Starzec

życie bywa krzyżem szorstką drogą cierniem zakrapianym łzą a zegary nie chcą słuchać błagań oczy wypłakane schną noce są przyjazne bo nie widać blizn na których tylko szron gorycz dusi przestrzeń pięść za mała nie zabije głośno dzwon

Ona wiedziała jaki mam zamiar patrzyła wzrokiem spuszczonych powiek a ja, jak sztubak złapany w sadzie stąpałem w miejscu z nogi na nogę Ona nie chciała czekać już dłużej i moje sprawy w swe ręce wzięła a ja, jak sztubak w tym samym sadzie myślałem tylko jak stąd uciekać Nie wiem do dzisiaj czy na szczęśliwy finał historii bym się doczekał gdyby nad nami w tym właśnie sadzie pies ogrodnika zły, nie zaszczekał

I co ze mną zrobisz gdy przyjdę świtaniem ze zlęknionym sercem przywitać się z Tobą i z tym co zostało jeszcze między nami? I co ze mną zrobisz gdy w słońca zenicie żar serca przyniosę co na rany lekiem by ukoić nasze wielkie niepokoje? I co ze mną zrobisz gdy zmierzchem zawitam z bagażem, co w jednej trzymać będę dłoni a drugą wyciągnę poproszę o płomień? I co ze mną zrobisz?

Bo czucie i wiara silniej mówi do mnie niż .................. Pozdrawiam :)

Zdalna chórzystka z Małej Tylchawy pragnęła zaznać światowej sławy nad stawem utwór nagrała gdy potem go odsłuchała usłyszała swojski rechot żaby

może to nic nie warte jedna druga trzy czwarte myśli tylko całość się liczy w życiu czy iść w zaparte mam dobrą kartę asa w rękawie nie chowam czyste ręce czysta głowa wystarczy połowa by się nie przeliczyć

@Sylwester_Lasota "jak Pan Bóg stworzona" czyli tak jak w wyobraźni Michała Anioła :)

pewien górnik z Dolnej Górki po swej pracy chciał powtórki drążył skałę z bólem ale kopał w górę i dokopał się Barbórki

pokręcony los jak lody z automatu zapraszasz do siebie unikam pośpiechu przezornie zawczasu wstrzymuję nadzieję żeby się nie wkręcić w lody z automatu bo taki już jestem i tego nie zmienię może po kryjomu obarczasz mnie winą a ja tego nie wiem

czuję zapach kwiatów w satynie ukryty chłonę sobą całym jeszcze ciepły cień słodką chwilę temu kusiłaś ustami rozpalałaś zmysły zaplątana w sen jak letnia cykada powitałaś ranek musnęłaś wachlarzem jeszcze śpiący dzień jak Pan Bóg stworzona w asyście firanek defiladzie ciała przyglądałem się

@Annuszka Dziękuję za polubienie. Gdyby wszyscy ze wszystkimi i ze wszystkim się zgadzali, to byłoby chyba nudno, ale to teza niesprawdzalna :)

czas nie służy nikomu on rządzi i dzieli tu dorzuci tam skubnie ale mieli sprawiedliwy dla wszystkich on panem i władcą oczko puści lub zamknie nie jest kłamcą trzyma wodze w galopie nie uciekniesz nie zostaniesz w tyle gdy opuści już się tobą znudził ale byłeś

niespełniony we wszystkim spełniony w niczym świat iluzji fantazji czy real tak krzyczy a on szarżą dnia i okopem nocy ostatnie działo wyciąga do walki o co? i czy serce wytrzyma gdy struna napięta a w zapasie nie ma

meandrami myśli dopłynąłem do ciebie od zawietrznej choć znosiło niebezpiecznie już czekałaś na pokładzie jak syrena nie zamknąłem myśli aby nie ominąć Cię może kiedyś mi się przyśnisz jak pożerasz mnie

Pewien rolnik z Żytomierza horyzonty chciał poszerzać pługiem ziemię zwijał miedzy nie omijał teraz karę sąd odmierza

Dziękuję za przeczytanie i komentarze. Pozdrawiam.

po grani co linią brzegu faluje krokiem żeglarza podążam na szczyt prądem mnie wciąga latarnia dalekomorska

dwaj winiarze spod Rypina pokłócili się o wina tak się naparzali aż wina wylali a to były(a) Tuska wina

bez słów spojrzenia wystarczą miłość kołysze się flautą faluje łupiną orzecha rzuconą na wiatr a przystań daleka czas nie ułatwia dogadać się z nim nie ma szans

dotykiem mnie poczuj i jeszcze spojrzeniem par oczu a usta zbłąkane odnajdą spokój wśród pieszczot tej nocy zaufaj nad ranem bo to co za nami już znane a serca w zenicie odkryją płomyk w zaułku skrywany