izabela799

w kapliczce przydrożnej na dróg rozstaju obraz Maryi różami przybrany o osiemnastej gdy dzwon zawoła podążają wszyscy w tamtą stronę w październikowe popołudnie wtórem zawołać "Zdrowaś Maryja" o łaski prosić w czterech Jezusa życia tajemnicach obracając w ręku różaniec drewniany on moc ma w sobie kiedy ufamy niech Bóg z nami będzie i niech nam sprzyja śpiewamy ciche "Ave Maria"

Nie czekaj Bo czas szybko ucieka Abyś potem nie żałował Gdy za późno będzie na słowa

@Natalka16 Dziękuję :)

Zwykła kartka w kratkę Moc ma w sobie wielką Skrywa prawdę tajemniczą Życiem napisaną Zjawia się ukradkiem Daje radość wszelką Słowa w niej krzyczą Siłą nieokiełznaną

@Andrzej_Wojnowski prawda to zwłaszcza dzisiaj gdy wyscig szczurów jest na porządku dziennym i tylko korpo

@Michał1975 Podoba się :)

Błądzi chmurami po niebie Potem z tych chmur płacze deszczem Takie są jej oznaki pierwsze Rozsypuje kolorami Czerwienią, złotem i brązem Tworząc z nich marzenia W sercu zostające Mgłą otula lasy Wiatrem magię rozwiewa I szumi w drzewach Czasem chwyci przymrozkiem By wokoło roztoczyć Swój byt uroczy Choć krótkie te dni zadumy To każdy z nich ma swój urok I przyjdzie zima Jesień zakończy swe czary A na świecie pozostawi Swoje dary Co były wraz z nią Lecz z nami zostały

Lato już odeszło Wraz z długimi dniami Już nie będzie słońce Pieścić promieniami Nie będzie kwiatów kolorowych Co zapachem zniewalały I motyli zwiewnych Co przy nich latały Ptaki nie zbudzą już Śpiewem radosnym Będziemy na nie Czekać do wiosny Teraz przyjdzie jesień Ze swymi rządami Żegnaj lato Za rok Znowu się spotkamy

@Waldemar_Talar_Talar tak, to dla mnie bardzo ważne, aby być sobą :) dziękuję za czytanie :)

Szukam sensu ukrytego w słowach Które codziennie powtarzam od nowa I codziennie czuję Jak bardzo mi ich brakuje Szukam miłości Co odeszła w złości I w sercu się tli Gdy się o niej śni Szukam piękna świata Co ze złem wojuje Wśród myśli jest jego poświata A w sercu wibruje Na koniec szukam siebie Ciągle gdzieś zagubiona I czuję się jak w niebie Gdy barierę niepewności pokonam Szukam radości i śmiechu Co daleko jest mu od grzechu By innym je dawać codziennie Bo to wszystko ciągle tkwi we mnie

Pierwszym spojrzeniem mnie zaczarowałeś Już nie myślałam co zdarzy się dalej Poczułam wtedy, że się zakochałam O tym wiedziałam Kolor Twych oczu jest w nieba błękicie Postanowiłeś uprzykrzyć mi życie Niewiele jeszcze o Tobie wiedziałam Lecz oszalałam Pięknie się śmiałeś, słowami mamiłeś Że ja jedyna wciąż mi tak prawiłeś Chciałam uwierzyć w to co mi mówiłeś I mnie kupiłeś Lecz jedno kłamstwo nagle na jaw wyszło Że to zabawa, nagle szczęście prysło Postanowiłam swe szczęście zbudować Lecz już od nowa.

@lena2_ To prawda Raz wypowiedzianych się nie cofnie :)

Uciekam pod osłoną nocy Czekając Czy czymś mnie jeszcze zaskoczy Czy obudzę się z tego snu stuletniego A może nadal będę śnić coś pięknego I wciąż nie mogę wyspać się Gdy coś w plecy gniecie mnie I kończy się sen Lecz przychodzi chwila W której marzenia spełniają się I piękny jest każdy dzień Bajka się skończy A ja zostanę By dalej śnić

@Waldemar_Talar_Talar samo się pisało , jednakże dziękuję za uwagę i pozdrawiam

@Piotr.Rosochacki trochę przeplatam wierszy starych z nowymi :)

@Piotr.Rosochacki nastroje się przeplatają , jak jesień :) dziękuję :)

Przyszedł z siostrą swoją jesienią Zaraz też zaczął swoje harce Razem z chmurami szaleją Zaczynają swoje tańce Tańczą w rytmie walczyka Lub jakiegoś innego fokstrota Do tańca zapraszając Liście co się na drzewach bujają Na tańcu jednak się nie kończy Gwiżdże też czasami Smutne jesienne piosenki Śpiewa wieczorami Gdy już zmęczony ciągłym wianiem Wtedy dmucha statkom w żagle Jednak nudzi się szalenie Żywe ma usposobienie

Mgła samotności Otula serce me Bo nikt nie chce zrozumieć mnie Jestem sama I wciąż błądzę gdzieś.

@Piotr.Rosochacki Wiem, mimo wszystko sporo pracy wkładam. Dziękuję :)

Na pewnym portalu literackim Mówią mi że krążę po omacku Że moje wiersze to jest szmira I że ciężko je się czyta Pisanie takie to grafomania Do czytelnika nigdy nie trafi Polecono bym przeczytała O pisaniu grafomana Rymy gramatyczne Wcale nie są liryczne Więc że słownikiem siedzę I nowinki śledzę Wiem że czasem coś wyjdzie koślawe Lecz przecież ciągle ćwiczę No i jeszcze słowa klucze Poezji się nigdy nie nauczę Te opinie są krzywdzące Ja rymami wszak nie rządzę Same do mnie przychodzą Szczególnie już nocą A kiedy tylko rano wstaję Wsłuchuję się w serce Zeszyt do ręki biorę Słowa spisuję naprędce By myśli nie pouciekały Ładnie w wersy je układam W swoim skromnym kajeciku Wszystkie wiersze składam Choć były chwile zwątpienia Ja nie dam im satysfakcji Ja lubię moje pisanie I ono że mną zostanie

@Piotr.Rosochacki Bardziej dla pamięci, tych których już z nami nie ma . Dziękuję

Dziękuję Wam że byliście I w sercu mym ślad zostawiliście Wspomnienia na każdy dzień Te dobre i złe Lecz miło wspominać je Gdy byliście wśród nas Nie zawsze mieliśmy dla siebie czas I pozostaje strata wielka Oraz tęsknota za każdym z Was Czy ktoś o was będzie pamiętał Czy na zawsze zabrał Was czas Ja będę pamiętać Każdego z Was.

@corival Dziękuję - zawsze mam z tym problem, cały czas pracuje i się szkolę, jakieś warsztaty itd. Bardzo pomaga. :)

@Ewula na miłość nigdy nie jest za późno :)

@Piotr.Rosochacki Dziękuję za komentarz i czytanie. Pozdrawiam i miłego wieczoru. @_Marianna_ Dziękuję i również pozdrawiam :)