wierszyki

Chruśniak to słowo-klucz otwierające skojarzenia do wielu krain z kilogramowymi i złożami misi9w. Nie boję się, gdy ciemno jest. Udana farsetta. Może uda się jednak znaleźć drogę. Jest łeb na karku, dużo jest. 😊

Bardzo mi miło. Zasyłam moc 🌼🌼🌼 Dziękuję pięknie i pozdrawiam :) Jesienne wiatry chyba przysnęły. Modrzew ozłocił się z Góry do Ziemi. Przykłada ucho sobie i słucha. W igle drży może ostatkiem mucha. :) Pozdrawiam serdecznie :) (Do mnie przyleciały w zeszłym tygodniu, zawsze się sprawdza - zima za 3 tygodnie (mc od przylotu,)). :)

Suche wrzosowiska to chyba niezbyt dobrze, jeszcze w sercu Natury może nawet 2000. Niezwykły jest odgłos żurawi, jak stado jakichś raptorów czy innych, wyłaniających się z mgły. Pzdr.

W pewnej dość znanej instytucji, kalendarze z jakimś drzewem, innym na każdy m-c, wiszą sobie przed oczami czasem i znużonych klientów. Taki obrazek mi się przypomniał i uśmiechnął 😊

Wdzięczny temat, ładny wiersz :)

Ja mam już przygotowany rodzinny na urny. Pogrzeb dokładnie taki sam, też ich czterech niesie, wiązanki też są ciężkie, bez obaw, wszyscy zarobią i nawet spalarnia dodatkowo. :)

Gawron przyleciał na zimę: W tym roku się pomyliłem. Jesiennych róż słodkie pąki noc konserwuje, liść zwątpił... Spod cierni spadł w miękkie tło. Modrzew w anturaż miodowy, zagaił, zapomniał, jak człowiek... Słońce uparcie zachodzi. Mniej go, a babie nie szkodzi: Namaluj jesień w żywych kolorach. We krwi komarzej? W pościgu pleśni? W sam raz na mały, ot, poczęstunek. Małych miniatur koloratury, nawet chrypiący gawron się zmieścił.

Dedykacje też ulatują w nurt portalowych powtórzeń. Wszystko nieprawdziwe, ale wiersz ładny. 🌼

Poeci kartoflani Mówią sobie - poeci. A dobrze, że się strawi I jakoś tam obleci. Fajny wiersz:)

W pamięci! ;)) Bardzo sympatyczny wierszyk :)

Czujni jesteśmy, gdy coś nam zagraża ;) Jest taka sympatyczna piosenka Kabaretu Starszych Panów Kaziu, Kaziu, Kaziu:)

Mniszek kwitnie jak na wiosnę, wszystko "na czasie".

O ile lubimy czerwiec, to tak ;)) Pamiętam Twoje haiku o szuramiu, tak, o samo szuranie chodzi najbardziej :) Prosta czynność, która przenosi w indywidualne skojarzenia. Pozdrawiam 🌼

Kulejące słońce. Też mi brak światła. Warto sprawdzać poziom Wit D3. 🌞

Wgryza się we serducho, ładnie o niej. 🎹 Pik pik, świetna muzyka do rekonwalescencji swoją drogą. 😉

Dzięki :) Chyba lepiej się czyta w dłuższych wersach, wtedy te jak mówisz słabe rymy mniej wpadają w ucho. Szybciej. Tak pewnie zmienię. Dziś akurat jest czytana Ewangelia o ślepcu, który ściągnął płaszcz przed Jezusem, syna Dawida. Myślę sobie, że koresponduje to z cichym o tej porze obrazem lasów. Pzdr.

Szuramy w liściach, co dopiero spadły. Spod pustych dziupli las słucha się, jakby cichy przed nocą, co wlecze się w chmurach. Oddech Jerycha — Kocierz pod Grabową. W liściach szuramy, a każdy ceglany. Dotknąć go, unieść z cerowanej rany. Zmokłe w nas miasta w hale Jaworowe, nieszczelność serca w grądy niegrobowe.

Dziękuję.

Dziady i listopadowe chryzantemy, zapach ognia ze zniczy, wypierany coraz częściej przez ogniki na baterie, to wszystko polskie. Wystarczy pomyśleć, przypomnieć sobie, i stajemy się tradycyjni jak stare grzyby, co… nie? Pozdrawiam serdecznie 🌞 Super wiersz, ino trza mieć nastrój 🌼

Dziękuję @Rafael Marius :)

Dziękuję:)

Same nieszczęścia z takich związków, przecież można zostać przy wspólnej herbacie i soli w kubku. Takie kiedyś bywały sąsiedzkie pomagajki, dziś nie wypada zapukać bez umówionej wizyty. Fajnie się czytało :)

A wiesz, że trochę autora tak właśnie odbieram. Pamiętam jak miałeś kiedyś taką fazę na wiersze.kobieta i wszystkim prawie wygarnąłeś, że są stare, siwe i głupie. No i co, żyję dalej ;) Pzdr🤪

Dziękuję :) Dziękuję @Kamil Olszówka @iwonaroma 🍀

Słodka jesień - W drewutni pod śliwą Wciąż żywy (motyl)