Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

sisy89

Użytkownicy
  • Postów

    484
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

Treść opublikowana przez sisy89

  1. Piękne wspomnienia. Nostalgicznie i trochę smutno się zrobiło, ale ten sad zawsze będzie żył, bo serce nie zapomni tych chwil. Pozdrawiam serdecznie :)
  2. @Rafael Marius może, na wszelki wypadek... Dziękuję za czytanie :) @Tectosmith na pewno to nie łatwe ale chyba się da. Dziękuję za czytanie :)
  3. Ładnie i obrazowo. Pozdrawiam serdecznie :)
  4. poupychałam myśli w stare szuflady z których wciąż wypadają niedomknięte sprawy zardzewiałe klucze domagają się uwagi chcą czarować blaskiem mogę użyć ich ponownie i schować w pudełku z etykietką "zamknięte na zawsze" albo zatrzymać w dłoni
  5. @Rafael Marius dokładnie tak... Dziękuję za czytanie i pozdrawiam serdecznie :) @Anastazja Sokołowska Pięknie dziękuję! Pozdrawiam serdecznie :)
  6. @iwonaroma Cieszę się i dziękuję :)
  7. @Waldemar_Talar_Talar Bardzo dziękuję :) Pozdrawiam :)
  8. gdy w końcu przyjdzie poczęstuję go słodką herbatą i miłym wspomnieniem obecnością zaleczę rany by złe myśli nie miały powrotu przeszłość pomacha białą flagą nie wedrze się do życia nieproszona przecież nie mieliśmy żadnego wczoraj
  9. @Czarek Płatak cieszę się bardzo :) Dziękuję i również pozdrawiam :)
  10. No powiem, że świetny. Zrobił wrażenie. Pozdrawiam serdecznie :)
  11. @Dag zgadzam się :) Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)
  12. Czasem nie da się uciec przed cierpieniem, ono jest czasem potrzebne i zwykle dopiero po czasie zaczynamy rozumieć jego sens. Świetny wiersz :) Pozdrawiam serdecznie :)
  13. Piękny i poruszający wiersz Pozdrawiam serdecznie :)
  14. @Waldemar_Talar_Talar cieszę się i dziękuję :) Pozdrowienia! @Kapistrat Niewiadomski Wow, super! :)) Dzięki za fotkę :)
  15. Dziękuję :) Fakt, pogoda jeszcze dopisuje, więc ta melancholia jeszcze tak nie dokucza... :) Pozdrawiam serdecznie :)
  16. Życia uczymy się cały czas, nigdy nie wiadomo z czym przyjdzie się zmierzyć. Pozdrawiam serdecznie :)
  17. powietrze otulone nutką nostalgii deszcz za oknem a na stole gorąca herbata przywołują wszystkie barwy wspomnień mam wenę odmaluję je na płótnie tworząc obraz własnych myśli w abstrakcyjnych kształtach ukryję ciebie przynajmniej nie muszę udawać jesień zna moje rozterki wychwytując nastroje operuje kolorami przynosi słońce rozjaśniając ciemne miejsca w duszy dziękuję jej za przyjaźń która swoją siłą wydobywa melancholię na zewnątrz i znów jestem sobą
  18. @Dag tak, dobrze powiedziane. Pozdrawiam serdecznie :)
  19. @Waldemar_Talar_Talar Cieszę się :) Pozdrawiam serdecznie :) @violetta a to miło, dziękuję za obecność :) Pozdrawiam serdecznie :)
  20. @Nata_Kruk tak, zgadzam się całkowicie. Pozdrawiam serdecznie :)
  21. @Nata_Kruk dziękuję i pozdrawiam :)
  22. @Nata_Kruk dziękuję za poświęcony czas i opinię. Pozdrawiam :)
  23. @A-typowa-b tak to jest z tymi tęsknotami. Dziękuję i pozdrawiam :) @goździk bardzo ciekawy komentarz, nie powiem :D Pewnie i tak się zdarza... Dziękuję i pozdrawiam :)
  24. Ach... Piękny!
  25. zostawiłam serce w białej pościeli na poduszce z pierza i choć czas upływa codziennie rzeźbię na nowo tęsknotę zachłannie brnę do przodu zbyt szybko potykając się o własne marzenia nikt nie zawinił że jestem nie tu gdzie powinnam bo ciebie nie ma
×
×
  • Dodaj nową pozycję...