Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

EsKalisia

Użytkownicy
  • Postów

    105
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

Treść opublikowana przez EsKalisia

  1. Głęboki oddech i hydrę noszę w torebce, ale notes z ołówkiem bardziej się przydaje. I słuchawki. Pozdrawiam
  2. @violettabajkowo temat bardzo mi bliski, bo las:)
  3. ładnie ujęte
  4. @Adaś Marek Świetne! Nic dodać, nic ująć. Pozdrawiam
  5. Nie interesuje mnie wyścig szczurów, każda porażka to dla mnie zwycięstwo każdą próbą podjętą. Cieszę się z każdej chwili Choć czasem w pocie czoła, znoju życia, brnę po omacku Staram się nie po szczeniacku Rościć sobie prawa do wszelkiego bytu Tak- mówię dla wielu na minutę zachwytów.
  6. Próbuję raz jeszcze/ Coming out

     

    To nie był kontrolowany poślizg,

    Wylądowałam na d****, tam gdzie jestem,

    Nie, żebym była z tego dumna.

    Oczy ze wstydu uciekają do góry

    Kartka ledwo przyjmuje, co ołówek pisze.

     

    Wierny towarzysz syndromu postraumatycznego

    perfekcjonizm ma się dobrze.

    Nasyca się poczuciem winy,

    Karmi się

                        niestężoną galaretką.

    Dusza

                        olanzapiną*

     

    * lek stosowany przy chorobie afektywnej dwubiegunowej i schizofrenii.

     

    Pozdrawiam serdecznie:)

  7. @miauczenie owies Musicie mi wybaczyć:) Nie chcę się tłumaczyć. To był poryw chwili. Teraz coś we mnie kwili. Pozdrawiam @Adaś Marek Jak nie wiadomo o co chodzi to chodzi o ... szczęście. Pozdrawiam serdecznie
  8. Dopóki walczysz - jesteś zwycięzcą Pozdrawiam
  9. @Amber a ja wypije kawę, ale bez księżniczki. Pozdrawiam
  10. Tylko ja wiem o co chodzi.
  11. @poezja.tanczy Dziękuję! Serio, podoba Ci się sposób pisania? Prościej napisać się nie dało ;)
  12. @iwonaroma Życie zaskakuje;)
  13. @iwonaroma Wierzę, że będzie albo błogość albo radość, kiedys się dowiem ale Ci nie powiem, ba, nikomu nie powiem bo powrotu już nie ma.
  14. @befana_di_campi Twój wiersz wstrzymuje czas! Bardzo ładny.
  15. @YavannaNiestety, jakże prawdziwe.
  16. Zapomnieć o byciu, zatracić się w życiu. Dać się ponieść muzyce W ciągłym rozkwicie Popłynąć jak rzeka Aż do Oceanu jestestwa I spłacić nutom dług Miłością każdej pauzy Oddać Słońcu jasną energię a powietrzu tlen Zwrócić morzu wodę Wydać tchnienie wszechistnieniu I zaciągnąć jeszcze dług Ramionom ukochanego. Żyć. Czy to wystarczy?
  17. Jaka to jestem przecudna, Wyobraźcie sobie tę wspaniałość, której nie będziecie udziałem, bo powiedziałam, że będę, a być nie zamierzałam Bo zamiast porozmawiać wolę zniknąć i się obnażać na poetyckim portalu, nigdy w realu.
  18. "rym, niepotrzebny na koniec" a jednak jest ... :D W życiu trzeba celebrować i pielęgnować radosne chwile Pozdrawiam
  19. Jeśli modlisz się wdzięcznością, że już coś masz... Masz tego więcej. Możesz prosić Boga o większą cierpliwość, wyrozumiałość, spokój... Jeżeli prosisz Boga o wyzdrowienie, to znaczy że go przegadujesz, bo chorobą do Ciebie mówi. Trudno jest słuchać, ale wierzę, że Panu się uda, choć przez chwilę :) Pozdrawiam
  20. Remedium na ciężkość bytu Są chwile szczęścia Tego braku zgryzoty Lekkość i spontaniczność Czy świadomość tego Jest przebudzeniem Lub ewolucją Zdarzającą się Falami
  21. -Jak to jest być dorosłym? -Nie wiem, może pilnować prawidłowej sylwetki i łykać magnez. . . chcesz trochę magnezu? ... -Nie, wolę ka- wa - o starszych paniach.
  22. @Sylwester_LasotaFajna konwersacja, warto było napisać wiersz :D Pozdrawiam
  23. Najpierw był Bóg, który dał A&E Eden Adam i Ewa odebrali to za ściemę Odmówili sobie niewinności dziecka Potem Pan zabrał im raj; Czy zapłaci za to? Chyba stało się to w 33 Kiedy w trzech osobach Sam Bóg zginął, odkupując lud Musi mocno tęsknić za światem Zawsze miałam pretensje do A&E o zachłanność
  24. @jan_komułzykant chciałam zabrzmieć uniwersalnie, mówiąc o sobie jak o człowieku <3 Pozdrawiam @Sylwester_Lasota Tak, trzeba zapomnieć o ego, i płyyyyyynąć Pozdrawiam @agfka @agfka Lubię złe nicki, dziękuję za opinię. Również pozdrawiam @agfka z tym dialogiem bardzo celna uwaga. Dziękuję
  25. Chcę, by jednorazowa przygoda z poezją, dała mi siłę by pokonać siebie Być cierpliwym, dobrym i wyrozumiałym już na zawsze... Jestem na stałym lądzie Tak często o tym zapominam I topię się w głowy oceanie I mą nadzieją ta osobna łza w zbiorze kropel wody Czy ta słona łza wyprze mnie? Dopłynę tam gdzie chcę? Poza obszar mojej głowy?
×
×
  • Dodaj nową pozycję...