodobnie staraniem się utrzymania utworu w pewnych założonych ramach aczkolwiek z treści można wywnioskować zapowiedź ciekawszych i "lepszych" utworów w przyszłości, Pozdrawiam, Kai Fist

Koma a kiedy przyjdzie czas gdy pustka zastąpi przestrzeń drzwi a podmuch wiatru zaleje bladością narkotyczne oblicze jednym ruchem powstanę kreśląc ciałem zawiłe wzory i w myślach zanucę spokojną pieśń wędrowca a kiedy przyjdzie czas strzepie stare odrobiny kurzu i po raz kolejny otworzę księgę wiecznych snów

aczkolwiek mało słów, i nawet nie tak źle złożone, to jednak zabrakło czegoś odkrywczego. po prostu chwila, jaką może miewać każdy z nas ;) Pozdrawiam, Kai Fist

każdy wiersz każdego autora coś tam zawsze pokazuje i jest ważny, ale takim tokiem myślenia wszystko należałoby wychwalać, a temat naprawdę jest ujętny prosto, jak setki innych, o pobodnym znaczeniu, a rzeczy powtarzalne stają się nudne, a poezja jak najbardziej jest temu przeciwna. i tematyka nie mu tu żadngo znaczenia, gdyby autora napisała to w sposób ciekawy lub (i) nowy, to czemu nie? Pozdrawiam, Kai Fist

w kilku wersach jest wycentrowanie uwagi na podmiot liryczny, o kilka razy za dużo ;) coś bym z tym zrobił ;) ogólnie to coś tam się kryje, ale żadne podejście do tego wiersza, nie może mnie przekonać, ...aczkolwiek może następnym razem (?) ;) Pozdrawiam, Kai Fist