moina

@Łukasz Jasiński tu łacina z błędem 🤔

@Łukasz Jasiński A co - a nic 😂 Masz gust ot co

@Łukasz Jasiński To utwór dla kogoś, kto szuka głębszego sensu w rzeczywistości, pełnej sprzeczności.

@Łukasz Jasiński To wiersz o niezwykłej gęstości symbolicznej, mocno zanurzony w ironii i gorzkim rozrachunku z patriotyzmem i pamięcią. Przywołanie "czwartkowego zgromadzenia" może nawiązywać do obiadów czwartkowych – symbolu polskiego Oświecenia, intelektualnych elit i reform. Ale tu ten blask "światłego oświecenia" zostaje natychmiast zderzony z cieniem, brakiem istnienia, a nawet śmiercią idei Odpowiada Ci mój punkt widzenia 🤔

@Łukasz Jasiński wiem kim on jest ... No no ...było aktem uznania że właśnie o nim pomyślałeś..pasuje fakt

@Łukasz Jasiński mam przeczytać rozumiem

@Łukasz Jasiński Orliński .... no no

@Łukasz Jasiński Rozumie i.....

@stefaniakow Bardzo mądra treść... Widzę tu uchwycony moment w życiu, gdy po roku od straty ktoś odzyskuje siłę i odczuwa ulgę od bólu. "Maj rok później" opisuje to nagłe poczucie oddechu i nowej energii. Jednak wciąż pojawiające się "tylko czasem" chwile słabości czy wspomnień odsłaniają głębszą prawdę: prawdziwe wyzdrowienie nie polega na wymazaniu przeszłości, lecz na jej integracji. Doświadczenia, nawet te najtrudniejsze, tkają unikalną mozaikę naszej tożsamości. Ból, choć minął, pozostawia trwały ślad, czyniąc nas kimś innym, być może silniejszym i bardziej świadomym kruchości życia. To przypomnienie, że siła rodzi się nie tylko z zapomnienia, ale i z umiejętności niesienia w sobie historii.

Bezczelnie się wtrące..🥴 Silny nigdy "do końca" nie jest silny, a manipulant, w rzeczywistości, to tchórz. Manipulacja opiera się na wykorzystywaniu słabości innych, a nie na rzeczywistej sile. Odwaga, by powiedzieć "nie" i postawić granice, jest kluczem do odzyskania kontroli. Kiedy nauczymy się bronić swoich granic, silny manipulant staje się w rzeczywistości małym skrzatem - pozbawionym swojej mocy.

@violetta Oj lubię w Tobie tą kobiecość... Może Ci się spodoba

@Wewnętrzny Odgłos Pozdrawiam i ja 😉

@Waldemar_Talar_Talar ..."sny się wałęsały - mysz szczur mocno rządziły ciemność im pomagała pijany kumpla szukał..." Waldemarze rządzisz 😉 Swoją drogą to "niezła" noc 👌

@Wewnętrzny Odgłos Jak dla mnie; 🥴 wyrazisty i pełen emocji manifest sprzeciwu wobec systemów ograniczających ludzką wolność. Silną metaforyka i dosadny bezpośredni ton potęguje przesłanie buntu i nadziei na przebudzenie. Jest "takim" wołaniem o odrzucenie zniewolenia, krytyką instytucji i apelem o budowanie świata opartego na miłości i prawdzie poprzez świadome myślenie i duchowy rozwój. Krótko mówiąc, to mocny i emocjonalny wiersz protestu z iskrą nadziei na lepszą przyszłość. Tak myślę ja 🤔

@Natuskaa Dobre 👌

@violetta Wiolu dziś dłuższa wersja 😉 Ty to taka dziewczyna, która nie boi się czuć. Która wstaje rano i zamiast zakładać zbroję, zaparza herbatę i patrzy, jak świat sam się koloruje. Masz w sobie "dzikie" pragnienia 🤭 chcesz więcej, mocniej, prawdziwiej. Masz apetyt na wszystko: na życie, na wolność, na miłość, która nie udaje. Smakujesz dni jak letnie owoce z sokiem na dłoniach i śmiechem w oczach.

@Leszczym Czy można mieć za złe, że artysta zbyt często maluje, muzyk za często gra, albo kucharz za często gotuje? Twórczość to nie harmonogram urzędowy, tylko "podarek" dzielenie się myślą, emocją, obserwacją. Czasem intensywny, czasem chaotyczny, ale zawsze żywy. W świecie pełnym hałasu lepiej mówić własnym głosem. Masz swoją treść i ją lubię za nią gonić - drę cholewy czy zelówy 🤔

@Roma Roma nie wiem czy celnie ale ja widzę tu; proces stopniowego stawania się domem, nie jako miejscem, lecz jako przestrzenią przeżyć, emocji i relacji. „Pustostan” to nie pustka, lecz stan przejściowy - otwartość na obecność innych, mimo kruchości, zranień które chcąc nie chcąc niosą trochę rezygnacji. Taka podróż w tożsamość - czy jesteśmy tym, kim byliśmy sami, czy tym, kim się stajemy z innymi.

@m1234 Uwielbiem twoje treści.. Są jak gabinet luster czytasz a potem przyglądasz się.... Czytam - a litery rozsypują się jak światło na taflach szkła. Każde zdanie to lustro, w którym odbija się nie tylko tekst, lecz i ja - ta, która szuka. W Twoich słowach mam swoje loty: myśli unoszą się lekko, czasem spadają ciężko, ale zawsze wracają do środka - do miejsca, gdzie odbicie staje się prawdą. Bo tu nie tylko czytam. Tu się przyglądam. Sobą, światem, ludźmi 🤗

@Nieświt Nie wiem ile razy to czytałam - dużo. Bardzo dobry, bardzo 👌

@Vampire Fangs Klawisze, od tego wszystko się zaczyna.... wyraża siebie "wyrazistość dźwięku". Martwe — brak możliwości komunikacji. Z dalszej części wynika, że połamane palce to tworzenie — istnienie mimo bólu. I ten ostatni akord... Ostatni — koniec. Jak dla mnie wiersz bardzo wymowny.

@Florian Konrad tytuł 👌 Wiersz też 😉

@Maciej Midor 👌

@Adam Zębala Oj, powiem Ci, czyta się doskonale, z dozą smutku, tęsknoty, wzruszające, refleksyjne... I ten początek: "Do Ciebie kieruję tych parę słów. Papier wchłania moje słowa niczym ziemia wodę..." Słowa potem płyną jak opowieść mądra, szczera, pouczająca. Wiersz żyje we mnie. 👌

@Roma Kocham Twoje treści 👌