corival

@Jo Shakti Beztroska ma to do siebie, ze czas mija ogromnie szybko. Pozostają wspomnienia. Nadchodzi codzienność, która wcale nie musi być szara i monotonna. A piaskownica przy domu wróży rozwojową przyszłość. Ladny wiersz. Pozdrawiam :)

@Gabrys Dobrych życzeń nigdy zbyt wiele, a tu jest ich mnóstwo. Miły wiersz, przyjazny. Jedna uwaga. Zamień sobie w pierwszym wersie "te" na "to". Pozdrawiam :)

@Leszczym Dziękuję. Cieszy mnie, że znajdujesz w tych wierszach coś interesującego dla siebie :) Pozdrawiam :)

@Koziorowska Czytałam już parę Twoich wierszy i myślę, że podołałabyś. Wtedy mogłabym Ci tylko zazdrościć specyficznego stylu i użytych metafor :)

@Koziorowska Człowiek jest ułomny, a Wszechmocny, cóż... tam czas chyba biegnie inaczej... Pozdrawiam :)

@OloBolo Proszę bardzo :) Teraz jest lepiej.

posiadanie

@error_erros Ładną poduchą rzuciłeś mi w twarz ;)

@huzarc Doskonałe ujęcie i specyficzny, acz interesujący pomysł. Przeciwne zdania i spojrzenia na jakąś sprawę, pozwalają rozpatrzyć ją w szerokim spektrum. Ścierające się poglądy, dziś nazywane kolokwialnie "burzą mózgów", pozwalają wypracować optymalny kierunek działań. To da się zaobserwować już w źródłach starożytnych, czyli można założyć, że jest to rozwiązanie na każde czasy. Pytanie końcowe jest więc jak najbardziej adekwatne. Pozdrawiam :)

@error_erros Ech, mężczyźni... inny gatunek człowieka ;)

@Maciej_Jackiewicz Wzruszające, urocze epitafium dla Matki. Może troszkę jeszcze trzeba by popracować nad tekstem, ale przekaz jest jasny. Po co jeść tort, skoro nad głową przepływa i obrazuje wielki tort niebieski. Matka zje go tam, w niebie, a dziecko podzieli sie nim z ziemi, chłonąc wzrokiem obrazy... Tak to sobie wymyśliłam. Pozdrawiam :)

@Jo Shakti Dziękuję :)

@emwoo A mnie się wydawało, że od rzeczy gadam... cieszy mnie, że tak nie było :)

@emwoo Doprawdy, jakoś tak... podoba mi się i już :) "Ona" jak Harpia rozrywa duszę, zaćmiewa ostrość widzenia i rozsądek. "Ja" jak Matka Natura leczy odniesione rany plastrem miodowego specjału i aromatyczną żywicą. Łączy, nie dzieli... Pozdrawiam :)

@Gosława Inne czasy, inne obyczaje i zupełnie inny sposób myślenia ówczesnych ludzi...

@Gosława Cieszy mnie, że doceniłaś :) Swoją drogą kto wie co baśnią, a co rzeczywistością. Troszkę oczywiście dodałam, ale bez wątpienia znane są w archeologii co najmniej dwa znaleziska bagienne, które sugerują, że znana ze źródeł potrójna śmierć, była rzeczywiście stosowana. Niezwykle rzadko jak się wydaje, ale jednak... Pozdrawiam :)

@error_erros Proszę bardzo. Spuść mu ten wiersz na głowę. Niech go nie ograniczają okowy i konwenanse ;) Dziękuję za czytanie :)

@OloBolo Zgrabny wiersz o wiecznie walczącej, nieujarzmionej. I obraz niezły za kanwę posłużył, co tylko zwiększyło moje zadowolenie przy czytaniu. Za to osobiście zastanowiłabym się nad tytułem. Tak sądzę, że "Za moją i Twoją" w zupełności by wystarczyło. Albo jeszcze inny. No nic, oczywiście zrobisz jak zechcesz szanowny Autorze. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Słuszne Twoje zastanawiania... czemu człowiek taki głupi, oto jest pytanie podstawowe. Tak sobie myślę, że zapewne dlatego, że całe życie się uczy ;) Nad Czy to celowe, czy też "czyżby" powinno być jednak razem? Pozdrawiam :)

@zyzy52 Ja tymczasem czytałam z uśmiechem :) Coś tam jednak dało huknięcie krecika w mordkę. Wzór zmienił ;) Dokuczliwe toto, ale walka z kretem, jak walka z wiatrakami: długa, żmudna i wynik raczej... powiedzmy nie satysfakcjonujący. Jakkolwiek jest, pozdrawiam :)

Są momenty trudne: Zwykły rytuał - zbyt mało. Narada odbyta na ziemi Karnutów. Potrójną śmierć zadać jak jest we zwyczaju. Bogu naszego plemienia: ofiarę utopioną, bogu niebios i grzmotu: ofiarę spaloną, znającemu się na wszystkim: ofiarę powieszoną. Obyśmy otrzymali wyjaśnienie niepewnej przyszłości.

Wiersz opisuje zaświaty tak, jak rozumieli to Słowianie. Świat zmarłych i nie zmarłych Wyraj za wodami, odmęt wciągający wirem. Wyraj dla ptaków lecących na zimę. Wracają wiosną zwyciężając śmierć. Wyraj wężowy w Nawie, gdzie Weles króluje, w nim gady, czarne ptactwo, kukułki i skowronki. Ważną mają ptaszki rolę dla żyjących ludzi. Zimą w zastępstwie boćków pracują. Wyraj ludziom przeznaczony koroną Kosmicznego Drzewa, ogrodem prześlicznym. Pożywieniem sporysz. Czasem tęcza, brama przeurocza, z wodami zabiera żywego człowieka. Zmieniony... rośnie w moc do walki ze śmiercią i suszą. Płanetnik bijący się w czasie burzy.

Ze szczególną dedykacją dla GrumpyElf ;) Nazwy potraw i dodatków dziwne drogi przemierzają. Dziś nie zgadniesz co pierwotnie znaczyć mogły w tamtym kraju. Słony sos sojowo-rybny z Indonezji znany kiedyś, kecap ikan imię nosił. Co z nim później? Trzeba śledzić... Dalsza w Anglii perypetia, sos z sardeli mianowano. Tak przyprawą pełną soli, smaki potraw poprawiano. Później inne też robiono unurzane skrzętnie w soli: z grzybów, różnych rarytasów do wyboru do koloru. Cała gama pysznych sosów, w anglosaskich ziemiach znana, i w koloniach i we włościach, szeroko propagowana. W Ameryce zaszła zmiana. Nowych doznań znów szukają, Tak powstało coś, co znamy, związek ma z pomidorami. Równie słony jak przodkowie i solidnie przyprawiony, konsystencji dość mięsistej ketchupem został nazwany. Myślę, że dla informacji warto dodać jedno. Pierwszy wydany drukiem przepis na ketchup pomidorowy, ukazał się w 1812 roku. Autorem był wybitny lekarz i ogrodnik z Filadelfii, James Mease.

@GrumpyElf Przeciwności losu, ciosy, ból... ranią, ale i hartują. Trudno jest jednak docenić podobne metody wzmacniania. Pozdrawiam :)

@Nefretete Być nie może :) Dziękuję wobec tego za wielką pomoc w zrozumieniu. Podziwiam sposób, w jaki zebrałeś myśli, ubrałaś w słowa i zakamuflowaleś przekaz. Niby na widoku, ale bez pchnięcia w odpowiednim kierunku chyba bym nie pokonała tego tekstu. Jeszcze raz dziękuję, bo warto było podjąć wysiłek. Pozdrawiam :)