corival

@Gosława Dziękuję Gosławo. Tak myślałam, że się tu pojawisz, znając Twoje zainteresowania. Pozdrawiam :)

@Gabrys Nawet krytykę przyprawioną uśmiechem łatwiej strawić :) I nie to, że źle mówię o Twoim wierszu. Prawda w nim zawarta nie zasługuje na to. Pozdrawiam :)

@BPW Mądra nauczycielka :)

jabłko miłości ;)

Brew namarszczona w brodatym obliczu, surowe oko czujnie mierzy wszystko, Krzepkie ciało pod szatą sugeruje siłę, krzyk raroga budzi płomiennego męża. Niebo ciemnieje w południowej stronie, groźny pomruk zwiastuje podły humor Pana, huki i łomoty, jakaś pilna praca, wytężona, nagle błysk jasny, podkreślony trzaskiem. Tylko podziwiać można zdolnych rąk wyroby, w boskiej kuźni cudności powstają ogniste. Kowal gniewny często, zakłócony porządek ładzić trzeba i strzec prawa w świecie i zaświecie. Moce chaosu czyhają zamęt wprowadzając i walka z ciemnością codziennym zadaniem, płomiennooki sokół obserwuje z góry. Ogień niebiański do starcia gotowy. Chmura znika z wolna, blask rozświetla niebo, kunsztowny podarunek z dawna wykonany. Ognista tarcza wykuta mistrzowskimi dłońmi, obdziela życiem, plonem obfitym i bogactwem.

@iwonaroma Niestety tak właśnie jest, dlatego tak cenne są ogródki, gdzie zawsze w czasie sezonu możemy mieć własne pomidorki :) Niestety zimą jest z tym znacznie gorzej. Dziękuję za czytanie Iwonko i cenne uwagi uwypuklające wielkie minusy naszych czasów. Pozdrawiam :)

@Pan Ropuch Cóż za historia :) Taki wzruszony szatan, to nawet o dreszcz przerażenia nie przyprawi ;) Tak sobie mylę, że tym sposobem staje się nawet groźniejszy. Pozdrawiam :)

@Gabrys Świńska strofa swietna i dwuznaczna. Kogucia... taka życiowa. Pierogi cóż... nadadzą się do tuczenia kolejnej świni ;) Generelnie spodobało mi się, ale popieram Lahaj... nad tytułem bym pomyślała. Pozdrawiam :)

@error_erros Okrasiłam czytanie szerokim uśmiechem. Biedna przyzwoitość ;) Pozdrawiam :)

@marekg Spodobała mi się myśl zawarta w tekście i sposób przekazu :) Przyznam, że miałam w pewnym, bardzo konkretnym momencie wizję pędzących kotów, unoszących na futerkach biały puszek :) Pozdrawiam :)

@tetu Tak, strach używać słowa, ktore ma moc tworzenia i niszczenia.. jak ogień. Pozdrawiam :)

@zyzy52 Świetne, zabawne i w zasadzie chciałoby się powiedzieć: uważaj o co prosisz. Tutaj, chyba raczej: uważaj o czym myślisz ;) Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Wspaniały wiersz Waldemarze... Ostatnia strofa uroczo podsumowuje całość i najbardziej do mnie przemówiła. Pozdrawiam :)

@Iwa-Iwa Droga Iwo, a gdzie wiersz? ;) Pozdrawiam :)

@julia2537 Puenta w zasadzie przykra po takiej walce i staraniach. Pozdrawiam :)

@Rafał Pigoń-Bbard Bardzo głęboka myśl tkwi ukryta w Twoim wierszu. Skończyły się dobre, spokojne czasy, gdzie do celu wiodła prosta, wygodna droga. Trudne czasy wymagają determinacji, mobilizacji sił z nadzieją, albo i bez niej. Trzeba przeć naprzód i walczyć, aż do końca. Jaki by nie był. Spodobał mi się Twój wiersz. Pozdrawiam :)

@joanna53 Gorzką radość przywołujesz, choć zgrabnymi słowami. Pozdrawiam :)

@ZAKARION Bywają chwile, kiedy ten pogląd wydaje się być słuszny i racjonalny, ale nie mogę się zgodzić, zeże ten kierunek myślenia jest powszechny. Pozdrawiam :)

@Mayerling Skrót roli ojca w życiu peela. Spodobało mi się. Pozdrawiam :)

@ZAKARION Trochę optymizmu ;) Jakoś ostatecznie się zrobiło. Pozdrawiam :)

@Marek.zak1 Nie inaczej :)

@Iwa-Iwa Dołączę do Dag i powiem... cytując klasyków: wszystko płynie i nigdy nie wystąpisz do tej samej rzeki. Nie ma co się więc zapierać, że nie zamierzasz wejść do tej samej rzeki. I tak nie jesteś w stanie tego uczynić ;) Żyć własnym życiem... cóż Twojego życia nikt za Ciebie nie przeżyje. Popraw sobie to "wśród". Masz w tekście "w śród". Pozdrawiam :)

@Nata_Kruk Jakoś tak co najmniej dwuznacznie zabrzmiał mi ten wiersz: przyrodniczo, historycznie. Nie będę rozkminiać za bardzo, ale... wiatr historii dmie kędy chce i w naszym kraju często kamienie rozrzucał. Chwasty na żyznych polach bywało, że się pleniły. Deptanie piskląt biednej Matki również nie było wydarzeniem okazjonalnym. Z każdego zdeptanego, zniszczonego, zdawałoby się zgnilego i nie do odzyskania ziarna, czasem nie szybko, ale plon uzyskiwano obfity. Każde zbutwiałe źdźbło pomagało rosnąć... Pozdrawiam :)

@Marek.zak1 Ewentualnie hordy Wandalów i Gotów po przekroczeniu Dunaju...

@Nata_Kruk Powiem Ci, że sama jestem ciekawa. Na razie jak widać cisza panuje. Mam nadzieję, że jednak się doczekamy. Zobaczymy.