Gosława

Bardzo to prawdziwe Iwonko ależ mi dałaś do myślenia tą miniaturą 💙

To jest bardzo dobry wiersz Świetne obrazowanie Nie lubię pisać obszernych komentarzy Nie potrafię swoich myśli ubierać w słowa tak jak to czyni większość na tym portalu Chcę żebyś wiedział że czytam 🙂 A wracając do obrazu to zdjęcie w tle Twojego profilu jest superowe

@beta_b nie nie o finsnse mi chodziło 🙂 @Gosława @beta_b Beatko o święty spokój🙂

@beta_b dziękuję Beatko 🙂

czy Anna potrafi wybaczyć pytasz patrząc gdzieś ponad jej głową na klucz żurawi które z lekkością przecinają niebieską powłokę nieba wiesz że czasem wyciąga z siennikia stare listy w pożółkłych kopertach skryte strzępeki uczuć młodzieńcze ledwo z westchnień stłumionych sklecone tekie które pod wpływem dotyku skruszeją miażdżąc miłość zostały jeszcze dwa zdjęcia z odciętą datą do zatracenia do zapatrzenia do zapomnienia czy Anna potrafi wybaczać słoność łez płynących szybkim strumieniem wprost do ust do zachłyśnięcia i tą biel sukienki kłującą w oczy tą która nadeszła jak złodziej niestałością uczuć rozchełstaną jak halka podarta w trzech miejscach przez innego odmierza kolejne rozdziały przez życie idąc w nie swoich butach bo po co brudzić stopy czy Anna potrafi już kochać tak po prostu codzienną rutyną spraw wazniejszych między jednym a drugim praniem do zamyślenia do zatracenia do zobaczenia... Kochanie

Dziękuję za serducha 🙂

Cześć Beatko Takie fascynację czy może "miłości" zazwyczaj boleśnie się kończą Czasami sobie myślę że niewiele osób stać na luksus bycia samemu 🙂

@Radosław trafniej bym tego nie ujęła

sprawnie przelewałeś gorące mleko z kubka w kubek lubiłam patrzeć jak ciężkie krople jedna za drugą pokonywały cienkie krawędzie naczynia tamowałam palcem ten ciepły wodospad teraz ja osiadam na zimnych ścianach z każdym przechyleniem bez kożucha za to z gracją hop na jedną nóżkę i tylko zliż nadmiar mówisz patrząc głęboko w oczy

@marekg bardzo lubię Twoje pisanie Jest mi jakoś tak bliskie od wielu lat Pozdrawiam serdecznie

Miłość to okrutne uczucie Ja od wielu lat to powtarzam Dewastuje i ogłupia człowieka doszczętnie Gdyby tak można było się odciąć od tego czucia i po prostu trwać

@huzarc nie strasz nie strasz Ja już dni odliczam 🙂

@huzarc taa teraz to bliżej mi do emerytury niż nowych powołań 🙂

@huzarc sensacja i kryminał To ja akurat lubię Minęłam się z powołaniem 🙂

U mnie okupują parapet Zrobiłam im szwedzki stół 🙂

Podaj hasło też sobie coś obejrzę 😉 A tak poważnie to mam ogromne zaległości nie tylko kinowe Przez święta to już mi się nawet czytać nie chce ech...

Czy Ty wiesz jaki mróz dziewczyno Kto by mi kazał w kiecce i szpilkach latać 🙂 Ja będę w tym towarszystwie tą ciotką klotką z kubkiem w dłoni i frotowych skarpetkach Może niezbyt atrakcyjnie ale za to jak ciepło 🙂 Dziękuję za uśmiech od rana

To jest bardzo mądra miniatura Chodzi więc o to aby w milczeniu odnaleźć spokój Bo czasami cisza pozwala człowiekowi złapać dystans i nakierować myśli na siebie

Lubię Twoje wiersze Rzadko komentuję jednak są takie do których wracam Pozdrawiam serdecznie

Myślę że nie każdy potrafi kochać Czasami ludzie mylą miłość z troską czy odpowiedzialnością za drugiego człowieka A przecież miłość to bezwarunkowość Ona po prostu jest bez tlumaczenia dlaczego Pozdrawiam serdecznie

@tie-break wszystkie bohaterki moich wierszy są blisko natury Lubię jak ona je sobą otula Dziękuję za czytanie

Anno nigdy nie będziesz lepsza od niej spójrz jak zgodnie rozgarniają siano by już pochwili stanęły równe stygi pachnące suchą ziemią i macierznką niepotrzebnie uchyliłaś drzwi nienaoliwione skrzypią kiedyś ktoś usłyszy jak zdzierasz resztki emalii z futryn pozostaje ściana miedzy którą ona ty ona to nie łatwe ułożyć się pod miedzą zamieść rąbkiem spódnicy wszystko dać się ponieść wykrzykując imiona tych którzy cię mieli dotykać ciepłych miejsc rwać perz i jaskry tak aby zadośćuczynić

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję bardzo również pozdrawiam

@hollow man moja Anna to dziwna kobieta taka zamknięta w dwóch światach tym realnym namacalnym i starym do którego dostęp mają nieliczni Kiedyś się o takich ludziach mówiło że mają stare dusze Chciałam odrobinę tej duszy pokazać Chyba się udało Dziękuję za czytanie @Mitylene tak topole rzucają cień nie tylko na życie Anny ale też na najbliższe osoby z Jej otoczenia Są jak strażnicy domostwa i całego obejścia Takie trzy odnośniki do tego co było jest i będzie Pozdrawiam i dziękuję że zerkasz 🙂

Anna trwa na tle namalowanego domu za stodołą strzeliste topole rzucają cienie na zieloną lucernę miękkie płatki malw barwią dłonie twój obraz we mnie łagodnieje wiatr skrobie po smołowej papie rozdmuchując bezskrzydłe muchy szczątki komarów rozbryzgane na szybie zaplątane w pajęczynę włosy niby ciemne nitki tworzą ciekawą przestrzenną grafikę światło spod rzęs zamienia się w sito