Asia Rukmini

@Natuskaa Tak, może z wiekiem ten cień się skraca i jesteśmy coraz bliżej słońca. :) dzięki za trafne spostrzeżenie i pozdrawiam ciepło :) @corival Dzięki za odwiedziny i ciekawy komentarz. To zacięcie i upartość w człowieku jest jak instynkt samozachowawczy. Byle nie dać się zwariować, i tak jak zauważyłaś, błyszczeć w każdych warunkach :) pozdrawiam serdecznie @poezja.tanczy Właśnie tak. :) Przecież zawsze może być lepiej ;) pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny i uznanie :)

@Rafael Marius Masz rację. Jest to m.in. opis tych chwil zwątpienia, kiedy ma się wrażenie że Bóg odwrócił się do nas plecami. Rzeczywiście, jest to subiektywne odczucie. :) Dziękuję, że dostrzegłeś wielowymiarowość (tak mi się zdaje ;))mojego wiersza. Jako nastolatka często czułam, że nigdzie nie pasuje. Wydawało mi się, że problem leży po mojej stronie. Relacje sprawiały mi trudność, czy to rodzinne czy koleżeńskie. Teraz już nie przykładam do nich aż takiej uwagi, ale wciąż jest to trudny temat ;) Dzięki za uznanie i trafne spostrzeżenia. Pozdrawiam serdecznie :) @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję. Bardzo mnie cieszy twoje uznanie. Pozdrawiam serdecznie :) @Starzec Tak, twój komentarz jest zwieńczeniem całego wiersza. Byle do przodu, nawet krok po kroku, powoli w stronę światła. Dzięki i pozdrawiam cieplutko :)

@poezja.tanczy :D

Wzruszyłam się. Dojrzałość to przejście z chaosu w ciszę. ;) pozdrawiam

Aż tyle. Błysnąć w ciemność, jak latarnia podczas sztormu. Podoba mi się twoje pisanie. Pozdrawiam :)

I puenta mówi wszystko. Trzeba podtrzymywać tradycję szerzenia miłości i pomóc jej wyzdrowieć. ;) przyjemnie się czytało. Pozdrawiam

Świetny fragment. Moim zdaniem bardzo na czasie. Pozdrawiam :)

Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić ;) Bywam introwertyczna, wiem jak jest ;) pozdrawiam serdecznie

@poezja.tanczy @Leszczym Dziękuję za odwiedziny i uznanie :) pozdrawiam ciepło

Świetny fragment. Mógłby funkcjonować jako osobny utwór, miniatura. Pozdrawiam serdecznie :)

Rześko się zrobiło. Super! :) pozdrawiam z uśmiechem

Ciekawy wiersz. Pozdrawiam :)

jestem słowem wypowiedzianym za szybko rzuconym pomiędzy ciernie zagłuszonym przez kłącza urojeń szydlaste szpony bezsilności bóg dojrzał mnie za późno obdarował rześkim powiewem poranka ciepłym popołudniowym deszczem wdzięcznym uśmiechem miodnej pszczoły ale gdy zatańczył złotymi stopami na delikatnych płatkach zwinęły się w sobie ze strachu w cienistym ogrodzie na przekór trwam

Świetne zakończenie. Bardzo przyjemny wiersz. Pozdrawiam :)

@Rafael Marius Dzięki za uznanie. Trochę czekałam na twój komentarz i jak zwykle trafnie ująłeś w słowach, co chciałam przekazać poprzez ten wiersz ;) pozdrawiam serdecznie :)

@Ewelina Dziękuję za miły komentarz. Cieszę się, że wzbudziłam w tobie przyjemne odczucia tym wierszem. Pozdrawiam równie gorąco :* @violetta Dziękuję za uznanie i serduszko. Cieszy mnie, że dostrzegłaś w nim subtelność, to dużo dla mnie znaczy. Pozdrawiam serdecznie :) @Mitylene Dziękuje za trafny komentarz. Wplotłam lato pomiędzy kochanków ;) Bardzo mnie cieszy, że dostrzegłaś piękno w tym wierszu, dzięki za miłe słowa. Pozdrawiam serdecznie :) @Klip @Rolek @Somalija Dziękuję za odwiedziny i uznanie. Pozdrawiam cieplutko :)

Romantycznie i zmysłowo. Bardzo przyjemnie się czytało. Pozdrawiam :)

pachnące rumiankiem lato rozkłada wachlarze doznań oblepia makowym rumieńcem bladoróżowe policzki ospały świt waha się miękko zakotwiczony w objęciach nocy przyczajona u progu twoich kolan czekam dzień w ciemności dojrzewa nagłym blaskiem spada na czerwone płatki lekko otwarte pąki uchylone piersi ręce masz twarde nieznoszące oporu pocałunki gwałtowne jak czerwcowa burza miękniesz w uścisku moich dłoni kruszysz się rozsypujesz ziarenko po ziarenku przelewa się między palcami czas mierzony częstotliwością westchnień płonie horyzont jaskółko wysokich lotów sprowadź deszcz

@duszka A mnie się od razu skojarzyło z tym, co od prawie roku mam za oknem 8 piętra :D ruch twarzy oczywiście wskazany, przyjemny i naturalnie piękny ;) pozdrawiam Cię serdecznie

Wzruszyłam się. Ostatnia zwrotka świetna. Pozdrawiam :)

Ciekawy obraz stworzyłeś tym wierszem. :) pozdrawiam

Wieczność wiecznością, ale całość wiersza jest przyjemnie budująca. :) pozdrawiam

Trafiłaś w punkt. Stanowczo za dużo ruchu... i hałasu ;) pozdrawiam

Pięknie ubrałaś w słowa więź z tatą. Mój już nie żyje, ale nie miałam z nim bliskiego kontaktu, nawet nie rozwinęła się między nami potrzeba. Ale był, więc w sercu moim pozostanie. Wzruszyłam się :) pozdrawiam serdecznie

Bardzo lirycznie, podoba się :) pozdrawiam