Giorgio Alani

Stoi na środku Dumny bez twarzy Nikt nie wie kim on I o czym marzy Nie straszna mu zamieć Ni żadna wichura On stoi twardo Broni się dzielnie Jak Westerplatte Nie myśli o świecie Wszyscy dumają Kim ten bohater Co przeciw wszystkiemu walczy Lecz nie jest to człowiek Szatan czy Bóg Tylko zwykły bałwan Masa bez nóg. ***************************************** Utwór ten dedykuję bałwanowi, który został ulepiony jeszcze w listopadzie, gdy spadł pierwszy śnieg w tym roku. Mimo zmieniających się warunków pogodowych, on wciąż niezmiennie stoi. Mam nadzieję, że my wszyscy, wbrew wszelkiemu złu, będziemy potrafili tak niezmiennie stać, broniąc tego, co dla nas ważne.

@koralinek Ciekawe pytanie. Odpowiem dość wymijająco: mam nadzieję, że nim nie jestem.

@koralinek Myślę, że współcześnie coraz więcej ludzi możnaby utożsamiać z gołębiami z tego utworu. Niewiele jest osób, które na poważnie szukają jakiegoś prawdziwego sensu w swoim życiu. Większość po prostu przyjmuje swoją egzystencję i nie próbuje nawet wykorzystać jej w sposób odpowiedzialny. Pozdrawiam

@koralinek Chyba nie słyszałem o tym albumie. Jednak twoje uwagi na temat utworu są celne. Właśnie to chciałem w nim ująć. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam

@Marek.zak1 @Dag @Kapistrat Niewiadomski Bardzo dziękuję wszystkim za miłe słowa.

@Kapistrat Niewiadomski Teraz to chyba trochę za zimno na rower. Jednak z drugiej strony dla chcącego nic trudnego. Dzięki za komentarz i pozdrawiam @kwintesencja Starałem się, żeby właśnie taki był. Dziękuję, że to dostrzegłeś. Pozdrawiam

Leżę na łóżku, gdzie mam chwilę wytchnienia Myślę o tym, czego nie zrobiłem Czasem nie miałem odwagi Czasem się wstydziłem Ale sam wiesz, że marzenia Przychodzą powoli, a uciekają szybko Kolejna zima, którą lepiej przespać Chciałbym wstać, ale nie mogę przestać Bez wyrzutów sumienia Wyrzucam wspomnienia Które przypominają mi Że powinienem być gdzie indziej Teraz widzę jak wiele straciłem Miałem wszystko, lecz się zagubiłem Tęsknię za dawnym sobą Któremu zawdzięczam tyle Po latach zauważamy Dokąd prowadzą nasze ścieżki Wtedy bywa już za późno na zmiany Bo każdy z nas leży spróchniały.

@koralinek Podoba mi się cały wiersz, ale ten wers w szczególności. Jest idealnym podsumowaniem wszystkich poprzednich. Pozdrawiam

@koralinek Mocny wiersz. Daje do myślenia. Pozdrawiam

@koralinek Widać, że autor włożył dużo wysiłku w napisanie tego wiersza. Zarówno koncepcja, jak i temat są dobrze przemyślane. Wiersz czyta się płynnie. Można odnieść wrażenie, że utwór jest poniekąd przedstawieniem się autora, ukłonem w stronę czytelników. Podmiot poszukuje mistrza, który mógłby przekazać mu swą wiedzę, a tym samym ułatwić mu kształtowanie się. Ciśnie mi się na usta tylko jedno pytanie: kto byłby takim mistrzem? Komu można aż tak zaufać? Żyjemy w kulturze, w której co druga osoba uważa się za takiego "mistrza", od którego inni powinni czerpać wiedzę i przekonania. Choć dobrze jest mieć jakiś mądry wzór mogący stanowić dla nas autorytet, to wydaje mi się, że mimo wszystko najbezpieczniej jest być takim "mistrzem" dla samego siebie. Pozdrawiam

@koralinek Dzięki :)

@Nata_Kruk Dzięki za komentarz. Wezmę sobie rady do serca. Pozdrawiam

Odchodząc Wchodzisz Do pełni nicości Przekraczając swoje słabości Gubiąc Szukasz Odkrytych zagadek Jak pudełka czekoladek Czuwając Śnisz O radosnych koszmarach Gdy stoisz przy garach Kim jesteś? Sprzecznością Czyli ludzkim światem.

@koralinek Trochę taki diss na polski system edukacji. Niestety, tak to czasem wygląda. Pozdrawiam

@Tectosmith Dobrze podsumowane. Dzięki za komentarz i pozdrawiam

@Dekaos Dondi Zastanawiam się, do kogo skierowany jest ten utwór? Nie potrafię tego do końca odgadnąć. A może nie ma on konkretnego adresata? Mimo wszystko uważam, że to przyzwoicie napisany wiersz. Pozdrawiam

@helenormeller Mi tutaj zamiast "ucha" idealnie pasuje "ducha". Ale to oczywiście moja sugestia. Poza tym, interesujący utwór. Pozdrawiam

@helenormeller Mądre słowa. Masz rację, że nie powinno się przekładać życia na później. Pozdrawiam i również życzę miłego dnia

@goździk Zdjęcie ma tu wymiar bardziej symboliczny. Z jednej strony może to być bliska osoba, która już umarła przez co podmiot przestał widzieć jakiekolwiek pozytywy w swoim życiu i zaczął pogrążać się w coraz większej depresji. Z drugiej strony zdjęcie może symbolizować całe okrucieństwo, którego kiedykolwiek doświadczył. Zdjęcie na ścianie byłoby wtedy metaforycznym zobrazowaniem powracających wciąż myśli, które przypominają podmiotowi o tym, jak straszna i okropna jest jego egzystencja. Nawet nie myślałem, o tym, że może to być zdjęcie Boga, choć to dość interesująca interpretacja. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam

Budzik dzwoni o siódmej Lecz mnie to nie obchodzi Przełożę życie na później Licząc na to że nie wróci Zamykam oczy aby zasnąć Próbuję szukać pozytywów Ale twoje zdjęcie na ścianie Przypomina mi że Jest gorzej niż źle, Gorzej niż źle Ziemia pełna szarości Oddycham połową tchnienia Mówią że pełno tu miłości Ślepcy nieznający świata Błądząc bez przerwy Szukam schronienia Ale twoje zdjęcie na ścianie Przypomina mi że Jest gorzej niż źle, Gorzej niż źle Zataczam bezwiedne kręgi Brodząc w bezcelowości Czekam na odkupienie Które nigdy nie nadejdzie Odwracam wzrok Chcąc uciec w marzenia Ale twoje zdjęcie na ścianie Przypomina mi że Jest gorzej niż źle, Gorzej niż źle...

@koralinek Może nikt go nie pamięta, bo go po prostu nie ma. Wiersz dobry z ciekawymi rymami. Pozdrawiam

@helenormeller Ja bym już nie edytował. Jest idealnie. Pozdrawiam

@koralinek Nasze dusze ogarnia mrok Nim skończy się ciemność przeminie rok Ból wysysa nasz życiowy sok Po co z tym walczyć, lepiej odejść stąd. Pozdrawiam

@koralinek Interesująca wizja porównująca kształtowanie się człowieka do wyrabiania broni przez kowala. Podoba mi się też zakończenie, w którym podmiot zastanawia się, co będzie jeśli z tej pracy zamiast silnego oręża wyjdzie wykrzywiony nóż. Osobiście myślę, że nauczyciele bardzo często chcą, żeby wszyscy uczniowie byli tym silnym orężem. Jednak oczywiste jest, że wśród uczniów zawsze znajdzie się jakiś zwykły nóż. Noża tego nie należy postrzegać jako coś gorszego. Spełnia on po prostu odmienną funkcję w porównaniu z orężem. Jest przeznaczony do czegoś innego. Można powiedzieć, że noże kuchenne również mają znaczenie. W końcu niewygodnie jest smarować kanapkę szablą ;) Pozdrawiam

@violetta Ten wiersz przypomina mi o wiośnie. To dość przyjemne uczucie, bo za oknem jest szaro i zimno. Pozdrawiam