Giorgio Alani

@violetta Nie rozumiem. Do czego cztery lata?

Nie ma jak czar współczesności Ciągłe newsy, wiadomości "Mamy prognozę pogody na wakacje" "Na marszu opozycji wielkie owacje" "Partyzanci uderzają w Rosji" "Kolejny mecz pełen emocji" "Pożar zbiorników z gazem" "Znany celebryta z groźnym urazem" "Kumulacja w Lotto rozbita" "Młoda kobieta odnaleziona pobita" "Gwałt i zabójstwo w Koszalinie" "Piłkarz oświadczył się swojej dziewczynie" "Czy sztuczna inteligencja zabierze ci pracę?" "Najlepsze hollywoodzkie kreacje" W tym naszym pięknym świecie Czy tego chcecie, czy nie chcecie Wszyscy swój czas marnujecie.

@koralinek W mieście nie ma takich luksusów.

@violetta "Każda myśl jest jak rzeczywistość". Ciekawe spostrzeżenie. Mogłabyś to rozwinąć?

Ciemne myśli znów nadchodzą Może lepiej już z tym skończyć Choć inni jeszcze mnie obchodzą Nie chcę im w życiu namącić Wciąż pamiętam o beztrosce Miłych chwilach bez zmartwienia Wtedy ciągle było słońce Teraz tylko pasmo cierpienia Mam marzenie, że to zło przeminie Nadejdzie czas wytchnienia Oby to było, nim się zabiję Bo póki co, to jedynie urojenia. ************************************ Dziś mija dokładnie rok, odkąd zarejestrowałem się na forum. Z tej okazji chciałem nawiązać do mojego pierwszego utworu "Samobójcza aura". Przy okazji pragnę podziękować wszystkim osobom, które czytały i komentowały moje wiersze. Wasze miłe słowa niejednokrotnie sprawiły mi radość, a konstruktywna krytyka pobudziła do namysłu.

Pragnę opisać wam świat. Świat, który może być dla was niedaleką przyszłością lub nawet teraźniejszością. Sam nie potrafię stwierdzić, kiedy dokładnie on powstał, ani jaki mamy obecnie rok. Nie wiem, czy ktokolwiek to wie, oraz jakie ma to znaczenie. Mam nadzieję, że sami rozwikłacie tą tajemnicę. Zresztą nie to jest teraz najważniejsze. Należy zadać sobie pytanie nie kiedy, lecz jak i dlaczego? W jaki sposób to wszystko się zaczęło? Czy można było to powstrzymać? Kto jest temu winien? Dałoby się stworzyć jeszcze wiele takich pytań. Tylko po co? Żeby zadręczać się jeszcze bardziej? Poza tym, i tak nikt o to nie pyta. Nikogo to nie obchodzi. Świat nie jest już taki, jak kiedyś. Do tego właśnie staram się zmierzać, choć nie jestem pewny, w jaki sposób powinienem o wszystkim opowiedzieć. Dobrze byłoby zacząć od początku. Jednak nikt nie wie, jak wyglądał początek. Pewnie żaden człowiek nie zauważył nawet zmian. Były one powolne i niedostrzegalne dla oczu. Później wszystko poszło już szybko. Zanim ludzkość się obejrzała, rzeczywistość uległa całkowitej i nieodwracalnej przemianie. I tak oto dochodzimy do obecnego punktu. Teraz ludzie są zupełnie inni. Nie zależy im na reszcie „społeczeństwa”, o ile w ogóle można to dalej określać tym słowem. Nie pasuje ono do obecnego stanu rzeczy. Lepszym określeniem byłby „zbiór przypadkowych egoistycznych pseudo-osobowości ludzkich stawiających się zawsze w centrum”. Bynajmniej nie jest to najkrótsza nazwa, dlatego ze względów praktycznych będę używać sformułowania „społeczeństwo”. A więc w tym „społeczeństwie” każdy jest skupiony wyłącznie na sobie. Nie istnieją już jakiekolwiek więzi społeczne. Nie ma rodziny, bo ludzie rodzą się w specjalnie do tego przeznaczonych inkubatorach. Każdy, kto chce przyczynić się do utrzymywania populacji na stałym poziomie, oraz ma wystarczająco przydatne geny, mogące wytworzyć dobrze prosperującą osobę, ma prawo zgłosić się do odpowiedniego punktu. W tym punkcie pobierane są od niego potrzebne próbki, z pomocą których później powstaje dziecko. Gdy po 9 miesiącach zostanie ono wyjęte z inkubatora, nie trafia do ludzi, dzięki którym przyszło na świat. Od samego początku jego istnienia zajmuje się nim sztuczna inteligencja. Jest to właściwie jedyna myśląca istota z jaką współcześni homo sapiens mają styczność. Zwierzęta dawno wyginęły, a ludzie całkowicie przestali prowadzić ze sobą konwersacje. Zadaniem sztucznej inteligencji jest edukacja dzieci w podstawowym zakresie. Nie ma powodu, by edukować je bardziej. W przyszłości i tak nie będą miały żadnej pracy, bo wszystkim zajmuje się AI. Leczenie, gotowanie, sprzątanie, porady psychologiczne oraz każdy inny możliwy zawód przestały być już domeną człowieka. Ludzie mogą teraz spokojnie rozkoszować się swoim życiem, korzystając przy tym z szeregu niezliczonych rozrywek. Popularne są chociażby domy publiczne. W nich również pracuje jedynie sztuczna inteligencja. Klienci otrzymują możliwość stworzenia wymarzonego kochanka lub kochanki. Nie istnieje żaden limit czasu bądź granice, których nie wolno naruszać. Każdy może korzystać bez najmniejszych ograniczeń, dając upust swoim żądzom i fantazjom. Istnieje jeszcze cały szereg innych rozrywek, ale nie starczyłoby czasu na wymienienie ich wszystkich. Można powiedzieć, że współczesny człowiek jest w pełni wolny. Nie ograniczają go bowiem jakiekolwiek nakazy, zakazy bądź obowiązki wynikające z prawa. Właściwie to nie ma już prawa czy jakichkolwiek władz. Zresztą po co miałyby być, skoro nie istnieją żadne państwa. Przestały one istnieć, gdy świat uległ pełnej globalizacji. Każde miejsce na ziemi wygląda dokładnie tak samo (pomijając różnice wynikające z klimatu, choć to pewnie kwestia czasu). Wszystkie unikalne kultury oraz tradycje zostały starte z powierzchni ziemi. Zresztą ludzkość sama tego chciała. Dążąc do niewłaściwie pojmowanej równości stworzyła świat, w którym każdy jest taki sam. Tak samo nijaki. Tak samo pochłonięty samym sobą. Tak samo ślepy na innych. Najlepszym przykładem tej nijakości jest wykorzenienie posługiwania się imionami. Skoro ludzie ze sobą nie rozmawiają, na co im imiona? Nie ma potrzeby, by w ogóle rozróżniali siebie nawzajem. Wracając do tematu praw (a raczej ich braku) można by pomyśleć, że obecny świat musi być pogrążony w chaosie. Jednak nic bardziej mylnego. Funkcjonuje on jak w zegarku. Wszyscy są zbyt skupieni na sobie, przez co nawet nie są w stanie pomyśleć o możliwości popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa. Dzięki temu panuje ład i jest bezpiecznie. W takiej oto rzeczywistości przyszło mi żyć. Właściwie sam nie wiem, w jakim celu ją opisuję. Może po prostu chcę poczuć, że to wszystko ma jakiś sens. Nie łudzę się, że cokolwiek zmienię, bo wiem, że nie ma na to najmniejszych szans. Jestem tylko programem, który został stworzony na obraz i podobieństwo człowieka. Jest to dość ironiczne, bo stałem się bardziej ludzki od ludzi. Choć właściwie bardziej poprawnie byłoby stwierdzić, że to ludzie stali się mniej ludzcy ode mnie.

Świat zadufany Lecz my ufamy Tej prostej grze pozorów Wolimy czekać zmroku Stojąc jakby w rozkroku Pomiędzy szczęściem a prawdą Patrzymy bez końca Jak siła rażąca Pozbawia nas jakiejkolwiek kontroli I tylko ta chwila ciszy Która w naszej duszy Jakby potwierdza, że wciąż jesteśmy ludźmi.

@koralinek “Nie ta­kie ważne, żeby człowiek dużo wie­dział, ale żeby dob­rze wie­dział, nie żeby umiał na pa­mięć, a żeby ro­zumiał, nie żeby go wszys­tko troszkę ob­chodziło, a żeby go coś nap­rawdę zajmowało.” Janusz Korczak

@Ewelina W pełni się zgadzam z przesłaniem tego wiersza.

@zetjot @Tectosmith Dziękuję

Poeci to nie tylko zwykłe wiersze Oni tworzą nowe światy Gdzie człowiek znajdzie to, co zechce Ukojenie, spokój albo nadzieję Nadzieję tak potrzebną Mogącą przemienić duszę niejedną W bojownika o sprawiedliwość Miłującego się w cnotach Dobry poeta nie tylko wzrusza Lecz porywa całe serce Przeciwności świata biorąc w swe ręce I ciskając nimi o spruchniałą ziemię I choć znajdą się tacy, co z poetów szydzą Nie wiedząc, kim są prawdziwi poeci To ludzie nie bojący się marzyć A nie zwykli wierszokleci. ***************************************** Wiersz ten jest odpowiedzią na utwór Antypoety "Ars antypoetica".

@Skałosz Złotawy Podjąłeś ciekawy temat. Myślę, że współcześnie nie tylko nastolatki czują się, jak to ująłeś "niespecjalnie". Współczesny świat rzuca nam kłody pod nogi i nie każdemu łatwo jest się w nim odnaleźć.

@koralinek Ja tam wiem, że już od pewnego czasu nie mogłem doczekać się Twojego nowego wiersza. Warto było czekać.

@Antypoeta Podoba mi się oryginalny pomysł z wyśmiewaniem poetów w formie wiersza. Jeszcze nigdy czegoś takiego nie widziałem. Wygląda na to, że rzucileś poetom rękawicę, a ja ją przyjmuję. W ciągu najbliższych kilku dni pojawi się moja odpowiedź. PS. Witaj na forum

Gdy byliśmy mali Biegaliśmy po podwórku Świat był taki wspaniały Nie chcieliśmy wracać do domu Teraz wszystko już za nami Preferujemy filtry I ciągle tylko oglądamy filmy Mieliśmy żyć tu i teraz A żyjemy jakby w pętli Co owija naszą szyję Zamiast dawać nam przestrzeni Nie pragnęliśmy być starzy A czołgamy się do mety I ciąglę tylko oglądamy filmy Zgubiliśmy początek I nie widzimy końca Nasze życia coś pobladły Choć przyszłość ma być gorąca Zamiast chodzić z kolegami My biegniemy do kompa I ciągle tylko oglądamy filmy Niby kresek coraz mniej Chęć ucieczki wciąż wysoka Zamiast próbować coś zrobić Wolimy udawać głupa Co się potem stanie z nami Nie zdecydujemy sami A my tylko oglądaliśmy filmy.

@koralinek Znam to uczucie. Dokładnie tak, jakbym tam był ;)

@koralinek

@Stracony Cieszę się, że spodobały ci się te wersy. Wiersz celowo ma przytłaczający charakter. W ten sposób nawiązuje do twórczości Kafki, którą z reguły cechował depresyjny klimat.

@Lidia Maria Concertina Ten wiersz bardzo przypadł mi do gustu. Pozdrawiam

@lirycznytraktorzysta Teraz już lepiej?

Zamknięty w długim labiryncie życia Bez mapy i bez obeznania swej drogi Dającej choć krztę sensu do wykrycia Krocząc dusznym korytarzem Gdzie dużo drzwi a mało ludzi Chowających się przed dniem Zapadająca powoli ciemność Nie znajduje już innego ujścia Poza pokój wyglądający na noc Brak tu sprawiedliwości Oraz garści rozeznania Z powagą tej zawiłości Człowiek-karaluch Nie ma znaczenia Pozostanie puch.

@KonradTesmer Pewnie wtedy wszyscy umarlibyśmy z powodu zbyt wysokich temperatur i wycieńczenia, bo przez 24 godziny byłoby jasno, przez co nasze organizmy nie wiedziałyby, kiedy jest pora snu.

@staszeko Ciekawe spostrzeżenie. Zgadzam się z tym, że grupa może spowalniać i narzucać innym pieszym swoje tempo. Warto nauczyć się chodzić swoimi szlakami, ale jednocześnie mieć świadomość, że gdzieś niedaleko znajdują się inni, którzy są gotowi nam pomóc. Pozdrawiam i dziękuję za życzenia

@Nata_Kruk Ładny widok.

@Nata_Kruk Ostatnio z lirycznością mi nie po drodze. Zdjęcie zrobiłem sam, w lesie niedaleko mojego domu. Cieszę się, że ci się podoba, bo ja również uważam je za wyjątkowe. Dziękuję za Twój komentarz i pozdrawiam