corival

@dach Dziękuję za szeroką odpowiedź. Teraz zrobiło mi się jaśniej w kwestii tego wiersza i nie tylko, bo ogólnie w sprawie pojmowania Twojej twórczości, jak również Twojego sposobu myślenia... To cenne i łatwiej będzie mi zrozumieć Twoje komentarze. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Fakt, troszkę bajkowo, ale jakoś tak mi się ten gwiazdozbiór kojarzy. Nie powstrzymywałam więc wyobraźni. Pozdrawiam Waldemarze :)

@Słowianin- Czy ja pisałam coś o szacunku? Natomiast osobiście, czyli w stosunku do własnej poezji uważam, że warto zastanowić się nad każdą uwagą. Oczywiście nie oznacza to, że każdą należy zastosować. Moje wiersze są moimi, więc moją wolą jest, czy je zmienię. Inna sprawa, że jak pracować nad warsztatem bez uwag innych?

@Czarek Płatak W ramach nadrabiania zaległości w czytaniu, dotarłam i do tego wiersza i... Hmmm... nie napiszę wiele, ale rozumiem co tutaj napisałeś i bez wątpienia wiem, że przebaczyć można... czasem o to łatwiej, a czasem trudniej. Zdecydowanie jednak, nie da się zapomnieć. Można rzecz odepchnąć na krańce pamięci, ale... cóż, kiedyś wypełznie. Pozdrawiam :)

@Słowianin- Ach, czyli jednak czytelnik istnieje ;) To dobrze, że tak się okazało. Nie będę się jednak rozwijać na ten temat, zresztą widzę w komentarzu powyżej, że pojąłeś w lot co miałam na myśli. Pozdrawiam :)

@Gabrys Świat byłby rzeczywiście lepszy :) Zmień sobie "a żeby" na "ażeby". Pozdrawiam Gabryś :)

@Sennek Miło mi, że jest tu coś dla Ciebie :) Dziękuję za wizytę i pozdrawiam :) @joanna53 Cieszy mnie, że wiersz Ci się spodobał. Pozdrawiam :) @heks@KotDziękuję Wam obu za odwiedziny i pozostawienie śladu bytności. Pozdrawiam :)

@Sylwester_Lasota Czytając te dwie odpowiedzi zastanawiam się poważnie... Skoro, jak sam piszesz czytelnik w procesie twórczym nie istnieje, to jaki jest wobec tego cel tworzenia?

@Annie Ten moment, kiedy otwieramy oczy i dociera do mózgu informacja, że się obudziliśmy. Chwila samoświadomości, jeszcze bez impulsów z zewnątrz... Dla mnie to uchwyciłaś w wierszu właśnie tą milisekundę i to bardzo udatnie. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Co za towarzystwo... jednak takie właśnie jest życie i każde z nich ma w nim swój udział. Wypada się z tym szarpać, albo też przyjaźnie zaakceptować. Pozdrawiam :)

@GrumpyElf Wspaniale uchwyciłaś zamknięcie w męczącym śnie i tęsknotę za wolnością, przestrzenią... Kojot sugeruje pułapkę... świetnie zasugerowałaś przekaz myśli... tym razem sam siebie wpędził w pułapkę, bo próba przejścia przez drogę zakończyła się inaczej niż miała. Czyli klasycznie, jak to święte kojoty miewały: oszukiwał sam siebie, że zdąży, i oszukiwał Ciebie. Chociaż bardzo pośrednio. Zapewne jest tu także jeszcze coś, czego nie uchwyciłam, ale jeszcze wrócę. Pozdrawiam :)

@Sylwester_Lasota No tak... różne koleje losu powodują rozmaite reakcje i efekty. Z czasem każdy z nas jest już ciut poobijany. Nawet przez najbliższych, którzy również odbierają swoją porcję. Mimo uczucia, czasem tak to działa. Podoba mi się sposób, w który przedstawiłeś problem. Pozdrawiam :)

@Słowianin- Gdyby tak rozdzielić te wątki na strofy, łatwiej by się czytało. A tak, ginie jeden w drugim, a drugi w trzecim, a szkoda... bo drugi zaczepia o moje klimaty. Pozdrawiam :)

Przestwór Wszechświata, pozór pustki, wypełniają fale historii, cisza, poszum, echa bezdźwięczne, poruszają bezdenną głębię. Szuwary wieczności są domem, pełnego majestatu ptaka. Żagle potężnych skrzydeł łapią mknący wiatr kosmicznej przestrzeni. Dumnie spogląda z wysoka, króluje na północnym niebie, dąży perłową wstęgą Drogi, błyszczy najjaśniejszą chmurą gwiazd. Marzenia płyną letnim niebem, spadają zaginione pióra, rozkrzyżowany na północnej sferze, jaśnieje łabędzi puch.

@dach Nie wiem, czy to ja nie mogą się jakoś skupić, czy faktycznie tym razem wątek jest nieco chaotyczny. Niemniej i tak przeczytałam. Z nieco mniejszym niż zazwyczaj upodobaniem. Pozdrawiam :)

energia

@[email protected] Łąka ta sama... doskonale powiedziane Grzegorzu. Fascynujące jest jak różnie każdy z nas postrzega coś tak niby oczywistego... Dziękuję za wizytę. Pozdrawiam :)

@[email protected] Radosny, barwny tłum tańczący na wietrze. Dobrałeś w wierszu niezłe towarzystwo. I w Twoim charakterystycznym, zgrabnym stylu... Moje klimaty. Podoba mi się... Pozdrawiam :)

@Pan Ropuch Obyśmy my wszyscy nie odeszli w niepamięć. Ziemia raczej przetrwa, ale Matka Natura może mieć dość nas. Również dołączam do przeczuć w tym temacie. Pozdrawiam :)

@Dekaos Dondi Smutny wiersz, choć bardzo ładnie płynie od radości do smutku. Jak życie. Pozdrawiam :)

oaza

@Henryk_Jakowiec Pierwsi będą ostatnimi, jak to ktoś tam zapisuje, czyli ostatni pierwszymi, jak logika nakazuje. Pozdrawiam :)

@dach Zawsze mogę pojawić się na nowo :)

@Henryk_Jakowiec Druga to monety strona, że w przyrodzie nic nie ginie, organiczny odpad zawsze trwać w niej będzie... Pozdrowienia dla dziadka Henia :)

@Henryk_Jakowiec Nie będę już burzyła tak zgrabnego zakończenia Henryku. Pozdrawiam :)