Radek78

Zdradzisz pomysł na tytuł?. Serce jak zwierciadło.

Wiersz bez krytyki jest jak, wybuch bez ofiar.

Pisz więcej. Przeczytałem wiersz kilka razy i kilka razy miałem to coś od Ciebie.

Wyjmij dłonie z kieszeni i nastrój proszę lirę dotknij wiotkimi palcyma struny niech drżą zagraj na nich schemat do tańca w walcu uśpij nas w śnie który nie żuje nieświadomie te gorsze dni.

Jakie to piękne.

Archetyp...Tak mało się o tym mówi. Wiersz mnie dogonił.

Puenta jak strzał z karabinu

podczepię się pod pierwszą zwrotkę...okulary jak pryzmat, a widziadło jak widmo.

Na kaca polecam spacer...zapraszam.

@Agrafka A na wojnie jak na wojnie dużo wódki i pocisków pokosami rżnięte kwiaty księżycowym sierpem ołowianym odechem wypluli w Ziemie ostatnie smutki

A na wojnie jak to na wojnie dużo wódki i pocisków i kładą się sołdaty pokosami jak kwiaty po cichu rznięte ołowianym sierpem i wsiąkają w ziemię żołnierskie smutki przekąszone patronem popite kieliszkiem wódki.

Nie wiem.

Miłość jest ponadczasowa, a jaśminem pachnie kiedy chce. Jeśli mamy na myśli miłość absolutną.

Czego szukasz, czemu brzmisz? W jaśminie zbudzona, nie wiesz gdzie iść. Pukasz do okna, zapraszasz na dziś. Z jaśminem we włosach pachniesz by być. Dla Ciebie przestrzenie i wiatr, przepaście, przestworza i horyzonty. Jaśminowym kochaniem urzekasz, zamykając nas w mieszkań czworokąty.

Piękny wiersz. Też czasami tak czuje...zawsze tak czuje. Dziękuje.

Przekleństwa dodają adrenaliny (zawał serca tak się leczy). Jako zamiennik proponuje słowa Szymborskiej. Czemu ty się zła godzino z niepotrzebnym mieszasz lękiem....

@Magdalena_Blu Wiersz napisany na paczce od papierosów. W pociągu PKP. Patrzyłem w okno i nie było internetu. Tylko brzozy i ja:)

A gdy będziemy opuszczać świat My dwie białe brzozy między dębami Kiedy zatrzyma się dla nas czas Niebo zapłacze srebrnymi łzami Szloch żałobny po nas umilknie Wraz z ostatnimi deszczu kroplami Choć dęby będą wieki trwać Prężąc ku niebu swe ramiona Już następnego dnia zapomną Kim byli On i Ona

@Kolorowooki W snach prawda jest niezmierna:). bez maski też byliśmy mimami...

Wiersz jak wędrówka po okolicy. Może się kiedyś spotkamy, trącimy łokciami na wąskiej ścieżce codzienności.

Trzeba o tym rozmawiać, że wiersze czasami każą nam się napisać.:)

Napisałem ten wiersz jak miałem 20 lat. Sam się zastanawiam co wtedy czułem.

Szanowni Państwo, to przecież typowy objaw kaca. Polecam wiersz Klin, autor nieznany.:)

motyką romantyką:)

Kieruj pazurki ma wschód..tam musi być jakaś cywilizacja:). Pięknie i subtelnie zaserwowane zostało jestestwo i poznanie świata. A może Słońce dając nam ciepło zbiera takie wiersze by żyć? W imię idei coś za coś...