Asia Rukmini

Oceniam twój wiersz pod kątem pieśni Rudzika... I wsłuchując się w słowa twojego utworu, słychać jak śpiewa. Śpiewa po twojemu i to jest piękne. :) pozdrawiam

Grunt to równowaga ;) Lubię twoje"mistrzowskie" wywody. Pozdrawiam

nakarmię kolorowym słowem tęczy prośbami uprzykrzonymi Bogu niech pojednają się dłonie wzejdą nabrzmiałe pąki kiełkujących w ziemi pocałunków zimowy sen się dłuży szronem zwarzone powieki ślepe na miłość usta ściągnięte smutkiem milczą zawzięcie nie uleczy nas wiosna ani lato w cieniu dusznych traw stoję pośrodku chłodnej ziemi w odrętwieniu patrzę jak słońce wymyka się z rąk by czynić dzień po drugiej stronie lustra

Ciekawy wiersz. LLekko i płynnie się czyta. Pozdrawiam

A może żyjemy w kolektywnym umyśle? Ciekawy temat wziąłeś i ująłeś w równie ciekawy sposób. Pozdrawiam

Bardzo zgrabny wiersz, przyjemnie się czyta. Jesień kojarzy mi się z przemijaniem i smutkiem. Trzeba odwagi, żeby się nad tym pochylić i utulić. Pozdrawiam

Biedny pies, ale jak mus to mus ;) podoba mi się forma wiersza, trzyma w napięciu. Pozdrawiam

Przecież wróci, a samotność tymczasową. Można pisać wiersze i czekać. Lirycznie, przyjemnie się czyta. Pozdrawiam

Tajemniczo. ;) jest na co czekać ;) pozdrawiam

Ciekawy, rytmiczne wiersz. Lekko się czyta, choć temat ciężki ;) pozdrawiam

Trafiłaś w sedno. U mnie w rodzinie też poruszenie tematem koronacji, dla mnie nie do końca zrozumiałe. Gdyby nie nowoczesne środki przekazu to mało kto interesowałby się tymże wydarzeniem na taką skalę. Pozdrawiam

Bardzo zgrabny wiersz. Pozdrawiam

Tak, aż pachnie świeżością ;) pozdrawiam

@Ewelina A to jest jak najbardziej zaleta. :) Równie serdecznie pozdrawiam;)

Lirycznie. Bardzo dobrze się czyta. :) pozdrawiam

Dynamiczny, czytałam z zainteresowaniem :) pozdrawiam

Piękny wiersz. Zwłaszcza początek ujmujący. Pozdrawiam :)

@iwonaroma Heh, no to dylemat mam teraz. :) pisząc maczać myślałam własnie o ukojeniu swoich nerwów ;) pozdrawiam @iwonaroma Tak, otóż to! ;)

Dziękuję wszystkim za uznanie i zainteresowanie. Dopiero zajrzałam, więc chcę trochę sprostować sytuację. Zmieniłam słowo maczać na moczyć, ale reszta wiersza niech już zostanie. W założeniu miał to być taki a nie inny wiersz. Jak zauważyła @aff wiersz jest o "zjadaniu siebie", a jakże, ze smakiem. ;) Natchnęła mnie sytuacja poprzedniego wieczora, gdzie czekając na wspólny wieczór z mężem, podczas którego mieliśmy oblewać mój niewielki sukces związany z publikacją jednego z moich wierszy na łamach znanego czasopisma, zastałam go... śpiącego. Nie miałam serca go budzić, ale czułam rozgoryczenie. Taka jest geneza owego krótkiego utworu. Nie ma co się kłocić. Poezja jest moim hobby, sama siebie bez wyrzutów sumienia nazywam poetką, nie na miarę tych wielkich. Piszę od lat już, głównie do szuflady, z której w końcu postanowiłam wyjść. Nie martwią mnie słowa krytyki, zazwyczaj staram się z nich czerpać. Pozdrawiam wszystkich gorąco i do następnego natchnienia ;)

@Ewelina 😉 również pozdrawiam cieplutko :)

dzisiaj jestem dla siebie ze sobą w sobie nic nie zostawię tobie będę się maczać w mleku i miodzie i choćbyś był na cholernym głodzie nie zmięknie mi serce ani kolana będę się bawić do białego rana Sama

@Bożena Tatara - Paszko Teraz jest to fraszka. ;) Dzięki raz jeszcze i miłego wieczoru :)

Ok, dzięki za zainteresowanie i wyczerpujący komentarz. Cenię sobie wskazówki i miło mi, że znalazłaś chwilę żeby przysiąść nad tym wierszem. Pozdrawiam ;) @Bożena Tatara - Paszko Czy twoja propozycja zakończenia to: Ot, piękno istnienia i głęboki sens?

Ja również jestem na tak. Zwłaszcza zakończenie jest ujmujące. Bo czy tęsknotę zaprasza się w progi? Pozdrawiam ;)

Dziękuję bardzo za te słowa. Cieszy mnie twoje uznanie. Pozdrawiam ;)