JWF

@MIROSŁAW C. @Berenika97 @Konrad Koper Dziękuję! :)

pusty plac zabaw po wrześniowej ulewie piłka w kałuży

@Jacek_Suchowicz Dziękuję :)

Ładny wiersz, pozdrawiam.

@iwonaroma Dziękuję :) @violetta Dzięki! :) @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję :)

@MIROSŁAW C. Dziękuję:)

@piąteprzezdziesiąte Dziękuję :)

@wierszyki Dziękuję! :)

@Konrad Koper @Berenika97 @Ajar41 Dziękuję.

@Annna2 Nie sposób zaprzeczyć :) Dziękuję :)

okno pociągu calutki świat odjeżdża w przeciwną stronę

@Sylvia Dziękuję :)

@piąteprzezdziesiąte Dziękuję :) @Nata_Kruk Dziękuję. Był tam jeszcze mokry gołąb, ale nie zmieścił się w haiku. @Berenika97 To ciekawa interpretacja :) Dzięki!

@Maciek.J @Konrad Koper @violetta @Alicja_Wysocka Dziękuję.

fontanna w parku pierwszy liść wpadł do wody wiatr niesie mżawkę

Dzięki za komentarze.

oj mam tak... udręka

Skojarzył mi się od razu z haiku Etsujina, ucznia Matsuo Basho: Żółte róże Na pokruszonej krawędzi Urwiska.

leżą gałęzie szum drzew lecz nie wiem jakich zgłuszył warkot pił 🤔 leżą gałęzie szum bezimiennych drzew zgłuszył warkot pił warkoczą piły drzewa które pamiętam nagle zniknęły

Trochę mi się ten Gucci - kłóci. Tak poza tym całkiem spoko.

Ludzie czasem leżą w coraz głębszym niedołęstwie latami, więc to umieranie w kilka godzin, najdłużej dni - jest dyskusyjne. Ja liczę na szybką śmierć, ale jak będzie to się okaże. Seneki nie przytoczę. Marek Aureliusz napisał w Rozmyślaniach Zaistniałeś jako cząstka. Znikniesz w tym, co cię stworzyło. A raczej zostaniesz na powrót wchłonięty w myśl twórczą według zasady przemiany. i jeszcze w innym miejscu: O śmierci: Jest to rozpadnięcie się w pył, jeżeli przyjmiesz atomy. A gdy przyjmiesz jedność, to nicość lub przemiana. Czy istnieje reinkarnacja to nie wiem. Koncepcje są różne 🤔 Każdemu życzę takiego końca i początku, jaki sobie wymarzy, choć wiem że to raczej niemożliwe. Chyba mało kto chce rozpaść się w pył, ale to bardzo prawdopodobne, że tak jest. Ostatecznie w wyniku śmierci mózg przestaje pracować i razem z nim wspomnienia i świadomość - przestajemy być odrębnym bytem. Wchłania nas ziemia a co później... nie ma nas? Jeśli w kółko stajemy się czymś nowym, to dzięki Bogu, że te wspomnienia się nie przenoszą do nowej istoty - byłoby to chyba nie do nie zniesienia gdyby świadomość pamiętała wszystko. Osobiście, życzyłbym sobie zostać jeżem w hodowli, na te parę lat mieć trochę spokoju, jeść robaki, łazić po nocy w wolierze, zakopywać się na zimę w kupce liści. Tak, mógłbym zostać takim jeżem.

Ogród jako metafora? Wpaść do wnętrza kwiatu - cudne zakończenie. Byle nie było to Dziwidło Olbrzymie 😂 Podoba mi się 🤗

Powoduje napięcie, pozdrawiam.

Dla mnie to wiersz o mimikrze. Ostatecznym zlewaniu się człowieka z pejzażem dnia, w którym nie ma już ani światła, ani kontrastu, ani pragnienia bycia innym. Tak to widzę. A może po prostu... kolorowe skarpetki są w praniu? 🤔 Pozdrawiam.

Dziękuję Bereniko :)