corival

@dach Szczęśliwie jesień w moich oczach ma wiele urody, więc o moje ciało raczej nie powinien się nikt potknąć. Ironiczny, ale zgrabny wiersz. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Wysupłałeś z życia to co ważne :) Pozdrawiam :)

@Nikodem Adamski Jak sądzę dla człowieka nie jest naturalna religijność, a duchowość, czy też metafizyka. Religijność dotyczy tylko religii, a przecież człowiek utożsamiał rozmaite rzeczy z działaniem sił nadprzyrodzonych, czy też później bóstw, zanim ukonstytuowały się religie. Wiara w działanie wyższej siły, sił natury jest, owszem w człowieku silnie zakorzeniona. Pozdrawiam :)

@corival Postarałam się wyrównać metrum, czyli wprowadziłam parę poprawek. Mam nadzieję, że łatwiej się teraz czyta, bo jak sądzę wygładziło to również rytmikę wiersza.

@error_erros Ech, nie dziwię się wobec tego roztargnieniu :) @Waldemar_Talar_Talar Ciuszki jesieni... nieźle zabrzmiało Waldemarze. Dziękuję za poświęcony wierszowi czas i pozdrawiam :)

@Gosława To mimo wszystko piękny czas. Taki melancholijny, pełen uspokojenia i wyczuwalnej obfitości. Dziękuję Gosławo i pozdrawiam :) @error_erros Zaskoczyłeś mnie, ale skoro już widzisz, co należy, to wybaczam ;) Pozdrawiam :)

@error_erros Hmmm? Jak to nie rozumiesz? Errorze, toż to o zwiastunach jesieni, które już widać :) A za pochwałę dziękuję. Pozdrawiam :)

@Marek.zak1 Dziękuję Marku. A co do refleksji, niewątpliwie masz rację. Pozdrawiam :)

@Czarek Płatak Doskonale zauważone i nieźle ubrane słowami. Czasem niektórym tak łatwiej się żyje... wygodne złudzenie jak dla mnie. Chowanie się przed światem to pozorna ucieczka. Świat ma to do siebie, że zgrabnie wciska się wszelkimi szparami. Pozdrawiam :)

Zloty blask wśród zieleni, przydymionej, nie świeżej, łuna rozświetla co dzień posiniały horyzont. Łzy nocy podkreślają misterną nić tkaniny, efekt cierpliwej pracy wytrwałych włókienników. Ciężki, siwy kobierzec utajnia zew zieleni. Skołtunione, wciąż bujne włosie, między paterami. Widać pierwsze znamiona nadejścia siwej Damy, tak chłodnej w obejściu. Pobladła złota tarcza. Jutrzenka wciąż prześliczna, choć cokolwiek spóźniona, i szare duchy przodków wędrujące po stawie. Przemawiają, tłumaczą, i wskazują dobitnie: czy widzisz, czy rozumiesz? Już blisko...

I polecę nim do domu coś tam trzeszczy w semaforach

nastrój

@Anna_Sendor Zapewne i mnie odwiedza ten szacowny Pan. Pozdrawiam :)

@Leszczym :D Nie mogłam się powstrzymać... Pozdrawiam :)

@Kot Dziękuję Kocie za dobre słowo. Pozdrawiam :)

@error_erros To prawda :)

@Waldemar_Talar_Talar Świat bez marzeń... trudny do wleczenia kierat dnia codziennego, bez widoków na przyszłość... i tak do śmierci. Niewesoły to los. Pozdrawiam :)

@error_erros O tak, pesymistyczny i smutny jest, ale nadzieja i tak z kąta wyjrzała. Nie mogłam Ci tego nie wykazać ;)

@error_erros Wiersz zmusza do myślenia. To dobrze. Tak się zastanawiałam i doszłam do wniosku, że jak dla mnie, jest to wiersz o rozstaniu i nadziei na nowe. Podoba mi się. Pozdrawiam :)

@tetu Ciepło spojrzenia i chłód spojrzenia... zawsze da się wzmocnić, bądź osłabić. Spodobało mi się takie ujęcie w słowa... Pozdrawiam :)

@Dag Będę czekała wobec tego :) @huzarc@iwonaroma@annabelle@Leszczym@Natuskaa@Michał_78 Dziękuję Wam moi drodzy za poświęcenie chwili na zapoznanie się z wierszem, a także za pozostawiony pod nim ślad. Pozdrawiam :)

@Czarek Płatak@huzarc Dziękuję Panowie za odwiedziny i pozostawiony ślad pobytu. Pozdrawiam :)

@Leszczym To z ciekawości, co tam u sępów słychać :)

@Leszczym Są sępy i "sępy". Te pierwsze sępią, bo muszą. Taka ich natura. Te drugie sępią, bo chcą, albo im się nie chce, albo taki mają sport... ot, taka ich "natura". Ciekawy temat obrałeś i doskonale ubrałeś w słowa. Pozdrawiam :)

@Czarek Płatak Wiem, meritum wiersza dotyczy czego innego, ale dla mnie "skundlony monolog" przebił wszystko. Pozdrawiam :)