Radek78

Pięknie opowiedziana encyklopedia ziół (każde z nich znam z połaci zielonych nieużytków). Jesteś Druidem?:)

Poskładany z tych myśli zapomnianych, porzuconych gdzieś. Poskładany z tych snów, których nikt już nie chciał mieć. Poskładany z tych słów, rzuconych na wiatr. Poskładany z tych liter, nabazgranych byle jak. Poskładany z resztek czyjegoś dnia, kulejąc po omacku, zimnymi oczyma szukając blasku, ciepła promieni wydumanego brzasku. Z marmurem w sercu, z tytanem na skroni, wiecznie spóźniony, bo nikt mnie nie goni.

@[email protected] finta w fincie

@beta_b Jak wolisz. Ciekawość mnie zabierze na drugą stronę a Ciebie niepokój.

Ja czuje śmierć jak wyzwanie, niezwykłą ciekawość co to się zdarzy.

Czy Autor mówił coś o genetyce i jej ślepym pędem do powielania?

@beta_b PL powinien ją przyjąć jak księdza po kolędzie. Wtedy sąsiedzi byli by na końcu kolejki:). Pozdrawiam słowiańsko.

Moja Kobieta nigdy nie była melepetą. Pięknie maluje i gra na pianinie. Choć czasami pokażemy sobie różki, to zawsze się dogadamy:).

Wszystko w nas jest, wystarczy iskra inspiracji i się zrobi Szefie;)

Po przeczytaniu wiersza mam dwojakie odczucia. Po pierwsze, przejmująca świadomość o obecności śmierci. Po drugie, Autor nasłał śmierć na sąsiadów;). Pozdrawiam.

@dot. Może masz szafę z drzwiami do Narni.:)

@Franek K Ja nie studiowałem ani jednego, ani drugiego, ale lubię magię fizyki. Może kiedyś napiszesz wiersz o tym, dlaczego rozbicie jądra atomu oddaje taką niewyobrażalną ilość elektronowoltów:). Pozdrawiam.

Natomiast fizykę z poezją pomieszałeś zacnie.

Południce były, są i będą z nami zawsze. To taki malowniczy, nieświadomie nakreślony demon na wytłumaczenie udaru cieplnego. Hmm...zastanawiam się na jaką przypadłość Autor wynalazł Północnice...

Jest coś pięknego w świecie przyrody, w ulotności zjawisk niepoznanych do końca, w głębi nieba odbitego w tafli wody, w blasku zatopionego w niej słońca. I są w tym jakieś intymne wyznania zawarte w przestworzach teatru owego, w kształcie chmur, wiatru śpiewaniach co zmusza do zadumy człowieka prostego. Słucham, patrzę, adoruje codziennie te cuda, które odurzają mnie i wirują zmysłami. Zagarniam z nich dla siebie co tylko się uda. Lecz gdy wiatr zawyje jękiem człowieka który kona a horyzont dusi się pod burzowymi kłębami, wtedy chciałbym oniemieć, wtulam twarz w ramiona.

Czemu wyjesz? Zaraz dam Ci pić, substancje mojej krwi. Czemu wyjesz? Zaraz dam Ci jeść. Wybierz sobie organ jaki chcesz. Potem pójdziemy na spacer jesienny, jeszcze nie byłeś tu ze mną latem. Pójdziemy sobie zatem ramie w ramie jak rak z bratem. Zanim zabiorę Cię do trumny, wychowam Cię, wykarmię i będziesz ze mnie dumny.

Połączyłem tylko w jedno słowa cmentarz i smętarz. A tu tyle rumoru naraz:)

W tle ponurego szumu stuletnich kasztanów deszcz bębni o ciężkie marmury sarkofagów, wybijając takt marszu żałobnego… Wiatr zawył boleśnie szarpiąc się Wśród konarów starych drzew, strażników cmentarnej ciszy. Zimnym jękiem pogasił znicze, ostatnie iskry wspomnień migocące wśród mroków niepamięci. Gdzież dziś jesteście, Wy bezimienne cienie? Wy, mieszkańcy pożółkłych fotografii? Dziś wędrujemy przez zapomnienia ugory Zwarci łańcuchem zimnych dłoni Łączymy się w nieme pochody W drodze donikąd Poza czasem Przeszłości głodni

a psy robią... auuuuuu

tak

@Jacek_K Szanowny Panie. Jestem autentyczny. Pana insynuacje są mi nie w smak. Pozdrawiam. @Jacek_K @Jacek_K

fizycy..ech, oni to w ogóle nic nie rozumieją

@Jacek_K To ja tylko tak czuje. @Radek78 to moje słowa

Żyto, wiatr, las i bezcenny czas za darmo. To mój teatr. I odrobinka prozy. Odwróciła deskę na drugą stronę, pierzchły pająki i przeczytała w słojach hasło niezrozumiałe. Dopóki nie odłożyła ręki w kieszeń, gdzie powstał mały wszechświat z paragonów, pomyślała,że coś widziała.

@Jacek_K ja tak tylko piszę co słyszę. Pozdrawiam.