Tectosmith

@DawidMotyka To bardzo prosty wiersz — i w tym właśnie tkwi jego siła. Jest w nim dużo ciepła, spokojnej zachęty i dobrych intencji. Czyta się go jak krótką mantrę na lepszy dzień. Miły, pogodny tekst. Pozdrawiam serdecznie.

@Kwiatuszek Ładnie pokazujesz las jako przestrzeń, która żyje chwilą obecną i nie nosi ciężaru wczorajszego dnia. Podoba mi się ta naturalna prostota, w której drzewa po prostu są — bez rozmyślania, bez pośpiechu. To delikatny wiersz o uważności i o tym, że ‘dzisiaj’ jest wszystkim, co naprawdę mamy. Pozdrawiam raz jeszcze.

@Kwiatuszek Bardzo ciepły, wiosenny wiersz — czuć tu radość pierwszego spotkania z mleczem i pszczołą po długiej zimie. Podoba mi się ten bliski, ziemny punkt widzenia i to, jak opisujesz małe sceny z natury. Końcówka z trzęsącymi się żółtymi płatkami jest bardzo urocza. I śliczne zdjęcie — pełnia wiosennego koloru. Pozdrawiam ponownie.

@Kwiatuszek Bardzo lubię takie spokojne, zimowe obrazy — proste, ale pełne jasności. Pokazujesz tu, jak niewiele trzeba, żeby w krajobrazie i w człowieku coś się rozjaśniło. Szczególnie podoba mi się myśl, że ‘tylko zmarznięta woda’ potrafi odmienić wszystko w kilka chwil. Śliczne zdjęcie. Pozdrawiam serdecznie.

@Kwiatuszek Pięknie uchwyciłaś tę chwilę, kiedy wiosna jeszcze się waha, a człowiek razem z nią. To delikatne roztapianie emocji — krok po kroku — ma w sobie dużo prawdy. Ostatnie wersy wybrzmiewają jak ciche, spokojne przyzwolenie na odwilż. Pozdrawiam serdecznie.

@AmberCieszy mnie, że tak interpretujesz ten wiersz. Pozdrawiam serdecznie.

@Amber Bardzo podoba mi się atmosfera tego wiersza — nocna, cicha, lekko rozedrgana od odległego stukotu pociągu. Wrażenie, że świat podróżuje gdzieś obok, a podmiot może zostać w swoim bezpiecznym miejscu, jest pięknie oddane. Końcówka ze "smokiem delikatnej pary" ma niezwykłą miękkość — jakby sen powoli otulał kontury rzeczywistości. Pozdrawiam ponownie.

@Amber Poruszył mnie obraz nowych domów, które rosną szybko, jakby bez przeszłości — zimnych, odciętych, bardziej monumentalnych niż zamieszkałych. Ta ‘anestezja ślepej ulicy’ bardzo trafnie oddaje atmosferę miejsc, które mają aspiracje, ale nie mają jeszcze duszy. A końcówka o pustce przekazywanej dalej jest szczególnie mocna — jakby te budynki zaczynały żyć własną, niepokojącą genealogią. Pozdrawiam serdecznie.

@Amber Podoba mi się obraz dzieci, które w swojej niewinnej ciekawości potrafią rozebrać na czynniki pierwsze wszystko, co nowe i niezwykłe. Ten pozaziemski bohater działa tu jak symbol obcości, którą ludzie próbują zrozumieć — czasem zbyt dosłownie. Ciekawe jest też to, że po całym tym zamieszaniu dzieci wracają do siebie, do swojego świata — jakby wszystko było tylko przelotną zabawą. Pozdrawiam serdecznie.

@EwelinaTak, to prawda i rozumiem z czym mierzy się koleżanka. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

Poniekąd masz rację. Był faktycznie czas, że zachowywałem się bardzo źle. Zazwyczaj jednak przepraszam za swoje zachowanie. Ciebie Violetto akurat nie obraziłem nigdy.

Migrena przyszła. Wziąłem ibuprofen. Choroby nie rozgoni, nie wyleczy błotem. Szkoda kofeiny. To nie paracetamol. Nie dałby też rady zwyczajny etanol. Migrena nie odpuści, nawet znieczulona. Poczeka na moment, uderzy jak szalona. Wbije się zębami, poszarpie dotkliwie. A ja ją przytłumię, odetchnę na chwilę. Raz jeszcze.

@Migrena Migreno, rozmowa pod wierszem jest otwarta dla wszystkich użytkowników — zarówno na komentarze dotyczące tekstu, jak i tonu dyskusji. Jeśli pojawia się tu język obraźliwy, mam takie samo prawo zareagować, jak każdy inny komentujący. Nie ma żadnej zasady, która zabraniałaby zwracać uwagę na sposób prowadzenia rozmowy. Komentarze są publiczne, więc reakcje także. A co do kultury wypowiedzi — warto ją stosować niezależnie od tego, kto akurat zabiera głos.

@Migrena Dla jasności – w ogóle nie komentowałem Twojego wiersza, jedynie sposób rozmowy. A prawo do komentarza ma tu każdy, taki jest sens forum.

Stawka większa niż życie’ to świetny serial, ale przywoływanie go w formie osobistej zaczepki mija się z tematem. Proszę o zachowanie kultury w dyskusji.

@Tymek Haczka @viola arvensis @Migrena Dla porządku: w komentarzu Tymka nie ma ani jednego fragmentu atakującego użytkowniczkę Viola Arvensis. Proszę o trzymanie się faktów w bieżących ocenach. Bez przypisywania intencji, których tam nie ma. Pozdrawiam serdecznie.

@Tymek Haczka Tymku Haczka, nikt nie knebluje ci ust. Masz pełne prawo do swojej opinii - i ja mam pełne prawo ocenić jej sposób podania. Jeśli chcesz prowadzić rozmowę o poezji, rób to na poziomie a nie poprzez zaczepki i obraźliwe metafory. „Puder” i „lanca” świadczą jedynie o braku argumentów, nie o sile twojej analizy. Podtrzymuję wszystko, co napisałem wcześniej. A jeśli pragniesz poważnej dyskusji o wierszu - zacznij od poważnego tonu. Pozdrawiam.

@Tymek Haczka Tymku Haczka. Skompromitowałeś się już pierwszym komentarzem pod wierszem Eweliny i naprawdę trudno traktować poważnie Twoją „analizę” po takim wstępie. Twoje uwagi są szczegółowe, ale najwyraźniej dotyczą innego wiersza i zupełnie innego rodzaju poezji niż ta, którą napisała Ewelina. Przypominam, że poezja nie musi spełniać rygorów warsztatowych, bo… jest właśnie poezją. Ten tekst operuje lekkością, impresją i świadomą metaforycznością – i w takim gatunku działa dokładnie tak, jak powinien. Twoje zarzuty sprowadzają się właściwie do tego, że wiersz nie spełnia założeń, których autorka nigdy nie zamierzała spełnić. To dokładnie tak, jakbyś oceniał akwarelę według zasad hiperrealizmu – zupełnie mija się z celem. Poezja nie musi być konkretna, minimalistyczna ani „warsztatowo poprawna”, żeby była dobra. Tutaj liczy się klimat, lekkość i emocja – i one są obecne. Paradoksalnie Twoje komentarze mówią więcej o Twoich oczekiwaniach (i Twoim pisaniu) niż o tym wierszu. Przypomnę też o kulturze wypowiedzi, której kompletnie zabrakło w Twoim poprzednim komentarzu. Jeśli naprawdę szukasz uwagi, możesz zajrzeć pod moje teksty – może wtedy uda Ci się ją zdobyć w bardziej sensowny sposób niż atakując cudze wiersze. Pozdrawiam.

@Ewelina Subtelna, a jednocześnie bardzo dynamiczna miniatura. Pięknie łączysz zwyczajność z symbolami — "proza i sylwetki bogów", "lapidarne szczęście", "bezpański los". Wiersz płynie lekko, a zakończenie zostawia dobre, otwarte światło. Bardzo udany tekst. Pozdrawiam serdecznie ponownie :-)

@Lenore Grey poems Baśniowa i bardzo sugestywna opowieść — z wyraźnym rytmem i pięknymi obrazami. Syreny mają tu własny charakter, a cały wiersz płynie jak legenda opowiadana przy latarni. Czuć w tym dużą wyobraźnię i pomysł na historię. Bardzo dobry początek z wierszami. Pozdrawiam serdecznie.

@EwelinaTak właśnie jest — czasem wracam do takich chwil w pisaniu. Dziękuję Ci, Ewelino. Pozdrawiam wieczorowo 😊

@KOBIETA Bardzo subtelny, kobiecy wiersz. Znakomite obrazy: ‘bryła żalu’, ‘twarda kruchość pestki’, ‘antracyt węgla’ – wszystko pracuje na jedną emocję, bez zbędnych słów. Wyczuwalna lekkość w pierwszej strofie i przejmujący chłód w drugiej tworzą piękną, spójną całość. Bardzo dobry i niedopowiedziany wiersz. Pozdrawiam serdecznie.

@MIROSŁAW C. Przejmujący, chłodny w odbiorze obraz miejskiej bezdomności. Obrazy są skondensowane, surowe i przez to bardzo prawdziwe — od wilgotnych kartonów po symboliczne ‘wyroki’ szczurów. To poezja, która nie upiększa i nie moralizuje, tylko pozwala zobaczyć tę rzeczywistość taką, jaką jest. Bardzo dobry, sugestywny wiersz. Pozdrawiam serdecznie.

@Ewelina Nie doceniasz siebie. Ja zawsze z przyjemnością wracam do Twoich wierszy. Możesz tak nie uważać, ale naprawdę są głębokie. Pozdrawiam raz jeszcze :-)

@EwelinaA zapraszam :-) Ja sam jednak nie wiem, jak długo tu zabawię. Mam mnóstwo rzeczy do zrobienia, ale ogranicza mnie zdrowie. Niestety bardzo rzadko czuję się dobrze. Pozdrawiam ponownie :-)