Sylvia

Ty na górze który mówisz że mam kochać Bliźniego - nie każ mi... on zło przelewa zabiera, przemocuje on już nie cudem z tamtej bajki teraz tylko krew na ręce drżące i dzieci kwiaty... tam gdzie modlący fanatyk - obok człowiek prosi o skrawek na ziemi zbyt ciasnej

@poranki Dziękuję, pozdrawiam jesiennie :)

Pozytywny, lekki utwór... Kojarzy mi się z pewną piosenką :)

w luksusowych domach stoją rzeźby idealne, białe z pudrowym noskiem zazwyczaj nieruchome, nutą milczące czasami raczą się serdecznością niektóre łączą więzy rodzinne, słowo jedwabne za długim stołem... zdarza się - motyl przysiądzie gościnnie zdziwiony chłodem w letnim salonie

Mądrze prawi, łatwo paść łupem manipulacji :) pozdrawiam

Co zrobisz..., wszędzie wiszą przed wyborami, nie tylko u Ciebie :) pozdr.

Cudownie melodyjny, pozdrawiam

SUper wyszło, jak etiuda teatralna ( trafiony tytuł), pozdrawiam

@poranki Dziękuję, taki był zamysł :) @Rafael Marius @sowa @duszka @iwonaroma Dziękuję za słowo, pozdrawiam :)

@poranki @sam_i_swoi Dzięki, pozdrawiam serdecznie @sowa Dziękuję, cieszy mnie oniryzm.., pozdrawiam

Ciekawie opisane doświadczenia.. MOŻliwe że jeździłeś do Chałup, jeśli tak to przesyłam piosenkę :)

Niestety połyskują, więc nie da się zapomnieć. Bardzo obrazowe.. pozdrawiam

słyszałam odrzutowce przerywające sen letnie szaleństwo na błękicie nieba - drony niepokojące, mewy wschodzące miłostki lekko westchnęłam lipiec gęstnieje... w dusznych pływach zrzucamy ostatni pył odkrywając nagie dusze kobiety w bikini jak katiusze, szczęśliwe ... wszystko spływa

@Rafael Marius @iwonaroma Dziękuję za spojrzenie, pozdrawiam @Rafael Marius To o chmurach przed burzą :) @Rafael Marius Rozumiem, i to ciekawe jest, że każdy odbiera inaczej.

Lubię Twoje melodyjne wiersze, gdy tylko mam dostęp do neta, to czytam :)

myśli pęcznieją niczym brzemienne madonny w jedwabnych sukniach welony wloką po ziemi panny młode w mgielnej bieli snujące się po sferze wchłoną moje istnienie – nieśmiało patrzę w niebo szukając więzi z deszczem

@poezja.tanczy Załączone zdjęcie było inspiracją, pozdrawiam Marcinie. @duszka Spalone drzewo i krew na kolbach może być odniesieniem do wojny, choć nie musi :) dziękuję za koment. @corival Miało być gorąco :) dziękuję i pozdrawiam.

w otuleniu wyburzałych traw idę boso choć stopy krwawiące na stosie słońc… pod drzewem brak cienia – anioł zapomniał o niebiańskim parasolu wracając do domu można wyrzeźbić stracha na wróble – wśród złocistych kolb dojrzałych krwią horyzont ciemnieje… i tylko trawy falują gubiąc ślad nowego dnia

@Kwiatuszek DZiękuję, również pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar @Jacek_Suchowicz I wszystkim bardzo dziękuję za polubienia i komentarze :) pozdrawiam serdecznie

nie patrz na mnie gdy śpię płoszysz sny mozolnie wyproszone bawiące się moimi włosami w iluzyjnym ogrodzie wspomnień gdzieś cicha dusza, zagubiona dopija ostatniego drinka w knajpie potem liczy światełka w oknach niczym hotelarz na nocnej zmianie sny grzeszą przy zgaszonym świetle mroczny świat rozmawia z kometami a ryby w akwarium, ciekawskie — śpią z otwartymi oczami

W grach można dokupić życie, w realu już nie. pozdrawiam

Obrazowa miniaturka ;)

@corival Dziękuję, coś w tym jest :) pozdrawiam

W takim pociągu dobrze się znaleźć :) pozdr. świątecznie